บทที่ 18
เจ้าคือบุตรสาวของพ่อเช่นกัน
รุ่งเช้า
จูจูตื่นจากการหลับไหลอันแสนยาวนาน โดยมีผู้บุรุษผู้หนึ่งนั่งจิบชาอยู่บนโต๊ะท่วงท่าสง่างามบรรยากาศรอบกายสงบนิ่ง ดวงตาหมองคล้ำกำลังขบคิดบางสิ่งเงียบๆภายในจิตใจของตนเอง...
ท่ามกลางแสงตะวันสาดส่องลอดผ่านหน้าต่างในยามเช้า
เป็นภาพที่ดูโดดเดี่ยวยิ่ง...
"เสียมารยาทต่อหน้าบิดาแล้ว..."
"พ่อมีหลายเรื่องจะพูดกับเจ้าจูจู ไม่ใช่สินะเจียวเออร์คือชื่อของเจ้า"แม้ใจยากจะยอมรับว่าบุตรสาวได้จากไปแล้วก็ตาม
แต่อย่างไรร่างบางตรงหน้า เขาก็ยังเป็นนับนางบุตรสาวเขาอีกคนเช่นกัน
เมื่อวานนางหมดสติไปต่อหน้าดีที่เขารับไว้ได้ทัน เขาจึงได้เรียกท่านหมอคนสนิทมาตรวจดูร่างกาย ท่านหมอกล่าวว่าร่างนี้มิได้แข็งแรงอย่างที่ตาเห็นมีความเครียดที่ปิดบังหนักหนาลมปรานปั่นป่วนหยินหยางไม่สมดุล ไร้การบำรุงมาตั้งเเต่เล็กที่อยู่ได้ทุกวันนี้้ด้วยคงเป็นชะตาฟ้าเท่านั้น
นางอยู่ได้มิเกินสามปีห
