นี่สิ ‘ผู้ชายพันธุ์เถื่อน’ ของจริง!!!
สิ่งที่สงสัยอยู่ในใจของฉันได้มลายหายไปสิ้น บีเอ็มที่ใช้ลูกอ้อนสุดฤทธิ์กับพ่อและแม่ของเขาเพื่อจะออกจากโรงพยาบาลกำลังทำหน้าตาระรื่นอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง อันที่จริงก็ไม่เชิงบ้านหรอกนะ เหมือนกระท่อมสังกะสีอะไรเทือกนั้นมากกว่า =_____=
“ถามหน่อยเหอะ มาที่นี่ทำไม -*-“
“มาชำแหละไงคะ>3_<”
บีเอ็มคว้าตัวฉันแล้วเปิดประตูสังกะสีที่จะพังแหล่ไม่พังแหล่ออก ข้างในมีผู้ชายสองคนถูกมัดอยู่ สภาพสะบักสะบอมเลือดเกรอะกรังเต็มไปหมด ตายหรือยังวะนั่น TOT
“ไอ้สองคนนี้เหรอ” เสียงของบีเอ็มเปลี่ยนไปในบัดดล มันเข้มขึ้นจนฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“อืมม์...รู้สึกว่าสองคนนี้จะเป็นเลขาเก่าของพ่อบีวายกับบีไอ”
“ศัตรูของพ่อพวกแกสองคนจริงๆด้วยสินะ -*-“
บีเอ็มหันไปจิกตาใส่บีวายและบีไอที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“เห็นบอกเจ็บใจที่โดนพ่อของสองคนนั้นเด้งออกมา เลยมาร่วมมือกันน่ะ”
“โอ้...
