“แกนั่งก่อน ๆ แกควรรู้จักวาเลนไว้ รู้จักวาเลนคือมีบุญนะ เพราะนาน ๆ ทีจะกลับมาไทย”
ไม่ทันค่ะ ไม่ทัน มืออันติงเหนียวยิ่งกว่าหนวดปลาหมึก เธอจับข้อมือฉันแล้วดึงเข้าไปนั่งในร้านทันที จนฉันที่กำลังหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้ ถึงกับขาสั่นพั่บ ๆ ก็ที่ที่ฉันต้องนั่ง มันตรงกับคุณเซอร์เด๊ะน่ะสิ!
“แกเป็นอะไร ดูสั่น ๆ นะ” อันติงถามและขมวดคิ้วสงสัย เมื่อเห็นก้น น้อย ๆ ของฉันที่กำลังจะนั่ง มันไม่ถึงเก้าอี้สักที
“เอ่อเปล่า ร้านเขาสวยดีนะ”
“อืมก็ต้องสวยสิ ทายาทห้างนี้จะจัดหนักจัดเต็มยังไงก็ได้”
“อื้อ” ฉันไม่มีสมาธิฟังสิ่งที่อันติงพูดเลยให้ตาย เพราะพอนั่งลงมองตรง ก็เจอสายตานิ่ง ๆ เรียบ ๆ ของคุณเซอร์จ้องฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ จนอันติงพูดขึ้นมาว่า…
“นั่นไงวาเลนมาแล้ว เดี๋ยวฉันแนะนำให้รู้จักนะ วาเลน ๆ” อันติงนี่หาเรื่องซวยให้ฉันจริง ๆ เลย!
เพราะทันทีที่เธอยกมือกวักเรียกน้องสาวคุณเซอร์ คุณเซอร์ก็กัดฟั
