ย้ายเข้าคอนโดของสามเสือ
2090 คำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันนี้แก้วเกล้าต้องย้ายไปอยู่คอนโดในเครือของวิริยะไพศาลภายใต้ความดูแลของณภัทร โดยมีคุณพ่อคุณแม่ไปส่งยังคอนโดในช่วงสายของวัน ส่วนณภัทรนั้นได้เตรียมห้องนอนสำหรับหญิงสาวไว้เรียบร้อยแล้ว โดยให้ห้องนอนของแก้วเกล้าเชื่อมต่อกับห้องของเขาโดยที่มีเขาคนเดียวที่รู้ทางประตูลับ
“น้องแก้วของครบแล้วใช่ไหมคะลูก ไม่ลืมของสำคัญนะคะ”
“ครบแล้วค่ะคุณแม่ ไปกันเถอะค่ะเดี่ยวรถจะติดเอา”
“จ้ะ”
สามคนพ่อแม่ลูกออกเดินทางไปยังคอนโดของวิริยะไพศาลเนื่องจากวันนี้เป็นวันประชุมหุ้นส่วนทำให้พี่ชายทั้งสองของแก้วเกล้าไปสามารถไปส่งได้จึงขอตามไปตอนหลัง
ใช้เวลาไม่นานทั้งสามก็มาถึงคอนโดใจกลางเมืองของวิริยะไพศาลซึ่งมีครอบครัวของแก้วเกล้าเป็นหุ้นส่วนด้วย ทั้งสามเดินเข้าไปยังภายในคอนโดโดยมีสองหนุ่ม ณภานต์ ณภพ มายืนรอต้อนรับอยู่หน้าล็อบบี้ส่วนณภัทรนั้นกำลังเตรียมของว่างอยู่บนห้อง
“สวัสดีครับคุณลุงคนป้า”
สองหนุ่มยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ทั้งสองท่านตามมารยา
“ไหว้พระเถอะลูก”
“สวัสดีจ้ะยัยหนูของพี่ สบายดีไหมเอ๋ย??”
ณกานต์หันไปทักทายสาวน้อยของเขาแล้วไถ่ถามสารพัดสุขดิบตาประสาพี่ชาย
“สวัสดีค่ะพี่กานต์ พี่ภพ แก้วสบายดีค่ะ แต่หลังจากวันนี้ไปคงไม่สบายดีแน่เพราะต้องมาเห็นหน้าพวกพี่ๆ ทุกวัน”
แก้วเกล้าตอบกลับขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะญาติดีกับใครทั้งนั้นแหละ
“คนสวยใจร้ายกับพี่อีกแล้ว ทำไมยัยหนูต้องพูดจาทำร้ายจิตใจของพี่ด้วยล่ะ”
ณกานต์แสร้งทำสีหน้าสลดลงเพื่อเรียกความสนใจจากมารดาของหญิงสาวแล้วพูดตัดพ้อขึ้น
“น้องแก้วพูดดีๆ กับพวกพี่ๆ เขาหน่อยสิลูก “
คุณหญิงกมลเนตรหันไปเอ็ดบุตรสาวด้วยความไม่พอใจที่แสดงกิริยาไม่งามออกมา
“เข้าข้างกันเข้าไปสิ ชิ! น่าหมั่นไส้”
ใบหน้านวลสวยสะบัดใส่ด้วยความน้อยใจ
“ผมว่าเราขึ้นไปบนห้องดีกว่านะครับ ตาภัทรเตรียมของว่างรอไว้แล้ว”
ณกานต์และณภพพาทั้งสามขึ้นไปยังบนห้องโดยไม่ลืมที่จะสั่งให้พนักงานขนกระเป๋าขึ้นตามไปด้วย ชั้นบนสุดของคอนโดถูกออกแบบให้ทันสมัยและเข้ากับผู้อาศัยของห้องแต่เพิ่งจะมาปรับเปลี่ยนเมื่อไม่นานนี้เพราะจะมีสมาชิกเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งคน
“ยินดีต้อนรับครับ”
สองหนุ่มพาทั้งสามคนเข้ามายังภายในห้องรับแขกที่ถูกออกแบบมาอย่างดี
“ว้าววว สวยจังเลย”
“คุณป้าชอบไหมครับ”
“ตากานต์ไม่น่าถามเลยนะ ป้าชอบมากเลย มีพื้นที่ใช้สอยเพียงพอสำหรับสมาชิกสี่คนไม่ต้องแย่งพื้นที่กัน”
“พวกผมเพิ่งปรับเปลี่ยนเมื่อไม่นานนี่เองครับ อยากให้ยัยหนูได้อยู่อย่างสบายใจเมื่ออยู่บ้าน”
“น่ารักมากสุดหล่อของป้า”
เพียงแค่นี่ก็บอกได้แล้วว่าผู้ใหญ่ทั้งสองท่านชอบห้องของพวกเขามากแค่ไหน มีแค่แก้วเกล้านั้นแหละที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ตลอดเวลา แต่... ก็ชั่งเถอะ เดี่ยวเจอฝีมือของณภัทรเข้าไปก็หายบูดบึ้งแน่นอ
“สวัสดีครับทุกคน ของว่างเสร็จแล้วครับ”
ณภัทรเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับของว่างและเครื่องดื่มเพื่อต้อนรับแขกคนสำคัญทั้งสาม
“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้าน้องแก้วด้วยครับ”
ร่างหนากล่าวทักทายแขกทั้งสามคนแล้วหันไปยิ้มหวานๆ ให้กับแก้วเกล้าแต่ก็ได้ใบหน้าบึงตึงกลับแทนทำให้เขาต้องยิ้มเจื่อนๆ เป็นการปลอบใจตัวเอง
“สวัสดีจ้ะตาภัทรแล้วนี่ทำอะไรมาเยอะแยะล่ะ”
“มีคุกกี้กับน้ำผลไม้ครับ คุณลุงคุณป้าทานก่อนนะครับนั่งรถมาเหนื่อยๆ อ่ะนี่ของน้องแก้ว”
“ขอบคุณค่ะพี่ภัทร”
ณภัทรจัดการส่งเครื่องดื่มและของว่างให้กับแขกทั้งสามคน
“ตาภัทรลุงฝากดูแลน้องด้วยนะลูก อย่าให้นอนดึกๆ มาก ลุงไม่อยากมีลูกเป็นซอมบี้”
“ได้ครับคุณลุงผมจะดูแลน้องแก้วเป็นอย่างดีเลย ไปรับ-ไปส่งที่มหาลัยทุกวัน ไม่ให้อดยากแน่นอนครับ”
ณภัทรรับปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จะไม่ให้ดูแลอย่างดีได้ยังไงกัน เขาอุตส่าห์ลงทุนไปขอคุณลุงคุณป้าสักขนานนี้ มีหรือที่จะไม่ใจอ่อน แถมยังเข้าไปบอกความในใจของตนเองอีกเหมือนสวรรค์เป็นใจเพราะคุณลุงคุณป้าอยากได้เขามาเป็นลูกเขยอยู่แล้วไม่ไหวใจให้น้องแก้วไปคบหากับใครและคิดว่าไม่มีใครดูแลหญิงสาวได้ดีเท่าเขาอีกแล้ว
“ลุงกับป้าค่อยสบายใจหน่อย ไม่อยากให้น้องต้องกลับบ้านมืดๆ ค่ำ ๆ เวลานอนก็น้อยกลัวจะไม่สบายเอาได้”
“โถ่ คุณพ่อคุณแม่ค่ะ แก้วโตแล้วนะคะทำเหมือนเด็กไปได้”
เสียงหวานเถียงกลับขึ้นเมื่อพ่อกับแม่ทำเหมือนกับเธอยังเป็นเด็กน้อยไปได้ ทั้งๆ เธอนั้นก็โตพอสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้แล้ว
“ต่อให้หนูอายุมากแค่ไหน แม่ก็ยังเห็นเราเป็นเด็กในสายตาอยู่ดีนั้นแหละน้องแก้ว ถือว่าแม่ขอนะคะ อย่าทำให้แม่ต้องเป็นห่วงเลยนะลูก”
“เข้าใจแล้วค่ะคุณแม่ น้องแก้วจะไม่ทำให้เป็นห่วงอีกแล้วจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังพวกพี่ๆ เขาทุกอย่าง”
“ดีมากลูก พ่อกับแม่จะได้สบายใจไม่ต้องเป็นห่วงหนูมาก”
“คุณลุงคุณป้าสบายใจได้เลยนะครับ พวกผมทั้งสามคนจะดูแลยัยหนูเป็นอย่างไม่ให้เหงาแน่นอน”
ณกานต์รับปากขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แค่ดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างแก้วเกล้าสบายมากสำหรับพวกเขา เพราะว่าตอนหญิงสาวยังเป็นเด็กก็ได้พวกเขานี่แหละที่เป็นพี่เลี้ยงดูแลให้ตลอดเวลา
“ขอบคุณมากเลยจ้ะหลานรักของป้า”
“คุณพ่อคุณแม่สบายใจ แต่หนูหนักอกหนักใจค่ะ!”
แก้วเกล้าพูดประชดประชันขึ้นเมื่อเห็นพ่อกับแม่ของเธอเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ทั้งสามคน
“ทำไมน้องแก้วพูดแบบนี้ล่ะครับ รังเกียจพี่มากเลยเหรอ...”
ณภัทรถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ใบหน้าคมสลดลงเล็กน้อยกับคำพูดของหญิงสาว
“เปล่าค่ะ แก้วไม่ได้รังเกียจพี่ภัทร แต่แก้วแค่ไม่ชอบความเจ้าเล่ห์ของพวกพี่ๆ ต่างหากล่ะ”
“พวกพี่แค่ไม่อยากให้น้องกลับถึงบ้านมืดๆ ค่ำๆ ก็เท่านั้น ทำไมน้องแก้วต้องพูดทำร้ายจิตใจของพี่ด้วย”
“แก้ว...”
แก้วเกล้าถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อเห็นสีหน้าของร่างหนาสลดลงอย่างเสียใจกับคำพูดของเธอ จะให้ทำยังไงได้ไหนเมื่อพวกเขาเล่นบีบบังคับให้เธอมาอยู่คอนโดด้วยโดยไม่ถามความสมัครใจเลยสักนิดจะไม่ให้เธอโมโหได้ยังไงกัน
ต้อง
“น้องแก้วทำไมเป็นคนแบบนี้ล่ะลูก พี่ภัทรเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของหนูนะ ไม่อยากให้กลับถึงบ้านมืดๆ ค่ำๆ หนูไม่เป็นห่วงตัวเองก็ควรสนใจความรู้สึกของพ่อกับแม่บ้างนะ”
คุณหญิงกมลเนตรพูดขึ้นเมื่อบุตรสาวของเธอเห็นความเป็นห่วงของชายหนุ่มทั้งสามเป็นเรื่องไม่พอใจ
“หนู... ขอโทษนะคุณแม่”
ใบหน้านวลสวยสลดลงเล็กน้อยเมื่อโดนมารดาเอ็ด
ก
“คนที่หนูสมควรขอโทษคือ พี่ภัทรต่างหากจ้ะ พี่เขาอาสามาเป็นคนดูแลหนูแทนพ่อกับแม่ ทั้งๆ ที่งานของตัวเองก็เยอะแยะแต่ก็ยังจะเสียสละเวลามาดูแลหนู ดูสิ.... ว่าพี่เขาเป็นห่วงหนูมากแค่ไหน”
“แก้วต้องขอโทษด้วยนะคะ ทั้งพี่กานต์ พี่ภพ แล้วก็พี่ภัทร ที่พูดไม่ดีออกไป แก้วขอโทษจริงๆ ค่ะ”
แก้วเกล้าหันไปกล่าวขอโทษกับชายหนุ่มทั้งสามีพูดไม่ดีออกไป ถึงแม้ว่าสิ่งที่พวกเขาทำไปนั้นจะไม่ดีก็ตาม แต่ลึกๆ เธอก็รู้ว่าพวกเขาห่วงใยเธอมากแค่ไหน
“พวกพี่ไม่โกรธน้องหรอกนะ เอาเป็นว่าให้มันจบๆ ไปก็แล้วกัน”
ณภัทรพาแก้วเกล้าไปดูห้องนอนของตนเองที่เขาจัดเตรียมไว้ให้ เพื่อจะได้ดูว่าต้องปรับเปลี่ยนตรงไหนอีกบ้างซึ่งเขาเองค่อนข้างมั่นใจว่าตกแต่งออกมาถูกใจแก้วเกล้ามากที่สุด
“ว้าวว สวยจังเลยค่ะ เหมือนห้องนอนของแก้วไม่มีผิดเลย”
เมื่อประตูเข้ามาก็ทำให้แก้วเกล้าตกอยู่ในภวังค์ทันที ห้องนอนตรงหน้าถูกออกแบบราวกับโคลนิ่งห้องนอนเจ้าหญิงมาอย่างนั้นแหละและยังเหมือนกับห้องนอนของเธอไม่มีผิด เพียงแค่สีสันของห้องนี้สดใสกว่าห้องนอนของเธอมาก
“พี่ตกแต่งให้คล้ายกับห้องนอนของน้องมากที่สุด เพื่อให้น้องสบายใจเหมือนอยู่บ้าน”
“ขอบคุณมากๆ นะคะพี่ภัทร ห้องนี้ถูกใจแก้วมากเลยค่ะ”
ความขุ่นเคืองภายในใจหมดไปทันทีเมื่อได้เห็นบรรยากาศของห้องนอนเธอ เหมือนกับหลุดออกมาจากเทพนิยายเลยก็ว่าได้แถมยังเหมือนอยู่ในห้องนอนของตนเองอีก
“เป็นยังไงบ้างคะน้องแก้ว หนูชอบห้องหรือเปล่า”
“ชอบมากเลยค่ะคุณแม่”
“ดีแล้วแหละหนูจะได้สบายใจเมื่ออยู่ที่นี้ แม่กับพ่อจะได้หายห่วง”
“น้องแก้วต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังพวกพี่ๆ เขานะคะ อย่าเกเรเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นพ่อจะให้พวกพี่ๆ เขาจัดการลงโทษหนูได้ตามสบายเลย”
“โถ่ คุณพ่อคะ หนูเป็นเด็กดีนะคะไม่มีทางเกเรแน่นอน สบายใจได้เลยค่ะ”
มือเรียวบางเข้าต้นแขนของมารดาแล้วใช้ใบหน้าถูไถอย่างออดอ้อนราวกับเด็กน้อย
“ดีมากจ้ะลูกรักของพ่อ เอาเป็นว่าพ่อกับแม่ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะว่าจะไปเดทกันสองต่อสองตามประสาคนแก่สักหน่อย”
“ชิส! หวานกันเชียวนะ แหม่ๆ อิจฉาที่สุด”
แก้วเกล้าเบ้ปากใส่ทั้งสองด้วยความหมั่นไส้ที่มาแสดงความหวานแหววให้เห็น
“ถ้าอยากจะหวานเหมือนพ่อกับแม่ก็รีบๆ หาแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีนะ”
คุณปราบภพพูดแซว คนแก่อย่างเขามีหรือที่จะไม่รู้ว่าในใจของบุตรสาวนั้นมีใคร เพียงแค่ไม่เปิดใจยอมรับเท่านั้น การมาอยู่ที่แห่งนี้จะทำให้รู้ใจตัวเองสักที
“ไม่ค่ะ หนูยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้”
เสียงหวานพูดด้วยน้ำเสียงมาดมั่น
“ดูพูดเข้าไปสิ! เดี๋ยวก็มีเชื่อแม่เถอะ เซนส์ของแม่บอกว่าน้องแก้วจะได้แฟนเป็นคนใกล้ชิดตัวเอง”
“ค่ะ เข้าข้างกันเข้าไป หนูรู้นะคะว่าคุณแม่หมายถึงใคร”
“เอาล่ะแม่กับพ่อไปดีกว่า เดี่ยวเราต้องจัดการกับข้าวของอีก แม่ไม่อยากรบกวนนานๆ เดี๋ยวจะไปเป็น กขค ของใครบางคน”
คุณหญิงกมลเนตและคุณปราบภพเดินออกไปจากห้องเพื่อไปเดทกันตามประสาคนแก่ ปล่อยให้หนุ่มๆ สาวจัดการเคลียร์ปัญหาเอง
“เดี่ยวพวกพี่ไปช่วยน้องจัดข้าวของนะคะ เสร็จแล้วพี่จะพาไปกินปิ้งย่าง”
ณภพพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน มีเพียงน้อยคนเท่านั้นที่เขาจะไม่แสดงความเย็นชาใส่ โดยเฉพาะหญิงสาวตรงหน้าเขาไม่สามารถเงียบได้นานเลยเพราะความแซบซนและพูดมากทำให้เขาอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นสาวน้อยกิริยางามก็ตาม
“จริงๆนะ พี่ภพ จะพาแก้วไปกินปิ้งย่างจริงอ่ะ”
มือเรียวบางเกาะต้นแขนหนาแล้วเงยหน้ามองอย่างใจจดใจจ่อ
“จริงสิ พี่ไม่โกหกน้องแน่นอน”
มือหนาขยี้เส้นผมของน้องน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว ต่อให้หญิงสาวโกรธพวกเขามากแค่ไหนนะ เพียงแค่เอาของกินมาล่อก็ใจอ่อนแล้ว โกรธได้ไม่นานหรอก
“โอเคค่ะ งั้นไปจัดของกันเลยค่ะ”
แก้วเกล้าเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอเพื่อจัดการกับของใช้ทั้งหมดโดยมีสามหนุ่มมาคอยช่วยอีกแรง
- ผู้เขียน
