แผนร้าย บำเรอรักมาเฟีย(ขัดดอก)

ครอบครัวที่แสน (ไม่) อบอุ่น

" มิรินลูกอาทิตย์นี้จะกลับบ้านไหมลูก พอดีแม่มีเรื่องจะรบกวนหนูหน่อยน่ะลูก พอดีพ่อเขาต้องการใช้เงินลูกพอจะมีสักหมื่นนึงมั้ยจ๊ะ "

เสียงจากปลายสายนั่นคือเสียงแม่ของมิรินเอง แม่แท้ๆของเธอซึ่งแม่ของเธอก็ชอบโดนบังคับจากพ่อเลี้ยงมาให้ไถเงินเธอ ครั้งละหมื่นบ้างครั้งละสองหมื่นบ้าง แต่เธอก็ให้โดยที่เธอไม่เต็มใจนัก ลำพังถ้าแค่แม่ของเธอเธอเลี้ยงได้ แต่นี่พ่อเลี้ยงของเธอชอบมาบังคับเอาเงินจากเธอเพื่อไปเล่นการพนัน เงินหลักหมื่นที่ฉันหามาอย่างยากลำบากก็หมดไปภายในพริบตา

" แม่คะ อีกแล้วหรอคะลุงเขาจะเอาเงินไปทำอะไรนักหนาคะแม่ อย่าบอกนะคะว่าลุงเขายังไม่เลิกเล่นการพนันอีก เฮ้อ.."

มิรินถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เธอไม่รู้ว่าแม่ของเธอทนลุงไปได้ยังไง ถ้าหากว่าลุงต้องการเงินและแม่หามาให้ไม่ได้แม่ก็จะโดนทำร้ายร่างกายตลอด ฉันจึงต้องยอมใจอ่อนให้เงินไปทุกที

" พ่อเขาบอกจะเอาไปลงทุนนะลูก เดี๋ยวถ้าได้กำไรกลับมาเขาจะรีบมาคืน "

คนเป็นแม่รู้สึกหนักใจไม่น้อยที่ต้องคอยขอเงินลูกอยู่แบบนี้ แต่เธอก็รักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน แต่ก่อนเขาไม่เป็นแบบนี้ ตั้งแต่ที่เขาเข้าบ่อนเล่นการพนันผู้ชายที่แสนดีคนนั้นก็หายไป แต่เธอก็ยอมทนด้วยหวังว่าสักวันผู้เป็นสามีจะดีขึ้น

" ก็ได้ค่ะแม่เดี๋ยวมิรินจะโอนให้นะคะ แต่แม่รับปากมิรินได้ไหมคะว่าแม่จะเก็บไว้ใช้จ่ายของตัวเองบ้าง มิรินเป็นห่วงแม่มากนะคะ "

" จ๊ะลูก หนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องกลับมาบ้านหรอกลูกมันอันตราย "

ผู้เป็นแม่บอกลูกสาวเพราะเป็นห่วงลูกสาว บ้านที่เคยอยู่ตอนนี้ก็ไม่เหมือนบ้านแล้ว บ้านที่แทบไม่มีของใช้อะไรเลยเพราะสามีของเธอเอาไปขายเล่นการพนันหมด

" วันหยุดนี้หนูต้องไปทำงานนะแม่ คงไม่ได้กลับไปหาแม่ หนูคิดถึงแม่จังเลย แล้วจะรีบกลับไปหานะคะ "

มิรินคุยกับแม่เสร็จก็รีบวางสายแล้วทำการโอนเงินไปให้กับผู้เป็นแม่ทันที เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเงินที่ได้ไปก็คงไม่เกิดประโยชน์แน่ พ่อเลี้ยงของเธอก็คงต้องเอาไปเล่นการพนันจนหมด เธอก็ได้แต่หวังว่าผู้เป็นแม่จะเลิกกับพ่อเลี้ยงของเธอได้จริงๆสักที จากสภาพครอบครัวของเธอเธอเห็นการกระทำที่พ่อเลี้ยงทำกับแม่ของเธอทำให้เธอตั้งใจไว้เลยว่าชีวิตนี้จะไม่มีแฟนเด็ดขาด เพราะการที่มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตแล้วถ้าเราเจอคนไม่ดีจะทำให้เราลำบากเหมือนที่แม่ของเธอเจอ

หลังจากคิดเรื่องครอบครัวสักพักเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

" มิริน คืนนี้ว่างเปล่าฉันจะชวนแกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยน่ะ "

พิมพ์ เพื่อนสาวที่สนิทที่สุดของมิรินเอยถาม

" ไปไหนอ่ะแก จะไปทำอะไรดึกๆดึกๆ พรุ่งนี้เราต้องทำงานกันนะลืมแล้วรึไง "

มิรินตั้งคำถามออกไป

" พอดีคืนนี้ฉันมีนัดกับพี่ทอยอ่ะ เขาชวนฉันไปดื่มกับเพื่อนๆของเขา ฉันไม่กล้าไปคนเดียวฉันเลยมาชวนแกนี่ไง แกไปกับฉันนะๆๆๆ "

พิมพ์ออดอ้อนเพื่อนสาวสุดฤทธิ์

" ก็ได้ก็ได้ แต่แกห้ามทิ้งฉันนะ เพราะว่าฉันไปแล้วไม่รู้จักใครนอกจากแกคนเดียว "

นั่นคือเรื่องจริงเพราะพิมพ์เพื่อนสาวของเธอเนื่องด้วยเธอมีหน้าตาที่สวย น่ารักสดใสทำให้เธอเปลี่ยนแฟนบ่อยมากจนมิรินจำไม่ได้ละ ว่าคนล่าสุดคือใครทำคาสโนวี่เรียกแม่จริงๆ เพื่อนฉัน แต่ทว่าถึงพิมพ์จะเปลี่ยนแฟนบ่อยแค่ไหนก็ใช่ว่าเธอจะง่ายกับทุกคนเสมอไป และด้วยความที่เธอไม่ได้ง่ายจึงทำให้เธอคบใครไม่ได้นานเพราะแต่ละคนที่เข้ามาก็หวังเรื่องอย่างว่ากันทั้งนั้น

" โอเค ฉันไม่ทิ้งกันแน่นอน งั้นคืนนี้เดี๋ยวฉันไปรับนะ แค่นี้แหละ บาย เจอกัน "

ณ ผับหรูใจกลางเมือง

ตอนนี้ทั้งสองสาวอยู่หน้าผับเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนสวยแต่สวยกันคนละแบบ พิมพ์จะสวยแบบน่ารักสดใสมองแล้วไม่เบื่อ ส่วนมิรินสวยเหมือนดารานางแบบ พวกเธอทั้งสองคนทำงานเป็นพริตตี้ ต้องใช้หน้าตาในการทำมาหากิน ก็ไม่แปลกที่จะพบเจอคนมากมาย หากแต่ตัวมิรินเองไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยสักครั้ง ต่างจากพิมพ์ที่ใช้ความสวยได้อย่างคุ้มค่า พิมพ์เองมีผู้ชายมาจีบมากมายแต่ละคนล้วนมีฐานะดีอย่างเช่นผู้ชายในวันนี้

" พี่ทอยคะ พิมพ์มาถึงแล้วนะคะ "

พิมพ์ยกหูโทรศัพท์โทรหาชายหนุ่มที่เพิ่งคบกันหมาดๆ

" ครับน้องพิมพ์ เดินเข้ามาเลยครับพี่นั่งอยู่ตรงโต๊ะข้างหน้าครับเดินเข้ามาจะเจอพี่เลย "

ทอยบอกแฟนสาวหมาดๆของเขาไป ทอยเป็นคนเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า อย่างเช่นวันนี้ที่เขาชวนหญิงสาวมาก็เพื่อที่จะจัดการรวบหัวรวบหางของเธอ เขายืนอยู่กับเพื่อนอีก 2 คน เขามองไปแล้วเห็นร่างบางเดินเข้ามาพอดี

" น้องพิมพ์จะดื่มอะไรดีคะ คืนนี้ถ้าไม่เมาพี่ไม่ให้กลับนะ "

ทอยพูดแล้วทำหน้าอย่างคนเจ้าเล่ห์

" พิมพ์ดื่มอะไรก็ได้ค่ะ "

เธอยิ้มให้กับเขา แล้วเพื่อนของทอยก็ชงเหล้าให้กับพิมพ์และมิรินดื่ม พวกเธอดื่มไปเรื่อยๆแต่แค่รู้สึกมึนๆเท่านั้น พวกเธอสองคนเป็นคนคอแข็งพอสมควรเพราะด้วยงานที่ทำอาจจะมีการสังสรรค์ปาร์ตี้บ้างทำให้การดื่มเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเธอ

" พิมพ์ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแก เดี๋ยวฉันมา "

มิรินบอกเพื่อนสาว

" ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหมแก "

" ไม่เป็นไรแค่นี้เอง แป๊บเดียว "

จากนั้นมิรินก็เดินแยกออกมาจากโต๊ะนั้น เธอเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องน้ำ แต่ก่อนที่จะได้เดินเข้าห้องน้ำด้วยความที่เธอมัวแต่มองทางและหลบผู้คนที่เมามายจะเดินมาชนเธอ เลยไม่ทันได้ระวังคนที่อยู่ตรงหน้า

ปึ๊ก!!!

" โอ้ย..ว๊ายยย "

มิรินเดินชนเข้าอย่างจังกับผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยแรงปะทะทำให้เธอตกใจแล้วเซจะล้มไปข้างหลัง แต่มีมือหนาคว้าเอวบางของเธอไว้ได้ซะก่อน เธอกับเขาจ้องมองกันพักใหญ่แบบไม่มีใครหลบสายตา