"ทำไมเจ้าทานน้อยยิ่งนักอาหารไม่ถูกปากหรือ" ไม่พูดเปล่า เขายังใช้สายตาอ่อนโยน มองที่ใบหน้าของนางและมอบรอยยิ้มที่ไม่เคยมอบให้กับผู้ใดไปให้
"ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าก็แค่รู้สึกว่าไม่ค่อยหิวเท่านั้นเอง"
หลายวันมานี้นางใช้ชีวิตอยู่ที่พรรคมารทมิฬ หลังจากที่นอนตื่นขึ้นมาในวันนั้น ก็ทราบว่านางถูกพาตัวมายังที่แห่งนี้แล้ว และได้รับการดูแลและปฏิบัติอย่างดีจากท่านประมุขหยางหย่งเชี่ย ราวกับนางเป็นไข่ในหิน ไม่ว่านางจะหยิบจับทำอะไร เขาก็คอยใส่ใจนางไปเสียทุกอย่าง มิหนำซ้ำยังคอยติดตามอยู่ข้างกายนางอย่างกับเงาตามตัว
"เฟิงมู่เปลี่ยนพ่อครัวแม่ครัวที่อยู่ในตอนนี้ให้หมด"
"ทำไมหรือขอรับท่านประมุข พวกเขาทำอะไรผิดหรือ"
"ทำอาหารไม่ถูกปากเหยาเอ๋อร์"
"ห๊า"
"-" ทุกคน
"นี่ท่านสติยังดีอยู่หรือไม่ ข้าบอกตอนไหนว่าพวกเขาทำอาหารไม่ถูกปาก ท่านจะไร้ซึ่งความยุติธรรมเกินไปหรือไม่"
"เพราะว่าพี่เป็นเจ้านายเป็นผู้จ่ายเงินให้กับพ
