ตอนที่ 5
1617 คำ
ตอนที่ 5
“หนูอัญมาช่วยแม่เตรียมดอกไม้ ขนมผลไม้สำหรับไปวัดพรุ่งนี้กันดีกว่า” คุณมีนาเอ่ยชวนอัญชัน
“ได้ค่ะคุณแม่ ไปที่ห้องครัวก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูอัญเก็บล้างจานชามพวกนี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวหนูอัญตามไปนะคะ”
หลังจากนั้นอัญชันมาพับดอกบัวสำหรับบูชาพระ เตรียมดอกไม้ ธูปเทียน เก็บผักที่จะแกงส้มปลากะพงถวายพระพรุ่งนี้
“ตายแล้ว เกือบ 3 ทุ่มครึ่งแล้ว หนูอัญไปนอนพักได้แล้วค่ะ นอนที่ห้องเดิมนายสิงห์ไหม จะได้ไม่ต้องเดินกลับไปที่เรือน”
เมื่องานเสร็จ คุณมีนาก็ร้องขึ้นเมื่อเห็นเข็มนาฬิกาที่ติดไว้ที่ข้างผนังห้อง ซึ่งบ่อบอกว่าเวลาดึกพอสมควรแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ อัญเดินไปได้ค่ะ ใกล้ๆแค่นี้เอง เดี๋ยวพรุ่งนี้อัญจะมาแต่เช้านะคะ”
หญิงสาวเก็บข้าวของทุกอย่างและเดินลงเรือนไปอย่างรวดเร็ว
ภายในห้องนอน สินธุมองตามหลังลูกสะใภ้ที่เดินไปตามทางที่ลาดชัน แต่มีแสงสว่างร่ำไร
“สงสารหนูอัญนะคะ แต่งงานวันแรกสามีก็หนีไปอบรมเป็นอาทิตย์ ต้องอยู่เฝ้าเรือนหอเพียงลำพัง” คุณมีนาเดินมายืนข้างสามีแล้วเอ่ยขึ้น
“ไม่แน่ ยายอัญอาจดีใจก็ได้ที่ไม่ต้องมานั่งปั้นหน้าใส่กันและกันเลยด้วย” คุณสินธุเอ่ยบอกภรรยา
“คุณก็พูดเสียจนฉันคิดว่านายสิงห์มันเลวร้าย คนผู้หญิงที่อยู่ใกล้ลำบากใจมากขนาดต้องปั้นหน้าใส่กัน”
คุณมีนาค้อนใส่สามี เพราะยังไงนางก็รักลูกชายมากกว่าใครอยู่ดี
“โชคดีที่ยายอัญไม่มีแฟน ไม่งั้นโลกแตกแน่ๆ 5555”
คุณสินธุยังเอ่ยอย่างอารมณ์ดีและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“แต่คนที่โชคดีน่าจะเป็นฉันมากกว่าที่ได้ลูกสะใภ้ที่ถูกใจ เหมือนได้ลูกสาวอีกคน หลังจากมีแต่ลูกชายเอาแต่ใจตัวเอง ตอนนี้มีลูกสาวน่ารักๆ ว่านอนสอนง่าย เป็นแม่บ้านแม่เรือน” นางมีนาเอ่ยกับสามี
“อ้าว และคนก่อนล่ะไม่น่ารักเหรอ สวยขนาดนางงามเชียวนะ”
คุณสินธุเอ่ยหยอกเย้าเมียออกไปยิ้ม
“บางทีสวยแต่รูปจูบไม่หอมก็ไม่ไหวนะคะ แม่คนนั้นเหมือนจะเรียบร้อยแต่ฉันรู้ว่าแอบดื้อเหมือนกัน งานการอะไรก็ไม่ทำ เอาแต่แต่งตัวสวยไปวันๆ สู้หนูอัญก็ไม่ได้ น่ารัก เรียบร้อย ขยันทำงาน งานบ้านงานเรือนก็ทำได้ดี ฉันชอบคนนี้” นางมีนาเอ่ยก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีไปนอน
อัญชันนั่งอยู่บนเตียงนอน ที่มันควรจะเป็นของพี่สาวเธอกับคนรัก แต่สุดท้ายกลายเป็นเธอ ต้องมาเป็นเจ้าของมัน แต่เธอคงไม่นอนบนเตียงยังคงปูที่นอนปิกนิคนอนที่มุมเดิม
‘ ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา’ เธอมองเตียงก่อนจะล้มลงนอน
แต่ทว่าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นสายจากคนที่ไปอบรมที่กรุงเทพ
“นายสิงห์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
เธอรับสายด้วยเสียงที่เบาไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรกับสามีในนาม
“คุณพ่อคุณแม่ฉันเป็นยังไงบ้าง” คำถามอย่างเป็นงานเป็นการ
“ท่านทั้งสองคนสบายดีค่ะ ว่าแต่นายสิงห์จะกลับมาเมื่อไรคะ ท่านสองคนเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ”
หญิงสาวนั่งตัวตรง พูดกับคนในสายอย่างเป็นการเป็นงาน เธอรู้ว่าการไปอบรมที่กรุงเทพเป็นเพียงข้ออ้าง เพราะที่เธอรู้มาคนที่ไปอบรมจริงๆคือนักวิชาการของไร่ แต่เขาแค่ไปในฐานะเจ้าของไร่เฉยๆ ตามแผนเดิมหลังวันแต่งงานเขาจะพาภรรยาไปฮันนีมูนที่จังหวัดกกระบี่เพราะอิงฟ้าชอบไปเที่ยวทะเล
“เธอในฐานะลูกสะใภ้ จะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม แต่ต้องดูแลพ่อแม่สามีให้ดีเวลาที่ผัวไม่อยู่บ้าน งานแค่นี้ทำได้ไหม”
“ทำได้ค่ะ ถึงไม่ได้อยู่ในฐานะภรรยาของนายสิงห์ อัญก็ดูแลป้ามีนากับลุงสินธุเป็นอย่างดีมาตลอด นายสิงห์อย่าห่วงไปเลยค่ะ”
อัญชันตอบกลับไปแต่คนปลายสายกลับเงียบไป
ทั้งคู่ไม่มีการพูดกัน จนเธอได้ยินเสียงดนตรี การพูดคุยของชายหญิงที่สนุกสนานมากกว่าที่เขาจะอยู่คนเดียว ทำให้เธอรู้ว่าเขาคงออกไปดื่มเหล้าอีก จึงถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“นายสิงห์โกรธพี่ฟ้ามากใช่ไหมคะ แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ทุกคนแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่ต้องทำวันนี้ให้ดีนะคะ การดื่มเหล้ามันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นเลยนะคะ ป้ามีนากับลุงสินธุคงไม่สบายใจถ้ารู้ว่านายสิงห์ดื่มเหล้าหนัก”
“หยุด ไม่ต้องมาสั่งสอน ฉันไม่ใช่เด็กๆที่เธอจะมาสอนฉัน เก็บคำพูดของเธอไว้สั่งสอนพี่สาวตัวแสบของเธอดีกว่า” พูดจบเขาวางสายลงทันที
อัญชันถือโทรศัพท์ค้างไว้อยู่หลายนาที
“นายยังโกรธพี่ฟ้าอยู่มาก ไม่แปลกคนเรารักมาก ยามโกรธก็มากตามไปด้วย” อัญชันนึกถึงพี่สาวที่เป็นทุกอย่างในครอบครัว และมันผิดหรือที่เธอจะหาสิ่งที่เธอคิดว่าดีให้กับชีวิตเธอ แม้มันจะผิดในสายตาคนอื่น
“พี่ฟ้าหนูจะดูแลทุกอย่างของพี่ฟ้าไว้ให้ดีที่สุด รอวันที่พี่ฟ้ากลับมาหา นายสิงห์ วันนั้นหนูจะเป็นฝ่ายเดินจากไปเอง”
รูปภาพพี่สาวเธอถูกปลดและเก็บไปไว้ในห้องเก็บของตามคำสั่งของสิงห์ราช เธอห่อหุ้มกรอบภาพพวกนั้นอย่างดี
“นายสิงห์ ฉันขอทำหน้าที่เมียที่ดีแทนพี่ฟ้าแล้วกัน”
เธอสวดมนต์ไหว้พระ กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร
“ขอให้ทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา เปลี่ยนจากเรื่องร้ายๆให้กลายเป็นเรื่องดีๆด้วยเถอะ”
กลางดึกภายในโรงแรมดัง สิงห์ราชเมามาย คลานขึ้นเตียงนอน แผ่หลาอย่างหมดสภาพ
“ทำไมคุณต้อง ทิ้งผมไปด้วย”
ความเจ็บปวดที่รู้ข่าวหญิงสาวคนรักหนีไปกับชายอื่น มันทำให้ชายหนุ่มเจ็บปวด แทบอยากฆ่าตัวตาย
‘นายสิงห์ นายทำแบบนั้นไม่ได้ พ่อแม่รอนายอยู่ แค่ผู้หญิงคนเดียว มันทำให้นายเสียผู้เสียคนไม่ได้’ สิงห์ราชบอกกับตัวเอง
เขาหยิบโทรศัพท์มาโทรหาอิงฟ้าเบอร์เดิม ไม่มีใครรับสาย
“ทำไมเธอไม่พูดหรือบอกอะไรเราเลย”
ภาพความรักครั้งเก่าวนเวียนอยู่ในหัวชายหนุ่ม
“ผมรักคุณมากรู้ไหม คุณต้องรับรู้ซิ”
เขาพยายามข่มตาให้หลับผสมความเมามาย แต่มันไม่อาจช่วยให้เขาหลับตาลงเลย
เช้าตรู่
อัญชันเตรียมกับข้าว ขนมหวานรอคุณมีนากับคุณสินธุ
“อ้าว..หนูอัญ ตื่นแต่เช้าเลย คุณพ่อกำลังมาเลย”
อัญชันยกมือไหว้คุณมีนาที่เดินมาแตะหลังเธอเบาๆ
“ไปสาวๆขึ้นรถ ได้แล้วเดี๋ยวสาย คุณนายมีนาคนเดียวแต่งตัวช้า ทำให้พวกเราไปวัดสายเลย “ คุณสินธุเอ่ยแซวภรรยาคนสวย
“คุณไม่ต้องมาโทษฉันเลย คุณก็ตื่นสายเหมือนกัน”
มองดูนาฬิกาผนังห้องบอกเวลา 6 โมงเช้า
“เพิ่ง 6 โมงเช้า ยังไม่สายหรอกค่ะ เพียงแต่หนูอัญ รีบร้อนไปหน่อยเท่านั้นค่ะ” อัญชันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสองสามีภรรยาเย้าแหย่กันไปมา
สำเภาได้ยินอดค้อนไม่ได้
“เป็นอะไรไปเรา หน้าตาบอกบุญไม่รับเชียว”คุณมีนาถามแม่บ้าน
“เปล่า..ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นค่ะ ออกเดินทางกันได้แล้ว เดี๋ยวได้สายจริงๆเลย” สำเภาจำเป็นต้องฝืนยิ้มเอาไว้
หลังจากกลับมาจากทำบุญช่วงสายๆ อัญชันไปหาพ่อแม่ที่บ้านของเธอ แต่โมกออกไปดูคนงานในไร่องุ่นตั้งแต่เช้าแล้ว
“คุณแม่ทำอะไรอยู่ค่ะ”ลูกสาวนั่งข้างๆ
“แม่กำลังจะเตรียมทำขนมอยู่ หนูมาก็ดีแล้ว มาช่วยแม่ห่อขนมเลย”
“มาๆค่ะคุณแม่ หนูช่วยเจียนใบตองแล้วกัน”
มองเข้าไปในบ้านที่เงียบเพราะลูกสาวไม่อยู่ 2 คน
“คุณแม่อยู่ได้นะคะ อัญเป็นห่วงคุณแม่มากๆเลย”อัญชันห่วงคนเป็นแม่ที่ต้องอยู่คนเดียวเวลาพ่อไปทำงานในไร่
เอื้องหัวเราะเบาๆ อย่างผู้ใหญ่ใจดี
“แม่อยู่ได้ ช่วงเย็นๆคุณพ่อหนูก็กลับมาแล้ว เราสองคนอยู่กันสองคนตายายได้ ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่นะ” เอื้องหัวเราะเบาๆ อย่างผู้ใหญ่ใจดี
“เอาไว้นายสิงห์กลับมา หนูจะนอนที่บ้านเราบ้างนะคะ”
ลูกสาวกอดแม่หลวมๆ นางลูบหัวลูกสาวอย่างรักใคร่
“แล้วงานสอนหนังสือว่าไงอ่ะเรา” นางถามลูกสาวขึ้นมา
อัญชันเป็นครูสอนเด็กอนุบาลโรงเรียนเล็กๆในตำบล
“อัญก็ทำงานของอัญต่อไป นายสิงห์คงไม่ว่าอะไรหรอก”
หญิงสาวเดินเข้าไปห้องนอนตนเอง
“นายสิงห์เป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั่วอำเภอ ไม่เคยคิดว่านายต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงอย่างฉัน”เธอมองเงาตนเองในกระจก
“อัญ เธอมันก็แค่ผู้หญิงบ้านๆ หาความสวยไม่เจอ แถมเป็นครูเชยๆ อีกต่างหาก นายสิงห์กับพี่ฟ้าเหมาะสมกันอย่างกิ่งทองใบหยก “
เธอยิ้มกับเงาตนเอง แต่อดคิดถึงสามีในนามของตนเองได้
อัญชันนอนพักผ่อนอยู่เป็นเพื่อนแม่จนถึงเย็นจึงกลับมาที่เรือนหอ ที่ร้างเจ้าบ่าวตั้งแต่วันแรก
- ผู้เขียน
