เช้าวันต่อมา... เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของก้านแก้วรัวๆ เป็นสิบยี่สิบครั้งต่อเนื่องกัน จนคนที่กำลังยืนผูกเนคไทอยู่ถึงกับต้องขมวดคิ้วแปลกใจ
“ใครขยันส่งไลน์ถี่ขนาดนี้เนี่ย”
ตอนแรกภัทรดนัยก็ไม่คิดจะสนใจ แต่คิดไปคิดมาก็อดที่จะเดินไปหยุดใกล้ๆ กับโทรศัพท์มือถือของก้านแก้วไม่ได้
“น่าจะเป็นเรื่องงาน ดูหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
ภัทรดนัยเคยบังเอิญเห็นตอนก้านแก้วใส่รหัสผ่านตอนล็อกหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ซึ่งแน่นอนว่าคนหัวดีอย่างเขาจำได้
เขากดรหัสผ่านจนครบจำนวนแล้ว หน้าจอโทรศัพท์มือถือก็ปลดล็อกทันที
แจ้งเตือนไลน์มีสิบกว่าข้อความ ซึ่งเขาก็ถือวิสาสะเปิดอ่าน
ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเรื่องงาน แต่พอได้เห็นข้อความก็ถึงกับหัวร้อนขึ้นมาทันที
‘เช้านี้พี่จะซื้อน้ำเต้าหู้มาฝากนะครับ’
‘น้องแก้วชอบดอกกุหลาบที่พี่ให้ไปไหมครับ วันนี้พี่ซื้อมาอีกแล้ว’
‘กลางวันนี้ให้พี่เลี้ยงข้าวนะครับน้องแก้ว’
‘เย็
