“ช่วงนี้ยัยน้องตัวแสบไม่โทรหาฝนบ้างเลย ไม่รู้ว่าฝึกงานมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ฝนฝากมิราบอกดาวด้วยนะ ให้ดูแลตัวเองดีๆ อย่าเอาแต่เทียวทำตัวเป็นผีเสื้อร่องราตรี เพราะผู้ชายทุกวันนี้มันไว้ใจไม่ได้” คำพูดของฝนสุดาเป็นดังมีดที่กรีดลงกลางใจมิรา เพราะเธอเองที่ทำตัวเป็นผีเสื้อร่องราตรี ให้ผู้ชายย่ำยีได้กินแบบฟรีๆ เหมือนกับคนไร้ศักดิ์ศรี ซึ่งผู้ชายอย่างพายุนั้นคงไม่เห็นคุณค่าใดๆ ในตัวเธอ
“ได้เวลาอาหารมื้อเย็นแล้วครับ” เสียงทุ้มของนายแพทย์หนุ่มดังขึ้น ทำให้คนทั้งคู่หยุดสนทนา พร้อมกับหันไปมองตามเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน มิราถึงกับลืมหายใจ เมื่อนายแพทย์หนุ่มมีหน้าตาหล่อเหลาคล้ายกับใครบางคน
“คุณหมอค่ะ นี่มิราเพื่อนของฝน มิรานี่คุณหมอจิรายุ แพทย์
