พจน์กล่าวทักทายและรับไหว้เด็กสาวทั้งสอง เขาเรียกเด็กสาวทั้งสองคนว่า หนู ไม่ค่อยเต็มปากนักและฟังพัลลภเรียกทั้งสองว่า เด็ก ก็ฟังแปร่ง ๆ เพราะทั้งจอยและแจนเป็นสาวลูกครึ่งที่มีรูปร่างสูง แถมดูจากสัดส่วนก็ใหญ่เกินตัว หน้าตาอาจจะยังเด็กก็จริงแต่ทรวดทรงและหน้าอกหน้าใจเกินหน้าเด็กสาววัยเดียวกันหลายขุม พัลลภหันไปทางแฝดสาวทั้งสองบ้าง
“จอยกับแจน...นี่พจน์ เพื่อนของอาเอง เขาเคยเป็นทหารเหมือนอาแล้วลาออกไปช่วยธุรกิจเรือยอร์ชที่บ้าน”
“ว้าว! เรือยอร์ชเหรอคะ...น่าสนใจจังค่ะ”
จอยเป็นฝ่ายพูดขึ้น ทั้งสองสาวนั่งลงบนโซฟายาวก่อนที่พจน์จะพูดต่อ
“จ้ะ...อาทำธุรกิจเรือ มีเรือให้เช่า ช่วงนี้อากาศกำลังดีเลยอยากจะพักผ่อน ว่าจะมาชวนพัลลภออกไปล่องเรือยอร์ชด้วยกัน ทริปสั้น ๆ แบบสองวันหนึ่งคืน”
“ว้าว! น่าสนใจมากเลยนะคะ แจนกับจอยก็ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลนานแล้วล่ะค่ะ”
แจนรีบพูดขึ้นและทำให้พจน์ยิ้มกริ่ม
“ถ้างั้นก็ไปด้วยกัน
