ขณะนั่งสอนลูกสาวทำการบ้านในห้องช่วงเย็น พู่กันก็เอาแต่เหลือบตามองตู้เสื้อผ้าที่ตั้งอยู่มุมห้อง เพราะในนั้นนอกจากอาภรณ์แล้ว ยังมีกล่องตุ๊กตาบาร์บี้ที่ดินแดนฝากมาให้ลูกสาวตัวน้อย เขากำลังคิดหาเหตุผลบอกคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าว่าใครเป็นคนให้มา
“คุณแม่คะ ข้อนี้เนเน่ทำถูกไหม” เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นมาถามทั้งที่ในมือยังถือดินสอไว้
“เอ่อ...ไหนมาให้แม่ดูหน่อยสิคะ”
เจ้าตัววางสายตาไว้ที่หนังสือเรียนของลูกสาว จากนั้นจึงช่วยตรวจทานความถูกต้องให้
“เก่งมากค่ะลูกสาวแม่…ถูกต้องแล้ว”
“เย้! ดีใจจังเลยเนเน่ทำถูกด้วย” เมื่อได้รับคำชมเด็กหญิงก็ปรบมือรัว ๆ ฉีกยิ้มจนแก้มแทบปริ
“เก่งอย่างนี้แม่มีของจะให้ด้วยล่ะ”
เจ้าหนูเบิกตาโพลงด้วยความตื่นเต้นดีใจ “อะไรคะคุณแม่ เนเน่อยากรู้แล้ว” มือน้อย ๆ เกาะแขนผู้เป็นแม่ด้วยความอยาก
