FRIEND 6
1415 คำ
3 ปี ผ่านไป
แกร๊ก!
“ฉันหิว” คนตัวโตเดินเข้ามาแล้วทิ้งตัวลงที่เตียงของฉันอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะซุกตัวลงในผ้าห่มแล้วหลับตาพริ้ม
“เดี๋ยว! นายหิวก็ไปหาอะไรกินสิ แล้วมานอนที่เตียงคนอื่นทำไมเนี่ย -_-” คือเขาเดินเข้ามาในห้องตอนที่ฉันกำลังแต่งตัวอยู่ไง คือโป๊อยู่เห้ย! และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะ ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาเนี่ย เขาทำแบบนี้บ่อยมากจนนับครั้งไม่ถ้วนเลยอ่ะ
“ไม่เห็นมีอะไรอยู่ในครัว เลยมานอนต่อ” เขาทำหน้าตาใส่ซื่อก่อนที่จะเอาหน้าซุกไปที่หมอนอีกครั้ง และถ้าฉันไม่ปลุกเขาขึ้นมาตอนนี้นะ
...ได้หลับไปจริงๆแน่
“อย่ามาตีเนียน ปกตินายกินข้าวเช้าตอน 9 โมง นี่มันเพิ่ง 7 โมงเช้าเอง ...มาทำไมห้องคนอื่นแต่เช้า” ฉันกอดอกมองร่างสูงที่นอนกลิ้งไปมาบนที่นอน ซึ่งต่างจากเวลาปกติอย่างเห็นได้ชัดเลย ตอนนี้ทำตัวแอ๊บแบ๊วเหมือนเด็ก แต่พออยู่ข้างนอกต่อหน้าพวกเพื่อนๆนะ อย่างกะปีศาจหน้างี้ขรึมเชียว
“ฉันหิว”
“อย่ามาโกหก”
“เออๆ ฉันเพิ่งกลับมา แฮงค์ชิบหายเลยเนี่ย” นั่นไง! เดาผิดซะที่ไหน ฉันเดินไปหยิบน้ำมารินแล้วส่งให้เขาดื่ม ซึ่งเจ้าตัวก็รับไปอย่างง่ายดายไม่มีอิดออด แล้วก็ทิ้งตัวลงไปนอนต่อ
...อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าฉันกับไวท์เป็นอะไรกันนะ จริงอยู่ที่ตลอด 3 ปีมาเนี่ยฉันอยู่ใกล้ๆ คอยดูแล คอยเป็นห่วงเขา แต่เราก็ไม่มีอะไรเกินเลยกันสักครั้งเพราะว่าใจของไวท์มีผู้หญิงที่เขารักมานานกว่า 5 ปีแล้ว ถ้าให้เดาคุณคงจะรู้ใช่มั้ยว่าใคร..
...ถูกแล้วแหละ ไวท์แอบหลงรักเนยมาตั้ง 5 ปีแล้ว รักก่อนที่จะเจอกันที่โรงพยาบาลวันนั้นซะอีก หลงรักมานานมาก ซึ่งต่อให้เขาไม่บอกฉันก็พอจะดูออก พวกไฟกับทอยก็รู้ แต่ก็มีแต่เนยเนี่ยแหละที่ยังไม่รู้เพราะมันไม่เคยคิดกับไวท์เกินกว่าคำว่าเพื่อนเลย
...อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ฉันก็ไม่อยากให้มันคิดกับไวท์เกินกว่าเพื่อน ไม่อยากจริงๆ
“ฉันอยากกินอะไรร้อนๆ ทำให้กินหน่อยดิ” พูดทั้งๆที่เอาหน้าซุกหมอนแบบนั้นเดี๋ยวก็ได้ตายพอดีหรอก ฉันปล่อยให้ไวท์นอนต่อส่วนตัวฉันก็ออกไปทำอาหารเช้าให้เด็กน้อยที่นอนดิ้นๆอยู่บนเตียงได้กิน พอทำเสร็จก็เดินเข้ามาปลุกเจ้าเด็กโข่งที่นอนหลับอยู่บนเตียงเนี่ย
“ตื่นได้แล้วไวท์” ทำไมตื่นยากอย่างนี้เนี่ย -_- เขย่าเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น นี่หลับหรือซ้อมตายเนี่ย?
“อื้อ ....เนย ” ใจฉันกระตุกไปนิดนึงตอนที่ได้ยินไวท์ละเมอชื่อเนยออกมา ฉันล้มเลิกความคิดที่จะปลุกเขาก่อนจะเนรเทศตัวเองมานั่งที่โซฟา
“อย่างเจ็บเลย ...นึกว่าจะชินแล้วนะเนี่ย ฮึกก” ก้อนสะอื้นมันมาจุกอยู่ที่ลำคอก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอยางไม่ขาดสาย ฉันสะอื้นแทบขาดใจแต่ก็ไม่ยอมให้เสียงนั้นหลุดลอดออกมาแม้แต่นิดเดียว
...กลัวเขาจะได้ยิน กลัวเขาจะรำคาญ กลัวจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆเขาอีก
“อื้อ.. ฮ้าวว เสร็จแล้วไม่เรียกอ่ะ” ไวท์เดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าวก่อนจะลงมือกินมันอย่างเอร็ดอร่อย ซึ่งไม่ได้หันมาสนใจฉันที่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟาเลยแม้แต่นิดเดียว
“เรียกแล้ว แต่ไม่ตื่นเอง”
“ทำไมตาแดงอ่ะ ปวดท้องเมนส์อีกละเหรอ” ไวท์มองด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว แล้วออกมาพร้อมกับถุงประคบร้อน
“อ่ะ ประคบไว้ แล้วก็หยุดร้องไห้ได้ละ -_- ไม่ไหวก็ไปหาหมอมั้ยล่ะ” ฉันรับถุงประคบร้อนนั้นมาแล้วส่ายหน้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ฉันร้องไห้แล้วไวท์เห็น แต่ทุกครั้งฉันจะอ้างว่าปวดท้องเมนส์จนน้ำตามันไหลออกมาเอง จนหลังๆนี้ไวท์ก็ไม่ต้องรอให้ฉันร้องไห้ พอใกล้ๆช่วงเป็นรอบเดือนไวท์ก็จะเตรียมถุงประคบเอาไว้ให้ฉันเลย
....แล้วอย่างนี้ฉันจะตัดใจจากเขาได้ยังไงกัน
“ขอบใจ แล้วววันนี้นายไปไหนมั้ยเนี่ย” ฉันเดินเอาจากที่เขากินไปล้าง เสร็จแล้วก็มานั่งมองร่างสูงที่สูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาดูดีจนละสายตาไปไหนไม่ได้เลย
หลายๆคนอาจจะมองว่าเขาน่ากลัว ชอบทำหน้ายักษ์ตลอดเวลา แต่จะมีกี่คนที่จะรู้ล่ะว่าสิ่งที่ไวท์เป็นเขาไม่ดีตั้งใจที่จะแสดงออกมา มันก็แค่บุคลิกของเขาก็แค่นั้นเองแต่จริงๆแล้วไวท์เป็นคนดีมากเลยนะ
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวฉันจะไปนอนต่อละ เธอล่ะ”
“วันนี้มีนัดกับเจ๊สวยอ่ะ” ไวท์ทำหน้าแหยๆแล้วจุดบุหรี่มวนที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้สูบต่อ ฉันเลยเดินไปดึงบุหรี่ที่มือแล้วก็ในซองของเขามาแล้วเก็บเข้าลิ้นชักไป
“นี่ ชักจะมากไปละนะ ยัยเตี้ย”
“จะสูบอะไรขนาดนั้น อยากตายเร็วหรือไง”
“ล้า ลา ลา ลา ลา ไม่ได้ยินเสียงใครบ่นเลย” เวลาที่โดนฉันเตือนเรื่องบุหรี่เขาก็จะทำแบบนี้ตลอด เอามือปิดหูแล้วตะโกนร้องเพลงเสียงดังลั่นห้องเพื่อหนีจากเสียงบ่นของฉัน มันน่าตีมั้ยล่ะ! “อย่ามาทำเป็นเด็กนะ! ฉันจะตีนายจริงๆแล้ว” ฉันเดินตามร่างสูงเข้าไปเพื่อจะตีแต่เขาก็หลบแล้ววิ่งหนีได้ทุกครั้ง เราวิ่งไล่กันจนเหนื่อยหอบทั้งคู่ ก่อนที่ฉันจะทิ้งตัวนั่งที่โซฟา แล้วไวท์นั่งที่พื้นแล้วล้มตัวนอนไปเลย
“แฮ่กๆ อิ๊บก่อนนะ อย่าเพิ่งวิ่ง ฉันโคตรเหนื่อยเลย” เขาไขว้นิ้วแล้วชูขึ้นโชว์ฉัน เวลาไวท์อารมณ์ดี เขามักจะทำแบบนี้ใส่ฉันเสมอ ซึ่งฉันก็ชอบมากเพราะมันเหมือนกับว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่ได้เห็นเขาในด้านนี้
...มันดีต่อใจมาก
“ฉันต้องอาบน้ำใหม่เพราะนายเลยเนี่ย น่าตีจริงๆ” ฉันปาหมอนอิงไปอัดหน้าไวท์ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นวิ่งหนีเข้าห้องนอนเพราะเสียงอาฆาตจากคนที่อิ๊บเมื่อกี้นี้ ฮ่าๆ
“โป๊ไปมั้ยเนี่ย เปิดไหล่ขนาดนี้ถอดเลยมั้ย?”
“ฉันไปถ่ายงานผิวอ่ะ ก็ต้องโชว์หน่อยมั้ยล่ะ”ฉันยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนที่หยิบกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง
หมับ!
“ไปเปลี่ยนเสื้อก่อน”ไวท์ดึงแขนฉันก่อนที่จะเดินผ่านหน้าเขาไป อะไรของเขาเนี่ย ทุกวันไม่เคยจะมีปัญหากับเสื้อที่ฉันใส่ แต่ทำไมดันมามีวันนี้ -_-
“อย่ามางี่เง่าน่า ฉันต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวสาย” มือหรือคีมคีบเหล็กเนี่ยแกะเท่าไรก็ไม่ออก ฉันทั้งแงะ ทั้งตีมือเขา แต่มันก็เหมือนเดิม ไวท์จับแขนฉันไว้แน่นมากจนมันเริ่มแดงแล้วเนี่ย
“จะให้โทรไปยกเลิกหรือจะไปเปลี่ยนเสื้อเลือกเอา” แม้จะไม่เข้าใจแต่ฉันก็ยอมไปเปลี่ยนตามที่เขาบอก ขืนไม่ทำก็ไม่ได้ออกจากห้องแน่นอน เพราะเคยมีครั้งนึงเขาก็มีปัญหาแบบนี้แหละแต่ไม่ใช่กับเสื้อนะ กับกางเกง -_- พอกลับมาไวท์เอากางเกงตัวนั้นทิ้งขยะไปเลย เหตุผลเพราะคิดว่ามันเป็นผ้าขี้ริ้ว
“แล้วจะมายืนมองทำไม ออกไปสิ” ฉันเอ่ยปากไล่คนงี่เง่าให้ออกไปจากห้องนอนของฉันซะที แต่เหมือนว่าเขายังตีมึนทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงแล้วมองมาที่ฉันอย่างกดดัน
“จะเปลี่ยนเองหรือให้ฉันเปลี่ยนให้เลือกเอา”
- ผู้เขียน
