ทาสรัก (เมียเด็ก) 04 ค่าเหล้ามันแพง
1972 คำ
30 นาทีต่อมา
หลังจากที่อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จฉันก็รีบอันเชิญตัวเองลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็ว อาบน้ำไม่นานหรอก จะนานก็ตรงเซ็ทผมนี่เเหละ ทำทรงอะไรก็ไม่เข้ากับหน้าม้านี่จริงๆ ฉันก็เลยปล่อยผมมันยาวไปเลย ไหนๆ ก็สระผมเเล้วด้วย - -
น่าโมโหพี่เตชะมัด!
"ไปกันยัง"
"ชิ"ฉันมุ่ยหน้าใส่เขา ก่อนที่จะเดินนำไปที่รถของพี่เต มือจับหน้าม้าตลอด หน้าม้ามันมาทรงนี้มันก็คงเเก้อะไรไม่ได้เเล้วล่ะมั้ง ป้าร้านตัดผมก็คงทำอะไรไม่ได้ เพราะงั้นฉันก็จะภูมิใจกับทรงม้าเต่อย้อนไปเมื่อหลายปีที่เเล้วก็เเล้วกัน เฮอะๆ ๆ
"พี่บอกเเล้วว่าให้ไปตัดร้านตัดผมก็ไม่ไป"
"งั้นเหรอคะ"ฉันเลิกคิ้วถามมือเปิดประตูรถเเล้วยัดตัวเองเข้าไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวขั้นสุด
มันก็ดีนะทรงนี้ ดีที่พี่เตยังเหลือไว้ตั้งครึ่งหน้าผากย่ะ!!!
"เเล้วไม่ชอบหรือไงที่พี่ตัดให้"
"ค่าา! ชอบค่ะ หนูชอบมาก ไม่เคยชอบทรงไหนเท่าทรงนี้เลยค่ะ! "ฉันกระเเทกเสียงประชดก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยเเล้วเเล้วเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงบนรถเขาให้คลอเบาๆ อย่างคุ้นเคย
"ขี้ประชด"
"หนูเปล่า พี่เตตั้งใจตัดให้หนูขี้เหร่ใช่ไหมล่ะ เเต่ต่อให้มินตราคนนี้หัวโล้นก็ไม่เลิกตามตื้อพี่หรอกค่ะ! "
"พี่ตั้งใจตัดไม่ใช่เพราะอยากให้เราดูไม่ดี เเต่พี่มองว่ามันน่ารัก.. พี่ถึงตัดให้"
"คะ..คะ? "
"ช่างเถอะ"
"หลงเสน่ห์หนู่ล่ะซิ"
"ฝันอยู่เหรอยัยม้าเต่อ"
"ลืมที่หนูพูดไปเถอะ"ฉันโบ้ยมือประกอบท่าทาง ฉันจะทำเหมือนว่าประโยคก่อนหน้านั้นที่เขาพูดออกมาฉันไม่ได้ยินก็เเล้วกัน เพราะเขาเหมือนจะพูดปลอบใจเเต่ตบท้ายด้วยการล้อฉันเเบบนั้นงั้นเหรอ เฮอะ!
เอาที่พี่เตสบายใจเลยก็เเล้วกัน!
ร้าน CHINKKU หมูกระทะ
หมูกระทะเพื่อนยาก ข้าน้อยมาเเล้ว~
ฉันวิ่งจู๊ดหน้าม้าเเตกกระจายพอมานั่งประจำที่หน้าม้ามันก็เด้งกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี เรียกได้ว่าไม่สามารถมีอะไรมาล้มล้างหน้าม้าเต่อของฉันได้เลย เฮอะๆ ๆ
"ยัยหนูของพ่ออะไรเข้าฝันหนูตัดทรงนี้ลูก! "มาถึงพ่อก็ปล่อยมุขเเซวฉันเป็นคนเเรกเลย เเต่พอเหลือบมองเเม่ของพี่เตที่มองมาที่ฉันเเล้วอมยิ้มน้อยๆ ให้ฉันเเบบนั้น มันก็เลยอดไม่ได้ที่จะไม่ตอบกลับพ่อไป ฉันกำลังรักษาน้ำใจลูกชายคุณน้าก่อนต่างหาก -.-
"ไม่มีอะไรเข้าฝันหรอกค่ะพ่อ อ้อมีค่ะ ผีทะเล! "ฉันว่าพลางหันสายตาไปมองพี่เตเป็นนัยน์ พ่อเเม่ฉันเเล้วก็เเม่พี่เตน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงใครพวกท่านก็หัวเราะกันร่อนจนเจ้าตัวที่ฉันกำลังเเขวะอยู่สำลักน้ำเปล่ากันเลยทีเดียว
"แค่กๆ ๆ "
"ว่าที่คุณหมอดื่มด้วยหรอคะ"ฉันถามพี่เต
"นี่มันชามะนาว ยัยบ๊อง"เขาว่า พ่อกับเเม่ฉันขำก๊ากเลยล่ะจะบอกให้ เอาจริงๆ นะฉันเหมือนลูกเก็บมาเลี้ยงเเล้วพี่เตเป็นลูกพ่อกับเเม่ฉันน่ะ ดูดิพ่อน่าจะรู้ว่าใครมันเป็นคนตัดทรงนี้ก็ยังจะเเซวเเถมไม่ว่าพี่เตสักคำ ผิดกับคุณน้าที่เข้าข้างฉันตลอด ชิม้ะ!
"นี่! "
"เลิกตีกันได้เเล้วจ้ะ หนูมินก็กินเยอะๆ นะจ้ะ สอบติดทั้งทีพี่เตดีใจใหญ่เลยนะ"คุณน้าเอ่ยชมจนฉันยิ้มเเก้มเเทบปริ ถ้าไม่มีคำพูดของพี่เตเเทรกขึ้นมาซะก่อน อีกอย่างตอนนี้น้ำหนักฉันตอนปิดเทอมมันเพิ่มเร็วกว่าส่วนสูงฉันซะอีก
"อย่าไปเชื่อ"
"ตาเตหนิ! "
"ผมลูกเเม่นะ"คนตัวสูงเถียงหัวชนฝา มือจับตะเกียบคีบหมูเข้าปากใหญ่ เเต่ไม่ได้ดุเลยว่ามันยังร้อนอยู่ -.-
"โตเเล้วยังจะมาทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้"คุณน้าดุพี่เตใหญ่ เเต่ว่าพ่อของพี่เตไม่ได้มาด้วยหรอกนะ เห็นบอกว่าเป็นคุณหมอใหญ่งานยุ่งมาก อนาคตข้างหน้าพี่เตก็อาจจะต้องเป็นคุณหมอที่ดีเเบบพ่อของเขาก็ได้ ถึงเวลานั้นเขาก็อาจจะยุ่งจนไม่มีเวลามากินหมูกระทะเเบบนี้กับฉันก็ได้
"มื้อนี้ให้ลูกนะมินตรา ประสบความสำเร็จก้าวเเรกในการทำตามความฝันเเล้วนะลูก เตชินท์น้าฝากน้องด้วยนะ.."
เเม่ฉันมักจะพูดประโยคนี้กับพี่เตเสมอ เเล้วเขาก็มักจะบอกว่าครับคุณน้า รับปากซะดิบดี เเต่ดูการกระทำของเขาสิ ตัดม้าเต่อให้ฉันไม่พอ ยังมาว่าฉันบ๊องอีก เขานอกจากจะหล่อเเล้วยังกวนโอ้ยดีที่หนึ่ง อย่าได้เผลอเล่นเกมประสาทกับเขาเชียว ไมเกรนขึ้นเเน่นอน - -
"ครับคุณน้า"
"เเม่คะ.. พี่เตเเกล้งตัดทรงนี้ให้หนุอีกเเล้ว อุตส่าห์เอารูปหน้าม้าให้ดูเเต่ก็ยังตัดผิดอยู่เรื่อย"
"พี่เขาเป็นเรียนหมอนะ"
"คุณน้าคะ พี่เตตัดผมเเกล้งหนูค่ะ"ฉันเปลี่ยนฝั่งไปฟ้องคุณน้าเเทน ก่อนที่ทั้งโต๊ะจะหลุดขำกันน้อยๆ ออกมา วันนี้เป็นวันดีฉันก็อยากจะให้ทั้งตัวเองเเละคนรอบข้างมีความสุขบ้าง ทนเลี้ยงฉันโตมาขนาดนี้มันไม่ง่ายเลยนะ ฮึ้ย!
บทสนทนาเริ่มเงียบลงเพราะอาหารตรงหน้าซะมากกว่า ฉันก็ไม่ได้ติดใจเรื่องหน้าม้าเพียงเเต่ว่าลูกค้าที่เดินเข้าออกที่นี่หันมองกันเหลียวหลัง ไม่ใช่เพราะฉันหน้าตาดีเเต่เป็นเพราะฉันนั่งข้างพี่เตต่างหาก อิจฉากันใช่ไหมล้าาาา เฮอะ!
ฉันสิต้องอิจฉาผู้หญิงทุกคนที่ได้เข้าใกล้พี่เต พี่เตทำดีด้วย พูดดีด้วย ไม่เเขวะหรือเเซะเหมือนฉันเนี่ย! มาลองตัดม้าเต่อเเลกกันไหมจะได้รู้สึก
"เขามองพี่อะ"ฉันใช้ศอกกระทุ้งไหล่พี่เตเบาๆ มือยังคงทำหน้าที่ในการปิ้งย่างให้พี่เตเเล้วก็ตัวเองเป็นระยะ
"ช่างเขาเถอะน่า"
"หนูหึงพี่เตหนิ"
"เป็นเด็กเป็นเล็กนะเปี๊ยก"
"ไม่สนใจกินเด็กมั่งเลยไง! ไม่สนเลยหย๋อออ~"
"อ่อ"
"อ่อ? "
"อืม"
"อืม? "ฉันเลิกคิ้วถาม พี่เตนั้งต้องไอ้จอสี่เหลี่ยมมาครึ่งชั่วโมงเเล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวเเบบนั้นมานานเเล้วนะ เป็นอะไรของเขา?
"อย่ามากวนประสาทพี่นะมูมิน"
"นี่! พี่จะเรียกฉันดีๆ สักครั้งไม่ได้เลยหรือไง หา? คำก็ยัยบ๊อง สองคำก็ม้าเต่อ นี่อะไรมูมินงั้นเหรอ หา? "ฉันขึ้นเสียงสูงหนักกว่าเดิมซะอีก มูมินที่มีพุงหน้าท้องกลมเท่าหน้าฉันใช่ไหม พี่เตชักจะมากขึ้นไปทุกที!
เออไอ้หล่อ! ไอ้ดูดี! ไอ้เพอร์เฟค! เจ็บล่ะซิ! ร้องไห้ต่อหน้ามินตราคนนี้สิคะ!
"นั่งลงมินตรา คนอื่นเขามอง"
"ทำไมคะ พี่อายคนอื่นหรือไง"ฉันว่าเสียงค่อยๆ ก่อนที่จะยอมนั่งเเต่โดยดี พ่อเเม่ฉันเเล้วก็เเม่พี่เตน่าจะออกไปเดินย่อยเเถวๆ นี้เนี่ยเเหละ ทิ้งฉันไว้กับน้องหมูจานใหญ่กับไขมันกลมๆ ของฉัน คิดว่ามีพี่เตเเล้วฉันจะไม่เหงางั้นเหรอ เอาเเต่ก้มเล่นโทรศัพท์เขี่ยไปเขี่ยมาเเบบนั้น ฉันรู้สึกไม่เหงาเลย เเฮปปี้!
"พี่อายเเทนเรา"
"ปากร้ายที่สุด ฉันชอบคนเเบบพี่ไปได้ยังไงไม่อยากจะเชื่อเลย ..จริงๆ เลย มินตราเธอนี่มันตาต่ำสุดๆ "
"พูดคนเดียวอาจจะเป็นอาการทางจิตได้นะ ให้พี่พาไปหาหมอมั๊ย พี่มีเพื่อนเรียนจิตเวชเยอะ.. อ้อ เเม่เธอไลน์มาบอกว่าจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตฝากเธอไว้กับพี่"
"เหรอคะ อีกอย่างนะหนูไม่ได้บ้า ไม่ได้คุยคนเดียวเเต่หนูกับคุยกับหมูต่างหาก! "ฉันเถียงกลับทันควัน สายตาเหลือบไปเห็นเเก้วชามะนาวที่พี่เตกินเหลือเอาไว้ สีมันเหมือนเหล้าเลยนะเเต่พี่เตบอกฉันว่ามันคือชามะนาว ถ้าชามะนาวฉันก็คงจะกินได้ดิ
ไม่ใช่เเค่ความคิดเเต่มือฉันมันคว้าไปหยิบเเก้วใบนั้นยกซดกระดกหมดเเก้วกันเลยทีเดียว เเต่ยังไม่ทันที่จะกลืนลงคอกลิ่นของมันก็ปะทะเข้ากับโพรงจมูกของฉันอย่างจัง เเละทำให้ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ชามะนาว เเต่มันคือเหล้าต่างหาก!
"เป็นอะไรไปเปี๊ยก"
เปี๊ยกคือฉายาที่ร้อยของวันนี้ เอาล่ะฉันจะไม่ถือสาในทุกเรื่องที่เขาทำ ฉันจะถือว่าฉันพลาดเองที่ตกหลุมรักคนเเบบเขาซ้ำๆ เป็นวัฏจักร เป็นห่วงโซ่อาหารที่ฉันไม่สามารถหลีกหนีได้ก็เเล้วกัน
"อื้อ! "
"หะ"
"เอ้า! "ฉันอมเหล้าไว้ในปากไม่ไหวเเล้วมันกลิ่นเเรงจนฉันกลืนไม่ลง
ฉันจาเปงลมมม @_@
"เธอกินเหล้าหรอ"เขาเลิกคิ้วถามก่อนจะกระตุกเเขนฉันเข้าไปใกล้ ปรายจมูกโด่งสันทัดของเขาจรดมาที่ริมฝีปากของฉันเบาๆ มันเลยเหมือนกับว่าฉันกำลังจูบจมูกพี่เตพลางๆ
เเค่นั้นมันก็ทำให้ฉันหัวใจเต้นเเทบจะไม่ตรงจังหวะ หายใจติดๆ ขัดๆ เพราะลมหายใจร้อนของเขามันเป่ารดหน้า ไหนจะสายตาที่คมเฉี่ยวเหมือนกับเหยี่ยวล้านปีของเขาอีก
ใจฉันมันรัวเหมือนกลองสเเนร์เลยต่างหาก!
"หลับตา"
"หื้อ? "
"พี่บอกให้หลับตา"
ฉันกรอกตาเลิ่กลั่กไปมาก่อนจะยอมหลับตาตามที่เขาบอก สักพักไม่นานฉันก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่มกำลังค่อยๆ ขยับไปมาช้าๆ ที่ริมฝีปากของฉัน มืออุ่นๆ ของพี่เตประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ พอลืมตาขึ้นมาถึงได้รู้ว่าสิ่งที่เขาเอามาเเตะปากของฉันมันคือริมฝีปากของเขาเองที่กำลังครอบครองริมฝีปากของฉันอยู่
ขะ..เขาจูบฉันหรอ?
กว่าจะเรียกสติกลับมาครบฉันก็เผลอเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยๆ คนตัวสูงเอียงใบหน้าที่องศากำลังพอเหมาะตอนนี้เหล้าในปากฉันมันเลยค่อยๆ ไหลเข้าไปที่อีกฝ่ายอย่างเลี่ยงไม่ได้เเละดูเหมือนว่าเขาจะพอใจที่มันเป็นเเบบนั้นซะด้วย สองมือที่จับตะเกียบอยู่เเข็งทื่อไม่สามารถขยับหรือผลักเขาออกเหมือนในหนังได้เลย เเต่ฉันกลับชอบมันซะมากกว่าอีก.. ฉันกำลังเป็นอะไรไปเนี่ย! โชคดีที่อยู่ในมุมลับตาเพราะงั้นคงไม่มีใครจับสังเกตุได้ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่
"อะ..พี่เต"ตัวฉันเเข่งทื่อทำได้เเค่กะพริบตาปริบๆ มองคนตรงหน้าถอนริมฝีปากออกไปอย่างเสียดาย ใช่ เพราะฉันพึ่งรู้ว่าพี่เตจูบเก่งกว่าพระเอกซีรีส์ที่ฉันเคยดูซะอีก
เขาทำมันจริงๆ หรอ? ฉันฝันหรือเปล่าเนี่ย!
"พี่ไม่ได้อยากจูบเราหรอกนะ เเต่ค่าเหล้ามันเเพงพี่เเค่เสียดายน่ะ.." เขาว่าเเล้วยืนขึ้นเดินล้วงกระเป๋าออกไปด้วยใบหน้าที่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ทิ้งให้ฉันอยู่กับน้องหมูบนกระทะเสียงดังฉู้ๆ เป็นระยะๆ อยู่คนเดียวเเล้วทิ้งคำถามไว้ในหัวฉันมากมาย
ค่าเหล้ามันเเพงเลยเสียดาย ละ..เเล้วมาจูบฉันเนี่ยนะ?
- ผู้เขียน
