"คิดว่าฉันจะพอหรือไง!!!"
"มะ..หมายความว่ายังไง"
"ยิ้มหน่อยซิ ตอนนี้กล้องอยากเห็นหน้าเธอนะพบรัก สีหน้าเธอตอนถูกฉันกระแทก!"
มือถือราคาครึ่งแสนของนักรบกำลังบันทึกภาพที่เขาแช่ท่อนเอ็นในรูสวาทของเธอที่ถูกตรึงอยู่เหนือเตียง มันกำลังเลื่อนมาส่องใบหน้าของเธอ
"หยุดนะ ฮึก! พอสักที เจ็บจะตายแล้ว" พบรักเอ่ย
"ไอ้ที่โชว์เนื้อหนังวันนี้ไม่ได้อยากได้ท่อนเอ็นอุ่นๆนี่หรือไง!!!"
"กรี๊ดดดดเสี่ย!!!!"
จนเกือบจะตี5 พบรักที่หายใจรวยรินไม่มีแม้แต่แรงจะพูด ถูกนักรบปลดลงจากสายรัดที่ขึงร่างเธอไว้ เขาใส่ผ้าขนหนูพันรอบเอวก่อนยืนมองเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน
พบรักค่อยๆคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ ก่อนค่อยๆออกแรงลุกเดินทั้งที่เจ็บจนขาสั่น นักรบกระตุกยิ้มเพราะรู้ดีว่าเธอหนีไปไหนไม่พ้นแน่นอน
"โอ๊ย!"
เดินมาจนถึงชั้นล่าง เธอก็สะดุดล้มลงนั่งกับพื้นตรงข้างสระน้ำ นักรบที่เดินตามมาช้าๆมองเธอนิ่งๆก่อนเอ่ยขึ้น
"ก้าวขาพ้นบ้านนี
