ว่าที่สามี
1586 คำ
หลังจากสามารถลากบุตรสาวออกมาที่ร้านแต่งหน้าทำผมได้แล้ว คุณโสภา มารดาของโนเบลก็ต้องเหนื่อยใจขึ้นมาอีก เมื่อโนเบลไม่ยอมเปลี่ยนใส่ชุดที่เธอเตรียมเอาไว้ให้เมื่อมันเหมือนชุดเจ้าหญิงก็ไม่ปาน เธอโตพอที่จะมีสไตล์เป็นของตัวเองแล้ว และชุดที่เธอใส่อยู่นี่แหละคือตัวตนของเธอ
“โนเบล! ว้าววววว นี่สวยขึ้นทุกครั้งที่เจอเลยนะ”
พอเดินมาเกือบจะถึงร้านอาหาร เพื่อนร่วมห้องของโนเบลก็เดินเข้ามาทัก ซึ่งเป็นกลุ่มนักศึกษาชายที่มองร่างเล็กแต่อัดแน่นไปด้วยเนื้อนมไข่ของเธอแสดงถึงความพึงพอใจและความต้องการออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“ฉันไปรอที่ร้าน รีบตามมาล่ะ!”
คนเป็นแม่ทนไม่ไหวต้องยอมเดินหนีออกมาเพราะไม่ชอบสายตาที่เด็กผู้ชายมองลูกสาวของเธอ
“มองหน้าฉันหน่อย ทักทายหน้าฉันหรือทักทายนมฉันกันแน่”
โนเบลอดต่อว่าไม่ได้ เมื่อหนุ่มๆพวกนั้นเอาแต่มองเต้างามของเธอที่แทบจะโผล่พ้นออกมาจากชุดที่ใส่อยู่ร่อมร่อ
“โธ่ ก็มันเด่นซะขนาดนั้น ว่าแต่มากับแม่เหรอ?”
“อืม”
“ไปต่อกับพวกเราไหม วันนี้มีปาร์ตี้ที่ห้องไอ้วินด้วยนะ สนไหม?”
พวกหนุ่มๆที่ต่างก็หมายปองอยากเชยชิมโนเบลต่างก็รีบพยักหน้าเห็นด้วย เพราะถ้าเกิดมีเธอร่วมวง รับรองงานนี้สนุกแน่ เมื่อก่อนหน้านี้มีออกัสที่คอยขวางทางพวกเขาอยู่ แต่เมื่อเช้าออกัสดันประกาศในกลุ่มว่าไม่ต้องการและขอเลิกยุ่งกับโนเบล ทำให้หนุ่มๆต่างพากันเริ่มหาโอกาสเข้ามาเป็นคู่ควงคนต่อไปของโนเบลแทน
“ไม่ล่ะ...ว่าแต่มีใครไปบ้างล่ะ เผื่อฉันเปลี่ยนใจ”
“ก็มีพวกฉัน แล้วก็พวกพี่ปี 4 อ้อ มีพวกของหลินหลินด้วยนะ เห็นว่าจะเอาแฟนมาอวด”
“อืม งั้นฉันไป แต่ดึกหน่อยนะ พอดีไม่ว่าง”
พอได้ยินว่าคู่อริเบอร์หนึ่งอย่าง หลินหลิน จะไปร่วมวงด้วยแถมยังบอกว่าจะพาแฟนไปอวดอีก โนเบลเลยเปลี่ยนใจตอบตกลงทันที เมื่อเธอจะไปแย่งแฟนของหลินหลินมาเป็นแฟนของเธอเหมือนอย่างที่เคยทำทุกครั้ง ซึ่งมันก็สำเร็จเพราะผู้ชายพวกนั้นเลือกเธอกันแทบทุกคน
“เฮ้ย! ได้สิๆๆ เดี๋ยวเตรียมที่เอาไว้ให้พิเศษเลย!”
“อืม งั้นไปล่ะ”
“อย่าลืมนะโนเบล! ต้องไปให้ได้นะ พวกเราจะรอ!”
พูดจบโนเบลก็เดินออกมา ปล่อยให้พวกหนุ่มๆได้แต่มองตามอย่างใฝ่ฝัน เมื่อพวกเขาไม่ได้บอกว่าปาร์ตี้คืนนี้คือปาร์ตี้ยาอี พอได้ยาเข้าไปรับรองได้สนุกกันแน่นอน
“เซบาสเตียน มีอะไรรึเปล่าลูก?”
“ครับ? ไม่มีอะไร...”
ทางด้านเซบาสเตียนที่สุดท้ายก็ต้องจำใจมากับมารดา เมื่อ คุณหญิงแสนศิริ ไปหาเขาถึงโรงพยาบาลเขาเลยตัดสินใจมาให้มันจบๆไป และเมื่อกี้เขาก็เหมือนเห็นร่างเล็กๆของผู้หญิงที่เขาเกือบได้มาเชยชมอย่างโนเบล
“งั้นไปกันเถอะ คุณน้ารอแย่แล้ว”
จากนั้นสองแม่ลูกก็เดินตรงไปที่ร้านอาหาร ที่นัดกันเอาไว้ และพอเดินเข้ามา เซบาสเตียนก็แทบหายใจสะดุดเพราะไม่คิดว่าจะเจอโนเบลที่นี่จริงๆ
“คุณพี่คะ? ทางนี้ค่ะ”
คุณหญิงโสภารีบกวักมือเรียกเพื่อนสาวรุ่นพี่อย่างคุณหญิงแสนสิริเมื่อเห็นว่าเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้ว ทั้งสองรีบเดินเข้ามากอดทักทายกันอย่างแสนดีใจที่สุดท้ายก็พาลูกๆของพวกตนมาเจอกันจนได้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ทั้งเซบาสเตียนทั้งโนเบลกำลังอึ้งกับการเจอกันอีกครั้ง
ไม่จริง
โนเบลคิดขึ้นมาในใจเมื่อคนที่เธอปฏิเสธที่จะเจอมาตลอดกลับกลายเป็นคนที่เธอเอาแต่นอนคิดถึงเขาทั้งคืน
เป็นไปไม่ได้
ส่วนเซบาสเตียนก็ไม่ต่างกัน เมื่อผู้หญิงที่มารดาของเขาอยากให้แต่งงานด้วยคือเด็กสาวที่เขาเกือบลากขึ้นเตียงเมื่อคืนด้วย แบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนที่เธอจะมาเป็นแม่ของลูกเขาในอนาคต
“อ่าว เซบาสเตียนลูก ไหว้คุณน้าซะสิ”
คุณหญิงแสนศิริที่เห็นว่าลูกชายเงียบไปรีบหันไปบอก ก่อนที่เซบาสเตียนจะยกมือไหว้คุณหญิงโสภาและทำท่าเฉยเมยไม่สนใจเหมือนไม่เคยรู้จักกันส่งไปให้โนเบล
“หล่อกว่าที่เห็นในหน้าหนังสือพิมพ์กับพวกนิตยสารอีกนะคะคุณพี่”
คุณหญิงโสภาที่เห็นหน้าว่าที่ลูกเขยตัวเป็นๆครั้งแรกถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างถูกอกถูกใจในความหล่อเหลาราวเทพบุตรของเขา
“อ่าว โนเบลลูก สวัสดีคุณหญิงป้ากับพี่เขาสิ”
เธอหันไปบอกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนที่เอาแต่ยืนเงียบ และโนเบลก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ปากเล็กฉีกยิ้มกว้างยกมือขึ้นไหว้อย่างอ่อนช้อยงดงามผิดกับชุดที่ใส่อยู่อย่างสิ้นเชิงจนคุณหญิงแสนสิริที่มองอยู่อดยิ้มฝืนๆไม่ได้ เพราะลูกชายของเธอนั้นสุดแสนสมบูรณ์แบบแถมเป็นถึงคุณหมอชื่อดังอีก แต่ว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอกลับแตกต่างอย่างไม่เคยคิดมาก่อน เมื่อเธอคิดว่าลูกสาวคงเหมือนแม่ แต่เธอคงคิดผิด
“สวย สมวัยดี...นะคะคุณหญิง”
คุณหญิงแสนศิริแกล้งเอ่ยชมออกมาเพราะอันที่จริงอยากตำหนิกับการแต่งชุดแบบนี้มากกว่า มองไปตรงไหนก็เปิดเปลือยไปหมด ยิ่งท่าก้มสวัสดีเธอละกลัวเหลือเกินว่านมจะหกทะลักออกมาจากสายเดี่ยวเส้นเล็กนั่น
ส่วนเซบาสเตียนเขาแทบไม่ยอมมองเธอ เมื่อรูดีว่าอะไรจะเกิดถ้าเขาขืนเอาแต่มองเธออยู่เหมือนเมื่อวาน ทำเอาโนเบลถึงกับหุบยิ้ม เพราะรู้ว่าเขากำลังทำเหมือนไม่เคยรู้จักหรือเจอเธอมาก่อน ทั้งๆที่ทั้งบีบทั้งขย้ำสองเต้าของเธอมาแล้วแท้ๆ
จากนั้นทั้งสี่ก็นั่งลงแล้วเริ่มสั่งอาหาร โนเบลเริ่มกวนประสาทของคุณหมอหนุ่มด้วยการสั่งอาหารเหมือนกับที่เขาสั่งเพิ่มมาอีกชุดจนคนเป็นแม่ต้องห้ามปราม
“อีกปีเดียวหนูโนเบลก็จะจบแล้ว งั้นเราควรวางแผนเรื่องอนาคตกันได้แล้วใช่ไหมคะ”
“ได้สิคะคุณพี่ ถ้าได้เซบาสเตียนมาคอยดูแลลูกสาวของน้อง น้องก็นอนตายตาหลับแล้วล่ะค่ะ”
คุณแม่ทั้งสองเอาแต่พูดคุยกันอย่างถูกคอทั้งๆที่คุณหญิงแสนสิรินั้นไม่ค่อยพอใจกับว่าที่ลูกสะใภ้เท่าไหร่ แต่ก็อยากเกี่ยวดองกับตระกูลของโนเบลเธอเลยได้แต่ทำใจยอมรับเพราะอีกอย่างโนเบลก็ยังเล็ก ถ้าโตกว่านี้อาจเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
เด็กนี่!
เซบาสเตียนได้แต่กัดฟันทน เมื่อตอนนี้ขาเล็กกำลังลูบไล้อยู่บนกลางลำกายของเขาตั้งแต่เดินมานั่งเธอก็เอาแต่แกล้งเขาไม่หยุด สองตาคมจ้องมองเพื่อบอกให้เธอหยุดในสิ่งที่เธอทำอยู่ แต่ยิ่งเขาทำหน้านิ่งขึงขัง โนเบลยิ่งแกล้งเขาหนักขึ้นไปอีก เท้าเล็กค่อยๆขยับเสียดสีไปบนลำเอ็นใหญ่ของเขา ส่วนด้านบนเธอก็ยั่วยวนด้วยการดันเต้าไปบนโต๊ะอาหาร ปากเล็กกัดเข้าหากันอย่างยั่วยวนจนคนมองแทบทนไม่ไหว มือใหญ่กำเข้าหากันแน่น ถ้าไม่ติดตรงที่ว่ามีพวกผู้ใหญ่อยู่ด้วย เขาคงลากเธอไปสำเร็จรักเรียบร้อยแล้ว
“เซบาสเตียน เป็นอะไรรึเปล่าลูก นั่งนิ่งเชียว”
คุณหญิงแสนศิริหันมาถามบุตรชาย ที่ไม่พูดไม่จาโดยไม่รู้เลยว่าเธอนั้นได้พาลูกชายอย่างเขามาถูกทรมาน เมื่อเอ็นใหญ่กำลังบวมเป่งขึ้นมาจากการกระตุ้นของโนเบล
หึหึหึ แค่นี้ก็ขึ้นแล้วเหรอ...โนเบลจะทำโทษที่คุณทิ้งโนเบลเมื่อคืน รับรอง ลงแดงตายแน่
โนเบลที่เห็นถึงความทรมานของเขาอดยิ้มเยาะเย้ยไม่ได้ เมื่อต้องการแต่กลับได้แต่นั่งนิ่ง เขาคงทรมานน่าดู
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณแม่”
และสุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ เซบาสเตียนลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกจากโต๊ะอาหารไป
“สงสัยจะเครียดเรื่องที่โรงพยาบาล”
คนเป็นแม่กลับคิดไปอีกทาง
“คะ? พี่เซบาสเตียนเป็นหมอเหรอคะคุณหญิงป้า”
“จ๊ะ เป็นหมอศัลฯ มือหนึ่งของประเทศเลยล่ะ”
โนเบลถามขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อว่าเซบาสเตียนจะเป็นคุณหมอ เมื่อเขาต่างจากคุณหมอโดยทั่วไปที่เธอเคยคิดเอาไว้อย่างสิ้นเชิง
ชักน่าสนใจแล้วสิ
เธอคิดขึ้นในใจอย่างมาดหมาย เมื่อตอนนี้เซบาสเตียนนั้นครบเครื่องผู้ชายที่เธอใฝ่ฝันมากที่สุด หล่อมาก หุ่นดีมาก รวยมาก แถมฉลากและเก่งมาก เธอจะไปหาคนที่มีครบแบบนี้ได้ที่ไหน และอีกอย่างที่เธอชอบมากจากเขาคือ ร้อนแรงมาก
- ผู้เขียน
