ผ่านไปหนึ่งเดือน ความสัมพันธ์ระหว่างนายแพทย์หนุ่มกับฝนสุดา ค่อนข้างจะกำกวมภายใต้คำว่าคนไข้ เมื่อคำพูดที่อ่อนโยนและการดูแลเอาใจใส่ที่มากเกินควร ซึ่งนายแพทย์จิรายุเองก็ไม่เคยปริปากพูด มีเพียงแค่การกระทำที่แสดงออกมาเพื่อบ่งบอกถึงความในใจ แต่นั่นมันคงไม่สามารถทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ เธอจึงพยายามที่จะไม่คิดไปเอง ฝนสุดาเริ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมานั้น มันเรียกว่าความรักหรือเปล่า
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ฝนสุดาหันไปมองตามเสียง เธอนั่งใจลอยเสียจนไม่ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน
“แค่คิดอะไรเพลินๆ คุณหมอค่ะ” หญิงสาวรู้สึกลังเลใจในสิ่งที่กำลังจะถาม เมื่อไม่แน่ใจว่าเขาจะตกลงในสิ่งที่เธอจะขอหรือเปล่า
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ท
