คุณเซอร์หยุดนิ่งแล้วเคลื่อนมือใหญ่อุ่น ๆ โอบแก้มฉันกลับ แววตาที่แข็งกระด้างอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด รวมถึงการสัมผัสของเขาด้วย
“ใครทำอะไรเธอ ฉันเหรอ?”
ประโยคคำถามทำฉันเบิกตากว้าง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกจากหางตาหยดสุดท้าย ความน้อยเนื้อต่ำใจเปลี่ยนเป็นตกใจ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขาจะลืมทุกอย่างได้ในเวลาอันสั้น
และถ้าถามแบบนั้น หมายถึงตลอดเวลาที่อยู่บ้านฉันและทุบชายจรไม่ยั้งมือ เขาจำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย?
ฉันหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง มองหน้าคนที่เปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตาตัวเองทั้งน้ำตา ก่อนจะแค่นพูดออกมาผ่านเสียงสะอื้น
“ฮือ ๆ ฮึกแดดดี๊ มะนาวเจ็บ”
“ชู่ว ๆ อย่าร้อง ขอโทษ ฉันขอโทษนะ” เท่านั้นแหละฉันที่พยายามกลั้น สุด ๆ ก็ร้องไห้โฮออกมาสุดทน เพราะคุณเซอร์เขาถอดถอนแก่นกายที่ฝังออกมา แล้วรีบดึงฉันไปกอดแนบอก
ตอนนี้มือใหญ่ลูบหัวฉันเบา ๆ แถมปลายจมูกโด่งก็ก้มหอมหัวฉันอย่างปลอบโยน ฮือ ๆ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ ฉันสับส
