ตอนที่ 10
1005 คำ
ผมตอบ บางทีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์อาจจะช่วยทำให้ผมลืมเหตุการณ์เมื่อครู่ได้ แม้ชั่วขณะก็ยังดี
อีกสัปดาห์ต่อมา
“ไอ้ชลล์… ”
ตอนใกล้ค่ำ ภายหลังเสร็จจากรดน้ำต้นไม้ในสวนข้างเรือนใหญ่ของนายท่านคีรีซึ่งเป็นงานสุดท้ายในแต่ละวันของผม ลุงแสงมายืนเคาะประตูห้องเรียกที่หน้าห้อง
“ครับ… มีอะไรครับลุง… ”
ผมเปิดประตูออกมา พลันสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ของลุงแสง
“คุณเจมส์ให้ลุงมาตามเอ็งไปที่ห้อง… ”
ลุงแสงบอกถึงสาเหตุที่ต้องมาเรียกผม
“ครับ… แล้ว… เอ่อ… ผมต้องทำอะไรบ้างครับ”
ผมถามออกมาตรงๆ นึกอยู่แล้วเชียว หลังจากตาขวากระตุกมาตลอดบ่าย
“คุณเจมส์ต้องการเด็กเอ็นฯ… ”
ลุงแสงบอกถึงธุระที่ต้องมาเรียกผม
“เด็กเอ็นฯ… เอ่อ… แค่ชงเหล้าใช่ไหมครับ”
ผมถามด้วยความสงสัย ทั้งที่ก็เคยรู้มาว่า ‘เด็กเอ็นฯ’ ไม่ใช่มีหน้าที่แค่ชงเหล้า…
“ก็แล้วแต่คุณเจมส์จะใช้… ถ้าคุณเจมส์ต้องการอะไรเอ็งก็ต้องทำได้… ”
ลุงแสงตอบเพียงสั้นๆ แบบมัดมือชก เหมือนรู้ว่าผมไม่มีทางเลือก แต่ทว่าประโยคที่ได้ยินก็ทำเอาใจผมสั่นไหวขึ้นมาแปลกๆ
เพราะว่าเมื่อตอนเย็นผมเห็นคุณเจมส์กลับเข้าบ้านมาพร้อมกับรถซูเปอร์คาร์ราคาแพงของเพื่อนๆ ขับตามเข้ามาอีกสองคัน แม้จะมองไกลๆ แต่ก็เห็นว่าเป็นผู้ชายต่างชาติตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น
“วันนี้คุณเจมส์จัดปาร์ตี้… วันเกิดคุณเจมส์”
ลุงแสงกล่าว
“แล้วทำไมคุณเจมส์ไม่เรียกใช้พริตตี้หรือเด็กเอ็นฯ ที่เป็นผู้หญิงล่ะครับ… ”
ผมลองถาม…
ทั้งที่ก็พอจะเดาได้ว่ารสนิยมของคุณเจมส์ก็คงไม่ต่างจากนายท่านคีรี เพราะว่าเบื้องหลังกำแพงรั้วสูงใหญ่ของคฤหาสน์สีเทาหลังนี้… มีความไม่ธรรมดาซุกซ่อนเอาไว้
“คำถามนี้ลุงขอไม่ตอบ… เดี๋ยวถึงเวลาเอ็งก็จะรู้ด้วยตัวเอง… รีบไปเถอะเดี๋ยวคุณเจมส์จะรอนาน”
ลุงแสงรีบสรุปแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมต้องใจสั่นเผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง
ในเวลาต่อมา
ผมเดินลัดเลาะผ่านสวนดอกไม้ข้างรั้วจนมาถึงเรือนซึ่งเป็นที่พักของคุณเจมส์
ผมหยุดยืนอยู่ใกล้กับซุ้มกระดังงา สูดกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ลอยมากระทบจมูกพร้อมกับสายลมเย็นพัดโชยมา
“มาแล้วรึ… ”
คุณเจมส์ทัก ในทันทีที่ผมผลักบานประตูเข้ามาในห้องที่กำลังปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน
“ว้าว… มึงนี่มันร้าย ไปหาเด็กเอ็นฯ มาจากไหนวะไอ้เจมส์… หน้าตาน่ารักเชียว… ”
เพื่อคนหนึ่งของคุณเจมส์กล่าวขณะจ้องมองมาที่ผมตาเขม็ง
“อ๋อ… เด็กในบ้านกูนี่แหละ มึงสนใจหรือไงวะไมค์… ”
คุณเจมส์ถามเพื่อนชื่อ ‘ไมค์’ เป็นผู้ชายตัวใหญ่ ผิวดำ เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้าม
“ชอบสิวะ… แบบนี้แหละสเปคกูเลย… ”
ไมค์ตอบไม่อ้อม…
เดินตรงเข้ามาหาผมที่ยืนนิ่งงันราวกับถูกคำสาปให้กลายเป็นรูปปั้น
“น่ารักมาก… ”
ไมค์เอื้อมมือข้างหนึ่งมาเชยคางผม พิจารณาใบหน้าแล้วกวาดสายตามาหยุดลงตรงก้นของผม
“ตูดสวยมาก… ”
เพียะ…
ไมค์เอามือฟาดก้นผมอย่างแรงพร้อมกับกระซิบข้างหู
“มาชงเหล้าให้พี่นะ… ”
ไมค์โอบเอวผมมานั่งลงบนโซฟาหนังสีดำตั้งอยู่กลางห้อง
ผมชงเหล้าให้พี่ไมค์อยู่พักใหญ่ๆ จากนั้นเพื่อนของคุณเจมส์อีกคนชื่อ ‘ไอซ์’ ก็เดินเข้ามายื่นแก้วเหล้าให้ผม
“ลองดื่มแก้วนี้แล้วเอ็งจะสนุก… ”
พี่ไอซ์ยื่นแก้วมาตรงหน้า…
ผมสะดุดตากับเนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้ามของพี่ไอซ์ เพราะว่าเขาไม่ได้สวมเสื้อ อวดเรือนร่างกำยำล่ำสัน ซึ่งผมมารู้ในตอนหลังว่าพี่ไอซ์เป็นเทรนเนอร์อยู่ที่ค่ายมวยไทยแห่งหนึ่ง
“ผมไม่ดื่มครับ… ”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะว่าปกติที่ผ่านมาผมก็ไม่กินเหล้า จะมีบ้างก็แค่เบียร์กับเพื่อนๆ ที่สนิท
“ปฏิเสธแขกของกูได้ไง เสียมารยาทนะมึง… ”
คุณเจมส์ตะคอกใส่…
น้ำเสียงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ผมเหลือบมองดวงตาคมดุแล้วจำต้องรับแก้วเหล้ามาดื่มจนหมด โดยไม่รู้ว่าในนั้นมียาปลุกเซ็กส์ผสมไว้
“อีกแก้วนะ… ”
เพื่อนของคุณเจมส์ยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าผม
“ผมไม่อยากดื่มแล้วครับ… ”
ผมส่ายหน้า
“ทำไมวะ… ”
เพื่อนคุณเจมส์ทำหน้าไม่พอใจ คงคิดว่าไอ้นี่เล่นตัวเหลือเกิน
“ผมกลัวเมาครับ… ”
ผมตอบไปตามตรง
“ไม่ต้องกลัวโว้ย… ดื่มเข้าไป เดี๋ยวมึงจะรู้ว่ายิ่งเมายิ่งมัน… ”
คุณเจมส์สั่งเสียงเข้ม…
ผมจำต้องรับแก้วเหล้ามาดื่มในที่สุด ผมดื่มจนหมดแก้ว กลืนรสชาติขมปร่าลงคอทั้งที่พอจะเดาได้ว่าจะมีผลอะไรตามมาหลังจากเหล้าที่ดื่มเข้าไปพลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือด
“พูดง่ายๆ แบบนี้สิน่ารัก… ”
พี่ไมค์ชม เอื้อมมือมาโอบไหล่ผม ไล้ลูบลงมาถึงก้น บีบขยำก้นผมอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์จนผมรู้สึกกลัว
“แหม… พอโดนลูบก้นแล้วแอ่นสู้มือแบบนี้แสดงว่าโดนมาแล้วใช่ไหมวะ… แต่ยิ่งมีประสบการณ์พี่ยิ่งชอบ… ”
พี่ไมค์ว่า
“ใจเย็นๆ ไอ้ไมค์… เผยความหื่นออกมาแบบนี้เดี๋ยวไก่ก็ตื่น… ”
คุณเจมส์แซว เรียกเสียงฮาดังลั่นไปทั้งห้อง มีเพียงแค่ผมเท่านั้นที่หัวเราะไม่ออก แต่มือหยาบใหญ่ของผู้ชายผิวดำอย่างพี่ไมค์ที่กำลังบีบขยำก้นของผม ก็ทำเอาใจผมเต้นแรง รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด
- ผู้เขียน
