หลังจากที่แขกแยกย้ายกันทานอาหารอยู่พักใหญ่ อัศวธรเดินเยกออกจากเจ้าสาวเพื่อมาดูแลกลุ่มเพื่อนของตนเองอีกที...
เขาเดินสวนกับมารดาของตติยาภาที่เดินมาเข้าห้องน้ำแล้วก็ชะงัก...
“สวัสดีครับคุณน้า สบายดีหรือเปล่าครับ” เขาทักด้วยสีหน้าลำบากใจเพราะเพิ่งมีโอกาสได้พบกันจะๆ เพราะตอนที่เข้ามาในงานแรกๆ มารดาของตติยาภาเข้ามาพร้อมกับ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจึงไม่ได้คุยกันเป็นการส่วนตัวเท่าใดนัก...
ความละอายไหลปราดมาที่หน้าหมอหนุ่มผู้เป็นเจ้าบ่าว ณ ตอนนี้เขาตัดใจจากคนรักได้บ้างก็จริง แต่ก็ยังอาลัยอยู่เพราะเสียดายความเป็นเพื่อนที่มีต่อกันมาเนิ่นนาน ยิ่งเห็นมารดาเธอเขายิ่งละอายเพราะว่าท่านก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เอ็นดูและสนับสนุนเขา ไม่เคยกีดขวางความรักระหว่างเขากับลูกสาวเลยแม้ในขณะนั้นเขาจะมีฐานะด้อยกว่ามาก... แต่เป็นเขาเองที่ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจของท่าน ด้วยการที่ที่ไปทำพลาดพลั้งกับคนอื่นจนต้องทำให้เสียใจทั้
