"พบรัก" “พบรักที่แปลว่าแสนเกลียด แบบนั้นใช่หรือเปล่าเสี่ย ฮึก!” “…………..” “เสี่ยเกลียดอะไรพบนักหนา พบไปทำอะไรให้เสี่ยนักหนา ทำร้ายพบได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ” “…………..” “งั้นพบจะเปลี่ยนชื่อจาก พบรัก เป็น จากลา แทน” ปึง!!!! ประตูห้องถูกเปิดออกเต็มแรง ก่อนที่ต่อลูกน้องคนสนิทของนักรบจะเอ่ยขึ้น "เสี่ยครับ พ่อของคุณพบไปถล่มบ้านยับเลยครับ การ์ดที่บ้านส่งข่าวมาว่าพ่อคุณพบพาลูกน้องมาเป็นร้อย จับคนในบ้านไว้หมด ถ้าพ่อคุณพบยังหาคุณพบไม่เจอ เขาจะฆ่าทุกคนในบ้านทิ้งให้หมดครับ" "!!!!!!!!!" "เอายังไงดีครับเสี่ย" "โถ่เว้ย!!!!" พูดจบ นักรบคว้าปืนขึ้นเหน็บหลังแล้วเดินออกจากห้องอย่างหัวเสีย แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าพ้นประตู พบรักก็เอ่ยขึ้น "ปล่อยพบไปหาพ่อเถอะเสี่ย จะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บตัว" นักรบชะงักฝีเท้าก่อนยืนฟังนิ่งๆจนจบ แล้วเอ่ยเพียงประโยคสั้นๆแล้วเดินออกไป "ฉันทำไม่ได้" ชายหนุ่มรีบขับรถกลับไปจนถึงท