‘อาหารเสร็จแล้วค่ะ’
น้ำเสียงใสหวานไม่ต่างจากหน้าตาจิ้มลิ้มของสาวน้อยทำให้รัชชานนท์รู้สึกแปลกใจ เดิมทีเขาคิดว่าแม่ครัวที่นีรนาราพูดถึงคือผู้หญิงวัยกลางคนอย่างที่เห็นทั่วไป แต่นี่ทำไม..
‘นี่น้องกวางค่ะ ลูกสาวของเพื่อนคุณแม่ บ้านที่ต่างจังหวัดอยู่ข้างกัน น้องเข้ามาเรียนมหา’ ลัยในกรุงเทพฯ’
พรพระพายยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า ‘สวัสดีค่ะ’ ก่อนจะหันไปหาพี่สาวที่เคารพอย่างนีรนารา ‘พี่เบลล์ขา เดี๋ยวกวางดูแลใบบัวให้เองค่ะ ไปกินข้าวเถอะ’
‘แล้วกวางไม่กินเหรอ เดี๋ยวเอาน้องไปเล่นข้างล่างด้วยกันก็ได้’
เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มฉีกยิ้มกว้าง หญิงสาวส่ายหัวรัวๆ
‘กวางทำไป ชิมไป อิ่มจนพุงจะแตกอยู่แล้ว พี่เบลล์ไปกินเถอะ ไม่ต้องห่วงกวาง’ เสียงหวานใสเอ่ยบอกนีรนารา
การสนทนาของผู้หญิงสองคนตกอยู่ในความสนใจของรัชชานนท์ ชายหนุ่มตั้งใจฟังทุกคำที่ทั้งสองคนพูดออกมา ไม่มีสักคำที่จะปล่อยให้ผ่านไป คงเพราะ..
..ถ้อยคำเหล
