“เอยครับพี่ลุ้น อย่าแกล้งคนรอได้ไหม”
“ฮ่า ๆๆ โอเคค่ะ เอยไม่แกล้งแล้วก็ได้...พี่ลุคเป็นความสบายใจของเอยนะ”
“แล้ว...แล้วเป็นอย่างอื่นได้ไหม”
“ก็...ลองดูอย่างที่พี่ลุคบอกแล้วกันนะคะ เอาแบบนั้นได้ใช่ไหม เอยว่าถ้าเอยลองเปิดใจ...เอยรักคนที่แสนดีอย่างพี่ลุคได้ไม่ยากหรอก”
“...”
“พี่ลุครออีกนิดได้ไหมคะ”
“ได้สิ เอยก็รู้ว่าพี่รอมาตลอด” ใช่ค่ะเขารอมาตลอด เขาเคยบอกว่าต่อให้ไม่มีความหวังเขาก็จะรอ แต่ฉันไม่อยากให้เขารอแล้ว...หมดเวลารอแล้วล่ะ
“ขอบคุณนะคะ”
“แล้วถ้าแบบนี้สถานะของเราหลังจากนี้คืออะไรดี” พี่ลุคยิ้มให้ตอนที่ถาม นั่นสิ สถานะของเราสองคนหลังจากนี้คืออะไรดีนะ
“ก็...” ฉันตอบไม่ได้เหมือนกันเลยพูดออกมาได้แค่นี้และอีกฝ่ายก็ยิ้มออกมาเหมือนรู้ใจ
“เป็นเหมือนเดิมก่อนก็ได้เอยพี่แค่ถามเล่นเฉย ๆ แค่เอยเปิดใจไม่มีคำว่าพี่น้องกั้นอยู่เหมือนเดิมก็พอ รอเอยรู้สึกกับพี่เมื่อไหร่ค่อยเปลี่ยนสถานะดีไหม”
“ค
