บทที่ 14
ข้าชัดเจนในการกระทำ
รุ่งเช้า
ข่าวการสิ้นใจของนักโทษตระกูลหลานในคุก
ถูกโจษจันกล่าวขานไปทั่วเมืองหลวง
ข่าวว่าทั้งครอบครัวของนายท่านรองตงเว่ยทะเลาะตบตีกันในคุกจนสิ้นใจ
บางก็ว่าสวรรค์ลงโทษคนไม่ดี
บางก็ว่าเมื่อคนเห็นเเก่ตัวอยู่ด้วยกันย่อมขัดเเย้งกัน
จูจูฟ้งเเม่นมจื่อเล่าอย่างออกรสออกชาติด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ก่อกรรมทำเวรไว้เยอะ ก็ควรได้รับผลกรรมที่ก่อ..
ย้อนกลับไปเมื่อคืนหลังจากที่นางจากมาถึงจวนของตนเองเเล้ว
ก็ให้เสี่ยวไป๋ไปเฝ้าที่หน้าคุกเอาไว้เพื่อมิให้คนบางกลุ่มเข้าไปช่วยเหลือตระกูลหลานได้
บางกลุ่มที่ว่านั้น
จะเป็นใครไม่ได้นอกจากคนของบุตรชายคนโตท่านเสนาบดี
ที่มีใจช่วยเหลือครอบครัวอนุภรรยาอย่างไรเล่า
คนเห็นเเก่ตัวอยู่ร่วมกันย่อมเห็นเเก่ตัว ญาติผู้น้องผู้นั้นรอดไปได้ย่อมมีบุญเก่าหนุนนำให้เเคล้วคลาดนางเองก็พอใจเเล้วเมื่อเห็นผู้คนตระกูลหลานล่มสลายตายเกือบหมด
ถ้าหากญาติผู้น้อ
