“อย่าทำตัวเป็นปัญหาเลยนะคะ แค่นี้คุณเซอร์ก็เครียดมากพอแล้ว ถ้าคุณมะนาวออกไปจากชีวิตเขา เขาคงแก้ปัญหาอะไรได้ง่ายขึ้น”
ฉันกำมือแน่นจนสั่นระริก ขนาดแค่พี่กานต์พูดฉันยังปวดใจและไม่อยากได้ยินเลย อีกอย่างฉันกลัวที่จะเจอคุณเซอร์อีกบุคลิกก็จริง แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้พยายามหาวิธีช่วยรักษาเขา ฉันรับได้ รอได้ และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขา เพราะยังไงโรคบ้า ๆ นี่มันก็รักษาหายอยู่แล้ว!
แต่ฉันล่ะ ฉันคนนี้เค้าไม่อยากรักษาไว้เลยเหรอ! อย่าผลักไสฉันได้ไหม เพราะมันทำให้ฉันรู้สึก ว่าที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีค่าอะไรกับเขาเลย
“ฮึก ฮือ ๆ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนคะ?”
“กานต์บอกไม่ได้ค่ะ”
“บอกไม่ได้ใช่มั้ยคะ ได้! มะนาวไปเอง!” แล้วฉันก็ไม่รอช้ารีบปาดน้ำตาเดินไปหยิบกุญแจรถทันที ก่อนที่จะออกไปกดลิฟต์ และกดปุ่มปิดประตูย้ำ ๆ รัว ๆ หนีพี่กานต์ที่วิ่งออกมาตามหลัง
จุดหมายปลายทางฉันคือบริษัทคุณเซอร์ วันนี้ฉันจะพูดและถามทุกอย่าง จะโก
