เพราะมัวแต่ใจลอยมองดูดาวเคียงเดือนอยู่นานจนลืมเวลา ทำให้ตอนนี้ก้านแก้วต้องย่องกลับขึ้นมาบนห้องนอนด้วยความระมัดระวังที่สุด
ป่านนี้ภัทรดนัยคงนอนหลับไปแล้ว และถ้าการเคลื่อนไหวของหล่อน ทำให้เขาตื่นล่ะก็ มีหวังถูกเขาเกลียดมากขึ้นแน่ๆ
มือเล็กยื่นไปจับลูกบิดประตู และหมุนอย่างระวัง ก่อนจะดันให้มันเปิดกว้างออก
ภายในห้องไม่ได้มืดมิดอย่างที่คาดเดาเอาไว้ล่วงหน้า เพราะภัทรดนัยยังคงเมตตาเปิดโคมไฟหัวเตียงฝั่งซ้าย ซึ่งเป็นอาณาเขตของหล่อนเอาไว้ให้
หล่อนลอบเป่าปากอย่างโล่งอก ก่อนจะค่อยๆ ย่องตรงไปยังเตียงนอน ภาวนาทุกวินาทีไม่ให้เขาตื่นขึ้นมา
ทุกอย่างเป็นไปตามที่หล่อนคาดหวัง เพราะจนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่หล่อนสอดตัวเข้ามาอยู่ภายในผ้านวมแล้ว ภัทรดนัยก็ยังคงนอนหลับนิ่งอยู่
นี่แสดงว่าเขาเป็นคนที่หลับลึกมากเลยทีเดียว
ก้านแก้วกำลังจะยื่นมือไปกระตุกสายโคมไฟเพื่อปิดไฟ แต่สายตาเจ้ากรรมดันเลื่อนไปหยุดที่ใบหน้าหล่
