ตอนที่ 5
1130 คำ
บทที่ 5
“ทำไมเธอไม่รู้จักปฏิเสธเสียบ้าง เธออาจไม่ทำก็ได้ไม่ใช่หรือ”
ดมิทรีเอ่ยถาม เขาเองก็กำลังพยายามอย่างหนักสำหรับการอดกลั้น ก็ผู้หญิงทั้งคนมานั่งอยู่บนหน้าตักของเขา แถมเขายังเปลือยเปล่าล่อนจ้อนจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ใช่ที่ เขาเป็นพระอิฐพระปูนเสียที่ไหน
“ค่ะ...ฉันจะไม่ทำก็ได้ แต่ป้าของฉันเป็นผู้มีพระคุณกับฉันมาก อะไรที่จะตอบแทนท่านได้ฉันก็ยินดีทำค่ะ”
ภัสราตอบและพยายามไม่สบสายตาคู่คมของเขาที่มันคอยจะจับจ้องและทำให้เธอวูบวาบเหมือนจับไข้
“ถ้าอย่างนั้นแล้วเธอก็คงจะยินดีทำทุกอย่างตามที่ป้าของเธอสั่งมาซีนะ ทำตามคำสั่งของฉันที่จะให้เธอทำอะไรก็ได้อย่างนั้นใช่ไหม”
“ถ้ามันจะไม่ใช่เรื่องที่เหลือบ่ากว่าแรงค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นแบบนี้ล่ะไม่เหลือบ่ากว่าแรงของเธอแน่ ๆ เวอร์เน็ตตา”
จู่ ๆ ดมิทรีก็ถลกชุดกระโปรงบนร่างนุ่มจนพ้นไปจากตัวหญิงสาวแล้วโยนไปกองรวมกับเสื้อผ้าของเขา เหลือเพียงร่างอ้อนแอ้นที่มีเพียงบราเซียและแพนตี้ปกปิดไว้อย่างหมิ่นเหม่เท่านั้น
“อุ๊ย! คุณดมิทรี”
ภัสราร้องตกใจ น้ำอุ่นกระฉอกใส่ร่างกายที่ร้อนผ่าวของหญิงสาวในขณะที่ดมิทรีกำลังตื่นตะลึง ร่างสาวที่อวดความขาวผ่องสล้างตรงหน้านั้นไม่เหมือนเรือนร่างภายนอกของเธอที่หลอกตาเขาเลย
ไหล่บางของภัสรากลมกลึงรับกับเรียวแขนราวลำเทียน ทรวงอกอวบสล้างดันเนื้อผ้าลูกไม้ของบราเซียที่ปกปิดมันไว้แค่เพียงปลายถันที่เห็นรำไร แค่เพียงสะกิดมันออกไปสัดส่วนงดงามก็จะปรากฏแก่สายตาของเขา
ชายหนุ่มเลื่อนสายตาของเขาลงต่ำไปจากนั้น มันคือหน้าท้องแบนราบและส่วนที่อยู่ต่ำลงไปอีกซึ่งมันจมอยู่ใต้น้ำแต่กำลังเสียดสีกับแกนกลางลำตัวของเขา ภัสราเกือบจะเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาอยู่แล้ว หญิงสาวยกแขนทั้งสองขึ้นปกปิดทรวงอกนุ่มและนิ่วหน้า
“คุณดมิทรี ที่ฉันพูดมันไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้นะคะ”
“ฉันก็แค่เห็นชุดของเธอเปียกหมดแล้ว อยากจะช่วยถอดออกให้ก็เท่านั้น”
เขาแสร้งว่า ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลยจริง ๆ ถ้าภัสราไม่พอใจและลุกขึ้นจากอ่างน้ำวนตอนนี้และขอเขากลับเมืองไทย...โอ...มันอาจจะสายไปแล้วก็ได้สำหรับแผนการของเขาเพราะมือหนารั้งร่างบางไว้ด้วยการจับที่เอวคอดของเธอแน่น
“นวดให้ฉันเถอะ เวอร์เน็ตตา...ฉันไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้หรอกนะ”
เขาว่าพลางดึงมือของหญิงสาวมาวางบนไหล่ทั้งสองข้าง ไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้อย่างนั้นหรือ...ช่างเป็นคำพูดที่สวนทางกับความรู้สึกของเขาโดยสิ้นเชิง
“อืม...นวดอย่างนั้นล่ะ”
เขาพูดเสียงแผ่ว ๆ เมื่อภัสรายินยอมทำตามคำสั่งของเขาอีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกกระอักกระอ่วนใจแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ยินยอมทำตามบัญชาของจอมบงการอย่างดมิทรี
“เคยทำอย่างนี้ให้ใครบ้างไหม?”
“นวดนะหรือคะ?”
“นวดท่านี้...เธอทำให้ฉันผ่อนคลายมากรู้ไหม”
“คุณเป็นคนแรกค่ะ...คุณดมิทรี”
หญิงสาวยังคงกดปลายนิ้วบนบ่ากว้างซึ่งดูเหมือนมันเป็นงานที่ไม่เสร็จสิ้นสักทีสำหรับเธอตอนนี้ ดวงตากลมโตสุกใสของหญิงสาวเผลอจับจ้องที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอีกครั้ง
เธอไม่อยากขัดใจเขา ภัสราบอกตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่หญิงสาวไม่แสดงอาการสะดีดสะดิ้งเกินงาม ความอุ่นของน้ำวนในอ่างซึมซาบเข้าไปในผิวของเธอขณะที่กำลังนวดคลึงบนไหล่ของเขา แล้วมือเรียวบางก็เริ่มลูบไล้ลงมาบนมัดกล้ามแขนหนาที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็นปูดโปน
และทุกครั้งที่ภัสราขยับตัวมันก็ยิ่งทำให้ส่วนกลางของร่างกายเธอเสียดสีกับเขา บดเบียดกับแก่นกายของเขา ดมิทรีถอนใจเพราะท่านั่งคร่อมบนหน้าตักของภัสราทำให้เขาเกิดความร้อนรนในอารมณ์อย่างช่วยไม่ได้
ขณะที่หญิงสาวโน้มตัวเข้าไปใกล้เขา สิ่งที่สะกดสายตาคู่คมของชายหนุ่มคือดวงหน้างาม แก้มเนียนสวยหมดจดและริมฝีปากอิ่มฉ่ำที่เผยอออกน้อย ๆ อย่างไม่ตั้งใจ
“เวอร์เน็ตตา”
“คะ”
ภัสราขานรับขณะใบหน้าของเธอโน้มต่ำลงไปใกล้เขา และโดยไม่ทันรู้ตัวมือหนาก็เลื่อนขึ้นไปบนแผ่นหลังบอบบาง กดตัวเธอไว้ ความงามที่น่าหลงใหลของหญิงสาวชาวไทยทำให้ดมิทรีเลื่อนใบหน้าของเขาขึ้นมาใกล้เธอ
“เวอร์เน็ตตา”
เขากระซิบ ลมหายใจของเขาเป่ารดที่ปลายจมูกของหญิงสาว ภัสราไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ใกล้เขาถึงขนาดนี้ ขนาดที่หน้าของเธออยู่เกือบชิดกับหน้าของเขา
“คุณเจ็บหรือคะ...หรือว่าฉันหนักมือเกินไป”
“เปล่า...มันโอเคแล้ว แต่ฉัน...อยากจูบเธอ”
โดยไม่ฟังเสียงตอบรับหรือปฏิเสธจากหญิงสาว ริมฝีปากหนาของเขาก็เบียดแนบกับเรียวปากอิ่มของเธอในทันที ภัสราอึ้งไปทำอะไรไม่ถูกเมื่อปากของเขาแนบสนิทกับปากเล็ก
ลิ้นหนาดุนดันและแทรกเข้าไปในรอยแยกของฟันที่เปิดออก เธอไม่ได้ตั้งใจเปิดรับการรุกรานนั้นแต่ร่างกายกำลังเรียนรู้จุมพิตจากมหาเศรษฐีหนุ่มที่ความหล่อเหลาของเขาสะกดใจเธอตั้งแต่ครั้งแรก
ดมิทรีเลื่อนมือสัมผัสแผ่วเบาบนแผ่นหลังของหญิงสาวก่อนจะกดให้หน้าอกของเธอแนบลงมาบนหน้าอกของเขา มันเป็นท่าที่แนบชิดกันเป็นที่สุด ท่าที่ร่างบางนั่งคร่อมอยู่บนตัวเขาและรับจุมพิตของคนที่เธอแค่ตั้งใจว่าจะมารับใช้เขาเท่านั้น
“คุณดมิทรี”
ภัสราถึงกับหอบเมื่อดมิทรีปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระ แต่ตัวของเธอยังอยู่แนบชิดกับตัวเขา และใบหน้าของเธอยังอยู่ใกล้เขาไม่ถึงคืบ
“เวอร์เน็ตตา...ฉันยังไม่ทันได้จูบเธอเลยนะ”
“มะ...เมื่อกี๊คุณจูบฉันแล้วนะคะ ปล่อยฉันเถอะค่ะ” หญิงสาวเสียงสั่น
“ฉันจะสอนเธอใหม่นะแม่สาวน้อย”
- ผู้เขียน
