Cake says:
“พี่คราม เมื่อไหร่พี่ทราฟจะกลับล่ะครับ” ผมถามเสียงเอื่อย เจ็บคอมากๆ รู้สึกไม่สบายตัวเลยสักนิด ผมอยากอาบน้ำอ่ะ ตัวเหนียวไปหมดเพราะเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างกับก็อกแตก
“เดี๋ยวมันก็มา นอนเถอะ” พี่ครามบอกกับผมเสียงนิ่งไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่เพราะไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นให้รับรู้หรือเดาได้
ผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องเฝ้าผมก็ได้ แต่พี่ครามก็ไม่ยอม เอาแต่บอกให้นอนท่าเดียว ผมยังไม่อยากนอนหรอก อยากจะรอพี่ทราฟก่อน
“เค้กนอนไม่หลับ” ผมรู้สึกไม่สบายใจที่พี่ทราฟออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆแบบนี้ แล้วจะให้ผมหลับลงได้ยังไงกัน
“แต่นี่มันตีสามแล้วนะ” พี่ครามดุผมเบาๆ
“เค้ก...อยากรอพี่ทราฟ” ผมได้แต่พูดเสียงอ่อย
“เฮ้อ เดี๋ยวพี่โทรถามมันให้แล้วกันนะ”
“ขอบคุณครับ”
เสียงเปิดประตูและปิดดังขึ้น ผมถอนหายใจออกมา ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องออกไปคุยข้างนอกด้วยแค่โทรหาพี่ทราฟเอง ไม่ใช่ว่าผมไม่ง่วงนะ ง่วงมาก แต่ผมอยากรอให้พี่ทร
