Ep.3: แม่หาให้
1240 คำ
“โอ๊ย!!! ลูกชายฉันหาทางกลับบ้านถูกแล้วเหรอเนี่ย ฉันคิดว่าฉันต้องป่วยก่อนหรือไงถึงจะได้เห็นหน้า” ทันทีที่เคเดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินประชดประชันของแม่ของเขาดังมาให้ได้ยินแต่ไกล จนเขาต้องรีบเดินเข้ากอดและหอมแก้มพร้อมทั้งแก้ตัวเป็นพัลวัน
“โธ่...... คุณแม่ครับอย่าพูดเป็นลางแบบนั้นสิครับผมงานยุ่งจริง ๆ นี่ครับ”
“เหอะ ยุ่งเรื่องงานหรือเรื่องยุ่งผู้หญิงกันแน่ อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นะว่าเราเจ้าชู้แค่ไหน” รมิตาทำเสียงขึ้นจมูกใส่ลูกชายทำไมจะไม่รู้ไอ้ที่ว่ายุ่งเนี่ยไม่ใช่งานหรอกแต่เป็นบรรดาสาว ๆ มากกว่า ข่าวความเจ้าชู้ของลูกชายเธอดังยิ่งกว่าข่าวธุรกิจที่เขาทำแล้วประสบความสำเร็จเสียอีก
“ใครบอกแม่ครับ ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้สักหน่อย”
“หึ เจ้าชู้เหมือนพ่อแกตอนหนุ่ม ๆ นั่นแหละ”
“อ้าว!!! ไหงวนมาที่พ่อได้ละแม่” วาคิมที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ดีดีก็โดนหางเลขไปด้วยต้องเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วหันไปโอดครวญกับภรรยาสุดที่รักก่อนจะจ้องไอ้ลูกชายตัวแสบที่หาเรื่องให้เขาตาเขม็ง
“แม่พูดเรื่องจริง เมื่อก่อนเจ้าชู้จริง ๆ ขึ้นชื่อว่าผู้หญิงเสร็จคุณทุกราย”
“ไอ้ลูกชาย!!! กลับมาบ้านทั้งมีก็หาเรื่องให้พ่อเลยนะ”
“ผมไม่เกี่ยว ว่าแต่แม่ให้ผมกลับบ้านมามีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่าครับ”
“มี!!! แม่อยากเลี้ยงหลานเมื่อไหร่แกจะแต่งงานมีเมียสักทีจะลอยไปลอยมาเป็นพ่อพวงมาลัยไม่ถึงเมื่อไหร่ แม่ก็แก่ลงทุกวันอยากอุ้มหลานเลี้ยงหลานเหมือนคนอื่นเขาบ้าง”
“โธ่ ผมคิดว่าเรื่องอะไร ก็ผมยังไม่เจอคนที่ใช้นี่ครับ”
“แล้วเมื่อไหร่จะเจอ ต้องรอให้แม่แก่จนไม่มีแรงอุ้มหลานก่อนหรือไงแกถึงคิดจะมีเมีย”
“ก็ผมยังไม่เจอคนที่จะมาเป็นแม่ของลูกได้เลยนี่ครับ” ก็บรรดาสาว ๆ ที่เขาควงอยู่ไม่มีใครที่จะเหมาะสมจะเป็นของลูกเขาได้เลยถึงพวกเธอจะสวยจะเซ็กซี่และร้อนแรงบนเตียงแต่ก็ยังไม่ใช่
“ผู้หญิงดี ๆ เยอะแยะไป หรือให้แม่หาให้เอาไหมลูกสาวเพื่อนแม่มีหลายคนเลยแต่ละสวย ๆ และโปรไฟล์ดีทั้งนั้น”
“ไม่ครับ ผมขอหาเองดีกว่า” เมื่อได้ยินข้อเสนอของรมิตาก็ทำให้เคส่ายหัวปฏิเสธทันทีเขาไม่อยากโดนคลุมถุงชนคู่ชีวิตเขาอยากเลือกเอง
“แล้วนานไหมกว่าแกจะเจอคนดีดีที่แกว่า ขนาดหมอเจบีเพื่อนแกยังแต่งงานจนมีลูกไปแล้ว”
“แม่ครับ”
“ไม่ต้องมาอ้อน ถ้าภายในปีนี้แกยังไม่มีแฟนแม่จะหาให้แกเอง”
“พ่อ” เมื่อเห็นว่าแม่ไม่ยอมเคเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อแต่ก็โดยปฏิเสธมาแบบไร้เยื่อใยก่อนวาคิมจะก้มลงสนใจหนังสือในมือของตัวเองต่อ เรื่องแบบนี้เขาไม่ยุ่งให้ตัวเองเดือดร้อนโดนเมียโกรธแล้วลาออกมานอนนอกห้อง
“พ่อไม่ยุ่งเรื่องนี้เคลียร์กันเอาเอง”
“พ่อ!!!”
ลูกโซ่เดินออกจากห้องพักอาจารย์หลังจากยื่นเอกสารการฝึกงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่นี้ก็เหลือแค่ทางบริษัทตอบรับกลับมาเท่านั้น ซึ่งเธอกับอายวางแผนกันไว้ว่าจะลงฝึกงานบริษัทเดียวกัน
“ลูกโซ่ ส่งเอกสารเสร็จแล้วใช่ไหม”
“อืม อายจะกลับเลยหรือเปล่าโซ่ต้องไปทำงานแล้ว”
“กลับเลยงั้นเดินไปพร้อมกันนี่แหละ” อายลุกขึ้นเดินกับลูกโซ่ตรงไปยังร้านคาเฟ่ที่ลูกโซ่ทำงานอยู่ พอมาถึงหน้าร้านอายก็แยกตัวไปส่วนลูกโซ่ก็เดินเข้าไปภายในร้านพร้อมกับเอ่ยทักทาย
“สวัสดีค่ะ”
“อ้าวลูกโซ่ มาแล้วเหรอ” คิรินหนุ่มหล่อเจ้าของร้านยิ้มกว้างพร้อมทักทายลูกโซ่ทันทีที่เห็นเธอเปิดประตูร้านเข้ามา เพราะลูกโซ่คือผู้หญิงที่เขาชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเมื่อสี่ปีก่อนเพียงเธอเอ่ยปากขอสมัครงานเขาก็รับทันทีโดยไม่ต้องคิด
“ค่ะ โซ่ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะเดี๋ยวออกมาช่วย”
“ไปเถอะ”
“ค่ะ” ลูกโซ่รีบเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้านเป็นยูนิฟอร์มของที่ร้านเพื่อจะได้รีบออกมาช่วยทุกคนทำงาน ร้านคาเฟ่แห่งนี้มีพนักงานทั้งหมดสี่คนแบ่งเป็นพนักงานประจำสองคนกับพาร์ทไทม์อีกสองคน ส่วนเจ้าของร้านอย่างคิรินจะเข้าร้านไม่ค่อยเป็นเวลาแล้วแต่อารมณ์ ร้านนี้คิรินเปิดเพราะเป็นตัวเองชอบดื่มและชอบกลิ่นหอมของกาแฟ ฐานะทางบ้านคิรินนั้นรวยมากเขามีบริษัทเป็นของตัวเองที่มาเปิดร้านคาเฟ่นี้เพราะมันคือความชอบส่วนตัวล้วน ๆ
ลูกโซ่เปลี่ยนชุดเสร็จก็รีบออกมาช่วยทุกคนในร้าน ทั้งช่วยเสิร์ฟเก็บโต๊ะและบางก็ครั้งก็รับออเดอร์ และชงกาแฟพนักงานทุกคนของที่ร้านสามารถสลับสับเปลี่ยนกันได้ทุกหน้าที่
เคนั่งมองสาว ๆ ในชุดนักศึกษาที่เดินอยู่ริมถนนในขณะที่ศิลาขับรถผ่านหน้ามหาลัยชื่อดังซึ่งเป็นอาหารตาอาหารใจชั้นดีสำหรับเขา เขาคิดถูกจริง ๆ ที่ให้ศิลาขับรถกลับเส้นทางนี้หลังจากคุยงานกับลูกค้าจบ ยิ่งเมื่อมีสาว ๆ ให้มองเยอะขนาดนี้เสือตัวพ่ออย่างเขาต้องขอแวะมองให้อิ่มเสียก่อนดีไม่ดีอาจจะได้สาวสวยติดไม้ติดมือกลับไปสักคนสองคน คิดได้แบบนั้นก็ไม่รอช้ารีบสั่งคนขับอย่างศิลาให้จอดร้านคาเฟ่ข้างหน้าเลย
“ศิลาแวะร้านคาเฟ่ข้างหน้าหน่อย”
“แวะทำไมครับ???”
“อยากกินกาแฟ”
“ห๊ะ!!! กินกาแฟตอนนี้เนี่ยนะ” ศิลาไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองที่อยู่ ๆ ก็เกิดอยากกินกาแฟตอนเย็น ถ้ากินเข้าไปตอนนี้แล้วจะไม่ตาค้างไม่ต้องหลับต้องนอนกันหรอกเหรอกว่าจะหมดฤทธิ์จะได้นอนตอนกี่โมง
“เออ!!!! ถามมากจัง บอกให้แวะก็แวะไปเถอะน่า”
“ครับ ๆ” ศิลาเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าร้านคาเฟ่ เพียงแค่ลงจากรถศิลาก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าทำไมเจ้านายเขาถึงอยากกินกาแฟตอนเย็น ๆ แบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะสาวมหาลัยสวย ๆ เดินกันให้ขวักไขว่เต็มไปหมด
เคเลือกไปนั่งตรงมองหามุมที่สามารถเห็นด้านออกได้เต็มตา ส่วนศิลาก็เดินเลี่ยงไปเคาน์เตอร์เพื่อสั่งกาแฟให้เจ้านายกับตัวเอง
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” เสียงพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ทักทายลูกค้าทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้เงยขึ้นมามองซ้ำเพียงแค่เห็นเงาเธอก็รู้แล้วว่ามีลูกค้า
“อเมริกาโน่ไม่หวานสองแก้วครับ”
“ค่ะ รับอะไรเพิ่มอีกหรือเปลาค่ะ” ลูกโซ่เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นลูกค้ายืนมองเธอด้วยอาการอึ้ง ๆ ยิ่งได้เห็นหน้าเธอเต็ม ๆ รอยยิ้มหวานหวานกับความสวยสดใสของเธอเขาแทบไม่อยากไม่ได้อยากยืนมองเธอนาน ๆ
“คุณลูกค้าค่ะ รับอะไรเพิ่มไหม”
“มะ...... ไม่ครับ”
“สองร้อยค่ะ”
“ครับ”
- ผู้เขียน
