เพราะรักมากไป

บทที่ 14 ของมีค่ากับคนที่คู่ควร

ชายหนุ่มชะงักตัวแข็งค้าง ก่อนจะตวาดถามออกมา “เธอคิดจะทำอะไร”

“อัญ...เอ่อ...แค่ไม่อยากให้พวกมันสมหวัง อีกอย่าง...พี่นทีช่วยเหลืออัญมาตั้งเยอะ อัญ...”

“สิ้นคิด! อย่าทำแบบนี้อีก”

“อัญ...” อัญญาหน้าซีดลงทันที อับอายที่ถูกผู้ชายปฏิเสธ หรือเขาจะไม่ชอบเธอ

เธอแค่ไม่อยากให้พวกมันสมหวัง อีกอย่างถ้าจะมอบสิ่งมีค่าในชีวิตสาวให้ใครสักคน เธอก็อยากให้เขา ผู้ชายหน้าหนวดคนนี้ ถึงจะเป็นคนเถื่อน ๆ ปากไม่ค่อยดี แต่ก็ดูแลเธอมาตลอด ตั้งแต่ครั้งแรกที่ถูกจับตัวมา แล้วยังช่วยเธอหนี พาเข้ามาอยู่ในถ้ำนี้อีก

ทำไมล่ะ...ในเมื่อเขาเสี่ยงมาดูแลเธอทั้งที่รู้ว่าอันตราย หากพวกนั้นจับได้ก็มีโอกาสตายได้เหมือนกัน แต่เขาก็ยังไม่หวั่น ยังคงแอบลักลอบมาหาเธอบ่อยครั้ง และหลายครั้งก็นั่งอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าเธอหลับแล้วค่อยกลับออกไป

ความใส่ใจ และความห่วงใยจากเขา แม้จะไม่เอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่อัญญาก็รู้สึกได้ถึงความพิเศษนี้ มันทำให้เธออิ่มใจ และอบอุ่นหัวใจ ทุกวันเธอจึงมานั่งเฝ้ารอเพื่อเจอเขา หรือเธอกำลัง ตกหลุมรักเขาแล้ว

ถึงนทีจะเป็นลูกน้องของพลทัต แต่เธอเชื่อว่าเพราะความจำเป็น บีบบังคับให้เขาต้องมาทำงานกับคนเลว แต่โดยเนื้อแท้แล้ว เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง 

ในเมื่อเธอรู้อยู่แล้วว่า โอกาสจะรอดจากเงื้อมมือของพลทัตแทบเป็นศูนย์ จึงเลือกจะมอบความสาวให้กับคนที่เธอรู้สึกพิเศษ อยากเก็บช่วงเวลาที่มีความสุขกับเขาไว้ ไม่ว่าอนาคตเธอจะหนีรอดออกไปได้ หรือต้องตาย

“อัญชอบพี่นทีนะ”

อัญญาสารภาพออกมาแผ่วเบา แต่หนักแน่นและมั่นใจในความรู้สึก ทำเอานทีถึงกับนิ่งเงียบ

ชายหนุ่มก้มลงไปจ้องหน้าหญิงสาว เห็นเพียงพวงแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสบตาเขา นทีบอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร ที่มีสาวสวยมาสารภาพว่าชอบ

เขาเองบอกไม่ได้เหมือนกันว่าชอบเธอไหม แต่ทุกวันนี้ก็ข่มตานอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตาว่าอัญญาปลอดภัยดี ยอมรับว่าเป็นห่วง หรือบางทีเขาเองก็อาจจะโดนความรักเล่นงานเข้าให้แล้วเหมือนกัน

“คิดจะจ่ายเป็นค่าตอบแทนหรือไง?”

“มะ...ไม่ใช่ซะหน่อย...อัญ...แค่คิดว่าถ้าพรุ่งนี้เกิดอะไรขึ้น จะไม่เสียใจเลยที่ได้อยู่กับพี่นที...และก็...” อัญญาช้อนตาขึ้นมอง พอดีกับนทีก้มหน้าลงมาใกล้ จนปลายจมูกแทบจะชนกัน

“มอบสิ่งที่มีค่าที่สุด...ให้กับคนที่อัญรู้สึกพิเศษ” เธอข่มความอาย และพูดความในใจออกมา

“คิดใหม่ดีกว่า เผื่อเธอหนีรอดออกไปได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจกับเรื่องวันนี้” นทีพูดจบ อัญญาก็ยกแขนเรียวขึ้นโอบรอบคอเขา เพื่อยืนยันความมั่นใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ และกระซิบออกมาอย่างเขินอาย

“ไม่ค่ะ! … อัญรักพี่นที และอัญก็...เต็มใจ”

นทีเชยคางเธอขึ้นมาประสานสายตานิ่ง ดวงตากลมโตเปล่งประกายเจิดจ้า กำลังยืนยันว่าเขาได้ยินไม่ผิด นิ้วหยาบลูบไล้ไปบนริมฝีปากเรียวบาง ความนุ่มนิ่มเย็นชื้นตรงปลายนิ้ว ทำให้ชายหนุ่มอยากสัมผัสความหวานที่อยู่ตรงหน้า  

ทันใดริมฝีปากหนาก็กดแนบลงไปบดขยี้จูบริมฝีปากบางชื้น ก่อนจะแทรกลิ้นหนาเข้าไปในโพลงปากสาว ลิ้นเล็กยื่นมาสัมผัส พัวพัน ดึงดูดกัน ทำเอาหญิงสาวเคลิบเคลิ้มมัวเมาไปกับรสจูบแสนหวาน

นทีห้ามใจตัวเองไม่อยู่แล้ว รู้ว่านี่อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก แต่ชายหญิงเมื่อใกล้กันก็เหมือนน้ำมันกับไฟ และยิ่งมีจิตพิศวาสต่อกันก็ยากยิ่งจะถอนตัว

        สองหนุ่มสาวมอบจูบให้แก่กันอย่างดูดดื่มและดุเดือดขึ้นเรื่อย ๆ ลิ้นตวัดพันกัน สร้างความวาบหวามให้หญิงสาวจนต้องร้องครางออกมา ริมฝีปากหนาค่อย ๆ เคลื่อนลงมาตามซอกคอขาวขบเม้มด้วยความชอบใจเนื้อเนียนละเอียด และสูดดมกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด

มือหนาเลิกเสื้อยืดขึ้นไปเหนืออก อัญญาก็ยกแขนขึ้นอำนวยความสะดวกให้เขาถอดเสื้อเธอออก ก่อนจะห่อไหล่ด้วยความเขินอาย กายสาวสัมผัสกับความเย็นจนเผลอเบียดเข้าหาอกแกร่ง ความนุ่มนิ่มอวบอิ่มเบียดแน่น ทำเอาชายหนุ่มร้อนรุ่มหายใจแรงฟืดฟาด มือยื่นไปกอบกุมสองเต้า บีบเคล้นด้วยความหื่นกระหาย หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงร้องครางออกมา ก่อนจะแอ่นอกเข้าหา

“...อืออออ...”

ชายหนุ่มก้มลงไปใช้ปากครอบครองปลายยอดอกที่กำลังชูชัน ดูดดึงสองเต้าสลับไปมา ใช้ลิ้นตวัดเลียรอบฐานอกจนชื้นแฉะ ก่อนจะลากลิ้นผ่านหน้าท้องแบนราบ และจูบแผ่วเบาตรงหน้าท้อง ทำเอาหญิงสาวต้องเกร็งตัว รู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อย

นทีสอดมือเข้าไปปลดกางเกง หญิงสาวก็ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้ความร่วมมืออย่างดี ปากหนาไล่จูบลงไปทั่วขาอ่อนด้านใน และจูบเม้มลากลิ้นร้อนขึ้นไป แล้วอัญญาก็ต้องสะดุ้งเมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียสัมผัสกับจุดอ่อนไหวและชุ่มชื้นของเธอ ยิ่งเขาเพิ่มความเร็ว รัวลิ้นใส่ เธอก็ยกสะโพกแอ่นเข้าหาอย่างห้ามไม่อยู่ พร้อมกับกรีดร้องออกมา ร่างเกร็งกระตุกรุนแรง ก่อนจะนอนหายใจหอบถี่

        นทีคุกเข่าลง มือจับขาเรียวแยกออกจากกัน และดันไปข้างหน้าเล็กน้อย ขยับตัวเข้าหา และกดแทรกตัวเข้าไปทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมันไม่สามารถดันเข้าไปได้ เธอยังไม่เคยมีใคร

“พะ...พี่นที...อัญเจ็บ...อือ...”

ชายหนุ่มก้มลงไปจูบปากหญิงสาวอีกครั้งอย่างปลอบโยน มือหนาเอื้อมขึ้นไปบีบเคล้นเต้าอวบ เพื่อช่วยให้เธอผ่อนคลาย

“อ๊า...” เขาดันสะโพกเข้าหาเธออีกครั้ง แต่แค่เพียงครึ่งทาง

“อ๊ะ...จะ...เจ็บ...ฮื่อออ...” หญิงสาวส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้เขาหยุดชะงักอีกครั้ง ใบหน้าเข้มขบกรามแน่น อย่างสะกดกั้นความต้องการ และอดทน กลัวจะทำให้หญิงสาวเจ็บมากไปกว่านี้ อาจจะเป็นเพราะสรีระร่างกายต่างกัน จึงทำให้หญิงสาวเจ็บ นทีต้องข่มความทรมานไว้ และบอกตัวเองให้ใจเย็น

“อย่าเกร็งนะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” อัญญาพยักหน้าน้อย ๆ แต่ยังคงนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด นทีถอนตัวออกมาช้า ๆ และกดย้ำเข้าไป ทำซ้ำ ๆ หลายครั้ง เมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวเริ่มผ่อนคลาย และมีเสียงครางออกมาเบา ๆ จึงตัดสินใจกดลงไปครั้งเดียวจนแนบแน่น

“อ๊ะ~..... จะ...เจ็บ...”