แพรวดาวยืนส่งยิ้มให้บิดาที่บอกว่าจะเข้าไปในเมืองเพราะเพื่อนกำนันด้วยกันนัด และเมื่อบิดาขับรถกระบะสี่ประตูออกไปยังไม่ทันพ้นโค้งไร่ดี หล่อนก็รีบหันไปเรียกน้องสาวที่ทำท่าจะเนียนเข้าห้องนอนเอาไว้เสียงแหลม
“ไปนังพราว ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย ป่านนี้พี่รามมารอแล้ว”
“แต่ว่าฉัน... ฉันปวดหัว ไม่อยากไป” พราวฟ้าปฏิเสธ
“กล้าขัดคำสั่งฉันหรือไง บอกให้มาเป็นเพื่อนกันหน่อย เร็วเข้า อย่ามาทำโอ้เอ้นะ เดี๋ยวพี่รามกลับไปก่อน ฉันตบแกเลือดกบปากแน่”
ป้าอ่อนที่เดินขึ้นมาพอดีทนฟังไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “คุณแพรวไปพลอดรักกับผู้ชายไม่ใช่เหรอคะ แล้วจะเอาหนูพราวไปด้วยทำไม หรือว่าอยากให้น้องเป็นตากุ้งยิงคะ”
“นี่นัง...เอ๊ย... ป้าอ่อน ไม่ต้องมาสู่รู้เลย นังพราวเป็นน้องของแพรว ทำไมจะลากมันไปด้วยกันไม่ได้” แพรวดาวโต้กลับเสียงกระด้าง ก่อนจะหันไปจ้องพราวฟ้าที่ทำหน้าเศร้าเขม็ง
“ไปนังพราว เร็วเข้า”
“แต่ว่
