3 ณิชา
1155 คำ
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...
'ไอ้เหี้ยแพทไปไหนวะ' เสียงมอสเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่รู้สึกถึงการหายไปของเพื่อนตัวเอง
'หึ มันจะไปไหนได้วะ ถ้าไม่ใช่ห้องห้า' ภูมิตอบกลับ ในขณะที่พราวดาวก็นั่งนิ่งอ่านหนังสือเรียนในมือด้วยสีหน้าท่าทางปกติ
'มันไปทำอะไรห้องห้า' เซฟถาม
'มึงไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้...'
'...มันก็ไปตามทำคะแนนจีบณิชาไง' มอสหัวเราะยิ้มตอบกลับอย่างนึกรู้ในการหายไปของแพทริคที่ก็คงไม่พ้นการไปตามจีบ หญิงสาวสวยของโรงเรียนที่มีฉายาเจ้าหญิงรอยยิ้มแห่งเบญจานิน ซึ่งก็คือชื่อโรงเรียนเอกชนชื่อดังที่พวกเขาเรียนอยู่ เจ้าของใบหน้าเรียวใสตัวเล็กที่ต่างขโมยใจชายหนุ่มมากมาย ทว่าเธอกลับไม่ได้ลงประกวดดาวเดือนหรือลงประกวดอะไรของโรงเรียนเลยสักครั้ง เนื่องจากแพทริคสั่งห้ามไม่อยากให้คนตัวเล็กฮอตไปมากกว่านี้ แม้ว่าในตอนนี้ทั้งสองจะยังไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะณิชายังไม่พร้อมแต่เรื่องราวของทั้งสองก็โด่งดังอยู่ไม่น้อยภายในโรงเรียน
'มันก็ความอดทนสูงนะไอ้สัส ปีกว่าแล้วปะวะที่มันตามจีบณิชามา' เซฟเอ่ยถาม
'น่าจะ ก็ตั้งแต่ที่ม.ห้าที่ณิชาเข้ามา มันก็ตามจีบเขาไม่หยุด' มอสตอบ
'ณิชาเองก็ไม่รู้จะใจแข็งไปถึงไหน กูยังงงอยู่เลยว่าทำไมณิชาถึงไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับไอ้แพทสักที ทั้งที่ทำตัวไม่ต่างจากแฟนกันเท่าไร ออกเดตกันไม่รู้กี่ครั้ง' เซฟเอ่ยออกมาตามความคิด เพื่อนทุกคนก็พยักหน้าตอบกลับอย่างเห็นด้วย
'เขาก็คงกลัวแพทริคไม่จริงจังเปล่า' พราวดาวที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ พูดขึ้น
'ก็อาจจะใช่ ถึงภายนอกไอ้เหี้ยแพทมันจะดูสุภาพ แต่ความจริงแล้ว...แม่งก็เสือร้ายตัวหนึ่งดี ๆ นี่เอง" ทันทีที่มอสพูดจบ เสียงหัวเราะของทุกคนก็ดังออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย ยกเว้นพราวดาว โดยสิ่งที่มอสพูดมาก็เป็นเรื่องจริง ถึงแม้ว่าแพทริคจะตามจีบณิชาอยู่แต่เขาก็มีออกนอกลู่นอกทางอยู่หลายครั้ง แพทริคเองก็ไม่ใช่คนดี เพียงแค่เวลาอยู่ต่อหน้าคนที่เขารู้สึกสนใจ เขาจะไม่แสดงท่าทีไม่ดีพวกนั้นของตัวเองออกมาให้ได้เห็น มีเพียงแต่เพื่อนสนิทเท่านั้นที่จะรู้ถึงนิสัยที่แท้จริงของคนตัวสูง
'ตอนแรกกูก็คิดว่ามันจะจริงจังกับณิชา จนวันที่เห็นมันลากเด็กธาราไปฟันที่ห้องไอ้กันต์นั่นแหละ' สิ้นเสียงมอสบอก เพื่อนทั้งสามที่นั่งอยู่ก็ต่างส่ายหัวออกมาอย่างไม่ได้นึกแปลกใจอะไรแม้แต่น้อย ผิดกับพราวดาวที่เอาแต่นิ่งพยายามตั้งสมาธิสนใจแค่ตัวหนังสือตรงหน้า
'อ่านไร' เสียงกันต์หันเอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งอยู่
'พื้นฐานเทคนิคทางด้านการถ่ายภาพ' เรียวปากสวยตอบ โดยคำตอบของร่างบางทำเอาคนตัวสูงชะงักไปเล็กน้อย
'เอาจริงดิ' ใบหน้าดูดีเลื่อนสายตามองหน้าถามเพื่อน
'เออ กูอยากลอง' พราวดาวตอบเสียงนิ่งจริงจังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
'ทำไมถึงอยากเข้าคณะนี้กันวะ'
'...' ร่างบางก็เงียบ
'กูนึกว่ามึงจะล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้วซะอีก เห็นไอ้แพทก็เงียบ ๆ ไป' กันต์เอ่ย ซึ่งเรื่องที่เขากำลังนั่งคุยอยู่กับพราวดาวก็คือเรื่องที่พวกเขาเคยคุยกันเรื่องเรียนต่อมหาลัย โดยพวกเขาตั้งใจไว้ว่าจะเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างคณะเรียน ต่างสาขากันออกไปตามความชอบของตัวเอง ตอนที่คุยตอนนั้นพราวดาวกับแพทริคมีความเห็นตรงกันว่าจะเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ภาควิชานิเทศศิลป์ สาขาวิชาการถ่ายภาพ
ทว่าปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าคะแนนพราวดาวค่อนข้างน่าเป็นห่วง เนื่องจากมหาวิทยาลัยที่พวกเขาจะเข้านั้นเป็นมหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างเคร่งครัดเกี่ยวกับเรื่องการเรียนพอสมควร แม้ว่าจะเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน แต่หากนักศึกษาไม่ผ่านหรือมีความรู้เกี่ยวกับคณะที่จะเข้าเรียนไม่มากพอ ทางมหาวิทยาลัยก็จะไม่รับเข้า แล้วยิ่งเป็นคณะที่ค่อนข้างขึ้นชื่อของมหาวิทยาลัยอย่างคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์แล้วนั้น พราวดาวก็ยิ่งต้องมีความตั้งใจมากยิ่งขึ้น
ขณะที่คะแนนสอบของแพทริคไม่ค่อยมีปัญหา สิ่งที่เป็นปัญหาคือคะแนนการเข้าเรียนของเขามากกว่า เพราะแพทริคเป็นคนที่หัวดีหัวไวแต่เขาไม่ค่อยชอบเข้าเรียนออกแนวไปทางเกเรเรื่องเรียนอยู่ไม่น้อย คนตัวสูงมักชวนเพื่อนโดดเรียนไม่เข้าเรียนอยู่เป็นประจำจนอาจารย์ฝ่ายปกครองได้แต่ชินชาไปกับนิสัยของลูกชายคนรองของเจ้าสัวชื่อดังผู้ทรงอิทธิพลอันดับต้น ๆ ของเอเชียที่มอบทุนให้แก่โรงเรียนแห่งนี้ปีละหลายสิบล้านทำให้ไม่ค่อยจะมีใครกล้ายุ่งกับแพทริคสักเท่าไรไม่ว่าเขาจะเกเรมากแค่ไหนก็ตาม
'กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแพทริคจะเอายังไง แต่ว่ากู...อยากเข้าจริง ๆ ว่ะ' ริมฝีปากบางตอบกลับคนเป็นเพื่อน
'เออ ก็ลองดู แต่ถ้าจะเปลี่ยนใจมาเรียนบริหารกับกูก็ได้'
'อืม' เจ้าของใบหน้าสวยพยักหน้ายิ้มตอบกลับก่อนที่พวกเขาทั้งห้าจะลุกขึ้นจากโต๊ะหมายจะต่างฝ่ายต่างกลับบ้าน
'เฮ้ย จะกลับกันเลยเหรอวะ' มอสถามขึ้น
'ทำไม มึงเป็นห่าอะไรอีก' เซฟถาม
'กูหิว แวะกินข้าวกันก่อนดิ เดี๋ยวกูโทรตามไอ้แพท' ว่าแล้ว มอสก็ไม่รีรอที่จะกดโทรศัพท์หาเพื่อนตัวสูงทันที
ติ้ด
(ว่าไง)
'มึงอยู่ไหนวะ พวกกูว่าจะ...'
(กูไม่ว่าง ต้องไปส่งณิชา ไว้ค่อยคุย) ไม่รอให้มอสได้พูดอะไร ปลายสายก็กดตัดสายไปอย่างไม่ไยดี
'ไอ้เหี้ยแพท! ติดหญิงจัดเลยนะไอ้สัส...' มอสพูดใส่หน้าจอโทรศัพท์ตัวเองด้วยท่าทีหัวเสียก่อนจะหันเอ่ยบอกเพื่อน ๆ ที่ยืนอยู่
'มันไม่น่าไป มันบอกมันจะไปส่งณิชา' สิ้นเสียงมอสเอ่ยบอก พราวดาวก็นิ่งไปด้วยสีหน้าท่าทางพยายามเป็นปกติ
'เออ งั้นกูกลับก่อนนะ'
'อ้าว มึงก็ไม่ไปเหรอพราว' มอสถาม
'กูยังไม่หิวอะ ไว้เจอกัน ๆ '
'เออ ๆ งั้นแยกย้ายก็ได้' มอสบอก ทำให้เพื่อนทั้งสี่พยักหน้ารับรู้ต่างพากันแยกย้ายกลับไปยังบ้านของตัวเอง
- ผู้เขียน
