ตอนที่ 17
รถกระบะวิ่งมาจอดช้าๆ ใกล้กับร้านอาหาร
“ฉิบหายแล้ว งานนี้นายสิงห์ชะตาขาดแน่ๆเลย”
จ้อยผู้แสนรู้ รีบวิ่งมาเปิดประตูรถให้อย่างเร็ว
“คุณอัญจะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะครับ”
ป้าสำเภามองอย่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมาแค่นี้จะต้องบอกก่อน
“ทำไมต้องบอกเอ็งด้วย หนูอัญจะไปไหนมาไหน มันก็เรื่องของเธอ เอ็งไม่เกี่ยวสักหน่อย”
“แม๊ๆๆ..ป้าก็ คนมันเป็นห่วง ทำไงได้อ่ะ”
“น่าสงสัยนะเอ็งอ่ะ มาๆช่วยกันขนของเข้าไปในครัว”
นายสำเภาเอ่ยบอกจ้อยที่ขนของไปมองหน้ามองหลังไป จนนายทูลเดินเข้ามาและเอ่ยถามป้าสำเภาออกไป
“ขนของมาทำไมไม่บอกคนงาน”
“สวัสดีค่ะลุงทูล หนูอัญกับป้า มากันเองได้ของนิดเดียว”
นายทูลช่วยสองสาวขนของลงจากรถ ส่วนจ้อยพยายามพูดคุยเสียงดังให้คนในร้านได้ยิน
“ใครอยู่ข้างในว่างๆไปช่วยคุณอัญขนของลงจากรถด้วยนะครับ คุณอัญมาครับ นายสิงห์ครับนายสิงห์”
สิงห์ราชที่ได้ยินก็สะดุ้งขึ้นมาทันที เขาผละ
