ณ ห้องอาหาร ที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารค่ำร่วมกัน
หล่อนกับคุณนายสายสมรถูกคุยกันอย่างถูกคอ ราวกับลูกกระเดือกกับคอหอย จนภัทรดนัยต้องกระแอมเตือนหลายครั้งเพราะหมั่นไส้
“พ่อภัทร เห็นหนูแก้วบอกว่าลูกกำลังหาตำแหน่งงานว่างให้อยู่ใช่ไหมลูก”
คนที่นั่งรับประทานอาหารเงียบเชียบมาตลอดระยะเวลาสิบกว่านาที ค่อยๆ เงยใบหน้าหล่อกระชากใจขึ้น เขาปรายตามองหล่อนเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปหยุดที่มารดาของตัวเอง
“ครับ”
“แล้วหาตำแหน่งว่างให้หนูแก้วได้แล้วหรือยังล่ะ”
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบในทันที เขาเว้นระยะไปสักพักจึงผงกศีรษะขึ้นลงเป็นคำตอบ
คุณนายสายสมรเห็นคำตอบของลูกชายก็ฉีกยิ้มกว้างหันมาพูดกับก้านแก้ว
“เห็นไหมล่ะ จริงๆ แล้วพ่อภัทรน่ะก็ใส่ใจหนูแก้วอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ เมียบอกอยากทำงาน ผัวก็รีบหาให้ทันทีเลย”
ก้านแก้วยิ้มแหะๆ และก็อดชำเลืองมองภัทรดนัยไม่ได้ ซึ่งเขาก็มองมาพอดี
“ตำแหน่งแม่บ้านว่างอยู่สองอัตราครับ”
