พัลลภสะดุดกึก เขาหยุดเดินและหันมามองสาวน้อยที่กำลังจ้องเขาตาไม่กระพริบ ละอองแดดอาบผิวขาวละมุนของแจนที่รูปร่างอวบอิ่มกว่าจอย แม้ใบหน้าจะมีความคล้ายกันมากจนแทบเหมือนแต่สองสาวก็ยังมีส่วนที่แตกต่าง โดยเฉพาะรอยยิ้มหวาน ๆ ของแจนที่ส่งให้เขา หล่อนมองเขาดวงตาเป็นประกายวับวาวและทำให้พัลลภคิดไปว่าสาวน้อยที่เกาะเกี่ยวแขนเขาไม่ยอมปล่อยเหมือนกำลังทอดสะพานให้เขายังไงยังงั้น เขายิ้มให้หล่อนละมุน
“จริงเหรอจ๊ะ...แจนชอบแบบนี้เหรอ ชอบผู้ชายอายุมากกว่า ตัวใหญ่ กล้ามใหญ่บึกบึนแบบนี้น่ะเหรอจ๊ะ?”
พอถูกถามกลับไปอย่างนั้นสาวน้อยร้อยชั่งก็ถึงกับหน้าแดง พัลลภนึกในใจว่าไม่น่าจะผิดจากที่เขาคิดไว้ แจนกำลังให้ท่าเขาอยู่หรอกหรือนี่ หล่อนเสยผมพลางพยักหน้า
“ค่ะ...แจนชอบผู้ชายแบบนี้ แบบคุณอาพัลลภเนี่ยล่ะค่ะ ตัวโต กล้ามล่ำ และก็...”
“อย่างอื่นก็ล่ำเหมือนกันนะ ทั้งล่ำทั้งใหญ่เลยล่ะ”
พัลลภพูดพลางยักคิ้วหลิ่วตาให้หนึ่งในสา
