“อย่าพยายามเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกอย่าง ไม่ต้องไปส่งฝนหรอก เดี๋ยวฝนจะโทรให้มิรามารับ ขอบคุณนะคะคุณหมอสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ฝนรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ที่ได้เป็นคนไข้ของคุณหมอ ถ้ามีโอกาสฝนคงได้ทำสิ่งดีๆ ตอบแทนคุณบ้าง ดูแลตัวเองให้มาก ลาก่อนนะคะคุณหมอ”
พูดจบประโยคฝนสุดาได้ละสายตาออกจากใบหน้าคม ก่อนจะก้มลงไปคว้ากระเป๋าเดินทางใบขนาดกลาง เธอค่อยๆ ลากมันออกจากบ้านด้วยหัวใจที่เคว้งคว้าง เพราะนับจากนี้ไป เธอจะไม่มีผู้ชายที่แสนดีคอยดูแล แม้จะเป็นเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆ กลับทำให้เธอนั้นรู้สึกผูกพันจนต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลม
นายแพทย์หนุ่มยืนมองตามหลังของหญิงสาวร่างอรชรด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถปล่อยให้เธอต้องเดินออกไปจากชีวิตของเขาได้ แม้ว่ามันจะเป็นความรักข้างเดียว เขาคิดว่าควรบอกความในใจให้เธอทราบ ถ้าหากว่าว่าฝนสุดาจะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย นายแพทย์จิรายุก็พร้อมที่จะเคาร
