บทที่ 7 :ความจริง (1)

1963 คำ

เวลาผ่านไปเกือบแปดชั่วโมงบนเครื่องบินหลังทานอาหารรอบที่สองจบลง เมริษาก็ขอตัวพักผ่อนในโซนที่ถูกจัดเป็นห้องนอนโดยมีผ้าม่านกั้นไว้ให้ความเป็นส่วนตัว ส่วนฟรานเซสกับเลขาหนุ่มต้องมานั่งคุยงานกันยาว ซึ่งธุรกิจมากมายที่เขาทำนั้นทำให้ไม่มีเวลาพัก ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ต้องทำงานไปทุกที่ เมื่อคุยงานกับเลขาเสร็จแล้ว ฟรานเซสก็ถามหาไอแพดที่ให้เลขาหนุ่มก๊อปข้อมูลในโทรศัพท์ของเมริษาลงไว้ในเครื่องไว้ให้ และชายหนุ่มก็เลือกมานั่งมุมเงียบๆเลื่อนดูโฟลเดอร์ไปเรื่อยๆ กระทั่งมาสะดุดอยู่ที่โฟลเดอร์หนึ่ง “Love งั้นเหรอ” ฟรานเซสพึมพำพร้อมกับตัวเองพร้อมนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ นิ้วมือเรียวกดเข้าไปดูอย่างไม่รีรอ แต่แล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ต้องตึงเข้มเมื่อนัยน์ตาคมกริบสะดุดเข้ากับภาพชายหญิงคู่หนึ่งที่โพสท่ายืนกอดกันริมทะเลในชุดว่ายน้ำ…ซึ่งผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมริษาแต่ผู้หุ่นล่ำที่ประกบอยู่ด้านหลังเธอนั้นเป็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม