คาร่าแสร้งตีหน้าเศร้า น้ำตาคลอ เกาะแขนเขาไว้
“ถ้าคาร่าทำให้คุณหนูเรอาโกรธ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คาร่าไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ คาร่ารักคุณนีเอลมากค่ะ” เธอบอกเสียงสั่น น้ำตาเริ่มไหลริน
คนฟังเม้มริมฝีปาก เก็บกดความขุ่นข้องหมองใจเอาไว้
“ไม่ต้องบอกฉันหรอกว่ารักกันมากแค่ไหน ถ้าอยากให้ฉันถอยเมื่อไหร่ก็บอกกันได้นะ!”
ปัง!
เซร์คิโอตบโต๊ะดังสนั่น จนคนในห้องพากันสะดุ้ง กรามขบกันแน่น ดวงตาคมกริบแข็งกร้าว
“จะถอยงั้นเหรอเรอา มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!”
“ถ้าอย่างนั้นเราก็คงไม่ต้องพูดกัน!” เธอตัดบท แล้วเดินหนีไปทันที
ชายหนุ่มทรุดกายลงตามเดิม คาร่าแตะแผ่วบริเวณมือแล้วยิ้มอ่อนโยน ทว่าเขากลับสะบัดออก จ้องมองแววตาไม่พอใจ
“เรอาไปแล้ว ไม่ต้องแสดงอีก!” เขาบอกเสียงแข็ง คาร่าหน้าซีดเผือด
เขาลุกยืน ก้าวไปยังห้องตนเอง โดยมีคาร่าตามติดมา จังหวะนั้นโซฟียาเปิดประตูห้องออกมาพอดี สองคนเผชิญหน้ากัน เซร์คิโอรั้งร่างบางมา
