ภาพความเป็นบุรุษกลางหว่างขาของเหี้ยมดูเลือนรางราวกับภาพฝัน แต่กลับมองสายตาหื่นของเหี้ยมชัดเจน ปุณณ์อยากอาศัยจังหวะตอนนี้ถีบเขาตกเตียงแล้วหนี แต่เรี่ยวแรงก็ไม่อำนวยเมื่อมือใหญ่ของเขากำลังลูบไล้เคล้าคลึงกับกลีบสตรีกลางร่างของเธอ เท้าเล็กได้แต่จิกเกร็งกับเตียง สองมือกำแน่นข้างลำตัว มือใหญ่ลูบไล้ขยำ และใบหน้าของเขาโน้มลงมาซุกซบกลางหว่างขาน้อยที่มีมือใหญ่ของเขาลูบไล้หยอกเย้าอยู่
“โอว์...งดงามเหลือเกินปุณณ์ของพี่ อืม...” ตวัดปลายลิ้นสากสอดแทรกตามร่องกลีบที่ชื้นแฉะไปด้วยน้ำหวานพร้อมกับกวาดรสหวานของน้องน้อยราวกับเป็นน้ำผึ้งเดือนห้า
“อือ ยะ...หยุดเถอะ...ได้โปรด อ่า...”
ปากบอกให้คนตัวโตหยุดการกระทำ แต่ร่างกายที่ร้อนรุ่มราวกับมีเพลิงสุมไหม้อยู่ตอนนี้กลับแอ่นยกเด้งสะโพกน้อยสู้กับเรียวลิ้นสากอย่างห้ามไม่ได้ สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์เราทำงานได้ดีเสมอ เหมือนอย่างที่ปุณณ์กำลังทำตอนนี้ มือที่กำแน่น
