ภูผานั่งลงที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนเคียงข้างกับลุลิตา เขาสอดมือเข้าไปรั้งร่างเล็ก ๆ ของเปรี้ยวให้เข้าหาตัว ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปใกล้ ๆ ซอกคอของเธอ
“ขอพี่นอนกอดเปรี้ยวนะ” เขาเอ่ยเสียงทุ้มข้าง ๆ ใบหู เพียงครู่เสียงลมหายใจของดอยก็สม่ำเสมอ มีแต่เปรี้ยวที่ยังนอนลืมตาโพลงในความมืด หัวใจเต้นแรงไม่หายสักที
‘นอนหลับอุตุเชียว พี่ดอย ๆ นะพี่ดอย เล่นงานเปรี้ยวจนนอนไม่หลับแล้ว’ เธอตัดพ้อพ่อตัวใหญ่ที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่ข้างหลัง กว่าเปรี้ยวจะข่มตาหลับลงไปได้ก็นับชั่วโมง
------------------------
รุ่งเช้าทั้งสองคนรีบเดินทางกลับไปยังไร่ปฐพีทันที
ดอยและเปรี้ยวรีบขึ้นห้องนอนของเขา เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงมานั่งรอพี่ชายอยู่โต๊ะทานอาหาร
เพราะตอนที่ทั้งสองมาถึง เห็นม่อนตื่นขึ้นมาแล้ว กำลังง่วนอยู่ในครัว เธอยังชงกาแฟ และทำอาหารเช้าให้ทั้งสองทาน ก่อนที่เธอจะยกถาดใส่ถ้วยกาแฟขึ้นไปยังห้องนอนของป
