ตอนที่ 17 ความรู้สึกในวันฝนพรำ

1640 คำ

แสงเข้ามาภายในห้องนอน ร่างสูงใหญ่ขยับกาย ก่อนชะงักรู้สึกถึงไออุ่นร้อนตรงช่วงอก ทอดสายตามอง เห็นเสี้ยวหน้างดงาม ของคนกำลังหลับสนิท ดวงตาคมอ่อนลง ไหนบอกว่าไม่อยากนอนกับเขา แต่ตอนนี้เรอากลับอยู่ในอ้อมแขนกันเช่นนี้ เขี่ยปอยผมเคลียแก้ม ใบหน้าไร้เครื่องสำอาง ช่างน่ามอง เขาไม่เคยเห็นเรอาใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลย “อืม... หิวจังเลย” เสียงหวานละเมอออกมา ทำเอาเขาอมยิ้ม “เรอา ตื่นได้แล้ว” “ขออีกแป๊บนะลูน่า” เธอเปรยออกมา ยังคงหลับตาพริ้มเช่นเดิม ยิ่งเห็นยิ่งอดใจไม่ไหว โน้มใบหน้าเข้าหา จังหวะเดียวที่คนหลับพลิกกาย ริมฝีปากบางถูกแนบอย่างไม่ทันตั้งตัว เจ้าของมันลืมตาตื่น ดวงตาสองคนสบตากัน มือบางยกผลักดัน สีหน้าตื่นตระหนก หัวใจสั่นสะท้าน “นีเอลนายทำอะไรน่ะ!” หญิงสาวร้องโวยวาย “ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย” “นะ...นายจูบฉันนี่!” “เข้าใจผิดไปแล้ว ฉันกำลังจะดันตัวเธอออก เพราะจะไปห้องน้ำ เธอเล่นกอดแน่นเลยต้องใช้แร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม