“ป้าอ่อนหุบปากไปเลย” แพรวดาวหันมาตวาดหญิงที่อายุมากกว่าหลายรอบ ก่อนจะหันไปฉอเลาะบิดาของตนเองต่อ
“แพรวไม่อยากจะบอกน่ะพ่อ แต่ป้าอ่อนนี้แหละที่ให้ท้ายยายพราว จนยายพราวเสียผู้เสียคน แถมเสียตัวให้คนจน ๆ อย่างพี่ราม...”
“พี่แพรว... ทำไมต้องใส่ร้ายฉันแบบนี้ด้วย” หันไปถามพี่สาวอย่างเจ็บช้ำ
แพรวดาวทำตีหน้าเศร้า “พี่ขอโทษนะพราว... ที่ต้องพูดความจริง... แต่พี่ไม่อยากให้พราวท้องไม่มีพ่อ...”
กำนันที่ยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถประจำตัว ให้ไปพาพวกไปจัดการกับรามิล
“ถ้าทำได้ก็ทำให้มันสิ้นชื่อบนแผ่นดินนี้ไปเลย!...”
“ครับพ่อกำนัน...”
ลูกน้องรีบรับคำ ก่อนจะรีบไปทำตามคำสั่งของนายจ้างอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ
พราวฟ้าหน้าซีดเผือด ตกใจยิ่งกว่ารู้ว่าตัวเองจะถูกเฆี่ยนตายคาหวายเสียอีก พยายามอ้อนวอนบิดา ให้ทำโทษตัวเองแทนแต่ก็ไร้ผล แถมยังเพิ่มโทสะของกำนันให้มากขึ้น
“
