ทางฝั่งของเหยียนเชี่ยหลง ตอนนี้เขาเริ่มมีสติขึ้นมาบ้างแล้ว ฤทธิ์จากยาปลุกกำหนัดเริ่มหมดฤทธิ์ สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงคือ มันเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนเขากำลังตื่นขึ้นมาจากฝัน เมื่อเขาสำรวจตัวเองอย่างถี่ถ้วน จึงพบว่าข้างกายของเขานั้นมีสตรีนอนร้องไห้น้ำตาอาบแก้มของนาง ทั่วทั้งตัวของนางมีรอยกุหลาบสีแดงเต็มไปหมด เขาจึงประมวลผลสิ่งถึงที่เกิดขึ้น แล้วก้มมองดูตัวเองอย่างถี่ถ้วน ตอนนี้เขาไม่ได้สวมอาภรณ์ปิดกายแม้แต่ชิ้นเดียว เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความฝัน เขามีสัมพันธ์สวาทกับนางจริงๆ และนางก็ไม่ใช่เหยาเอ๋อร์ของเขาอย่างที่เข้าใจ
ตั้งแต่แรกเขาถูกวางยาปลุกกำหนัด ทำให้สติของเขาเลอะเลือน เขาได้ทำสิ่งที่ไม่ควรลงไปเสียแล้ว ยังไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีเสียงๆ หนึ่งแทรกขึ้น
"ท่านลุกขึ้นมาสวมอาภรณ์ให้เรียบร้อยได้แล้ว หรือท่านจะต่อกับนางอีกสักยกหรือ" ไม่ใช่เสียงของใครที่ไหน
