Chapter 18

3296 คำ

Cake says: ปึงๆๆ!!! ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเคาะประตูที่ดังลั่น มันไม่เหมือนเสียงเคาะประตูแค่เหมือนเสียงทุบมากกว่า ผมหันซ้ายหันขวาด้วยความตกใจ จะเปิดดีหรือไม่เปิดดี ผมไม่รู้ว่าใครมาเคาะประตูห้องผม แต่ไม่ใช่พี่ทราฟแน่ๆ เพราะพี่ทราฟจะเคาะเป็นจังหวะที่เราตั้งเป็นโค้ดลับที่รู้กันเพียงแค่สองคนเท่านั้น เพื่อให้แน่ใจว่าคนที่มาเป็นพี่ทราฟไม่ใช่คนอื่น ปึงๆๆ!!! “อ๊ะ!” ผมสะดุ้ง ตอนนี้ผมกลัวมาก เสียงระดมเคาะประตูยังดังไม่หยุด ทำเอาผมไม่กล้าขยับไปไหน ได้แต่ดึงตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่พี่ทราฟซื้อให้มากอดไว้แน่น แกร๊กๆๆ เอี๊ยดด! “เค้ก” เสียงนี้...ไม่นะ พวกเขามาทำไม ผมตัวชาไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ผมกลัวๆ กลัวพวกเขา “พาตัวไปที่รถ”เสียงเย็นเยียบที่ดังขึ้นกัดกินใจของผมจนเจ็บไปหมด ผมไม่อยากได้ยินเสียงเขา ผมเกลียดเขา! “ไม่! ผมไม่ไป ไม่นะ ปล่อย! ปล่อยผม!” ผมดีดตัวสุดแรงไม่ให้คนพวกนั้นลากผมไปได้ อะไรที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม