“เธอเห็นที่ไอ้สมิงมันทำมั้ย” เปิดประตูขึ้นนั่งบนรถปุ๊บรัชชานนท์ก็เปิดประเด็นปั๊บ
“ใจเย็นๆ น่าพี่แบงค์ คุณเฉินหมิงเขาไม่ได้คิดอะไรหรอก” รู้อยู่เต็มอกว่าฝ่ายนั้นคิดอะไรเกินเลยกับตน แต่ถ้าขืนเธอบอกรัชชานนท์มีหวังชายหนุ่มได้เดินกลับเข้าไปในร้านแล้ววางมวยกับเฉินหมิงเป็นแน่
“มองตั้งแต่ดาวอังคารยังรู้เลยว่ามันคิดจะตีท้ายครัวฉัน”
ใช่ค่ะ! มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่ามีคนแถวนี้หึงเมียหนึ่งอัตรา
“แต่หนูไม่ได้คิดอะไรกับเขานะ”
“ลองคิดดูสิ” รัชชานนท์เอี้ยวตัวหันมามองหน้าเธอ
“ทำไม พี่จะทำอะไรหนูเหรอ”
ทันทีที่พูดจบร่างบางก็ลอยหวือไปนั่งบนตักคนขับ รัชชานนท์ประกบริมฝีปากแล้วดูดกลืนทุกคำพูดของหญิงสาว เรียวลิ้นร้อนชอนไชเข้ามาสำรวจโถน้ำผึ้งหอมหวาน เนิ่นนานหลายนาทีกว่าชายหนุ่มจะยอมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง
“พี่แบงค์อะ ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบรุกรุนแรงอยู่เรื่อย” รัชชานนท์ปัดปอยผมที่หล่นเคลียคลอกรอบหน้าเธอขึ้นทัด
