ตอนที่ 3
1869 คำ
ตอนที่ 3
นายสินธุมองการจัดงานฉลองมงคลสมรส ใจเขาอยากจะยกเลิกงานทั้งหมด ติดที่สิงห์ราชไม่ยอมยกเลิก
“โมก นายเข้ามาเมื่อไร ฉันไม่ได้ยินเสียงฝีเท้านายเลย แล้วมีอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มสูงวัยหันกลับมามองคนที่อยู่ด้านหลังและถามขึ้น
“ยายอัญยินดีแต่งงานกับนายสิงห์ครับ”
พ่อเจ้าสาวบอกความประสงค์ที่ตนเองเดินเข้ามาครั้งนี้
“พวกเราจะทำบาปกับยายอัญหรือเปล่า เธอควรมีอนาคตที่สดใส แต่งงานกับคนที่เธอรักและรักเธอมากกว่า” นายสินธุเอ่ยขึ้นอย่างหนักใจ
“ลูกสาวผมคนนี้เป็นเด็กหัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย ที่สำคัญเธอยังไม่มีคนรัก ขอให้พวกเรารับผิดชอบต่อความผิดครั้งนี้เถอะครับนายท่าน”
นายโมกเอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด เขาเห็นนายสิงห์มาตั้งแต่เด็ก รู้ว่าเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ความดีของอัญชันอาจเปลี่ยนใจเขาได้สักวัน
“งานนี้ไม่มีใครผิดใครถูกหรอกโมก หรือถ้าจะผิดก็ผิดที่อิงฟ้าคนเดียว แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องแก้ไขให้มันผ่านไปให้ได้”
“ใช่ครับ งานต้องเดินหน้าต่อไป” สิงห์ราชโผล่หน้าเข้ามาอีกครั้ง
“งานแต่งต้องมีต่อ เชิญแขกมามากมาย จะมาล้มเป็นงานได้ไง เธอต้องรับผิดชอบแทนพี่สาวเธอน่ะถูกต้องแล้ว”
‘อิงฟ้าเธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง’
สายตาเคียดแค้นต่อหญิงสาวที่ทำแบบนี้กับเขา ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอิงฟ้าหนีไปที่ไหนกับใคร
“ลูกไปแต่งตัวได้แล้ว เหม็นเหล้าไปทั้งตัว ไปตกถังเหล้ามาหรือไง”
สินธุเอ่ยบอกลูกชายที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่เปื้อนสีเลือดบางจุด
ชายหนุ่มทำเป็นยกแขนเสื้อขึ้นมา
“นิดหน่อยเท่านั้นครับ ผมไปแต่งตัวก่อนแล้วกัน”
เขารีบออกตัวให้พ้นจากเสียงตำหนิของคนเป็นพ่อ
งานมงคลสมรสจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ภายในไร่สิงห์ราชระหว่าง นางสาวอิงฟ้า อมรรัตน์ & นายสิงห์ราช เดชเกรียงไกร มีการเปลี่ยนป้ายชื่อจากอิงฟ้าเป็นอัญชัน ทุกจุดของการจัดงานครั้งนี้
บรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นอายความรัก ดอกกุหลาบส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ แขกผู้ใหญ่ เริ่มเข้ามาสู่บริเวณจัดงาน มีสินธุและมีนา คอยรับแขก ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ดีใจด้วยนะคะ ได้มีลูกสะใภ้เป็นของตนเอง”พี่สาวสินธุเข้ามาแสดงความยินดี “ขอบคุณค่ะ”น้องสะใภ้เอ่ย
“ไม่เป็นไร ยายฟ้าหรือหนูอัญ เป็นสะใภ้เราก็ดีทั้งคู่นะ”
สินธุบีบมือเมียเบาๆอย่างส่งกำลังใจให้
“พี่สินจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าจะบอกว่าฉันดีใจมากที่สุดที่ได้หนูอัญมาเป็นลูกสะใภ้” นางมีนาบอกสามีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
“พี่ก็คิดเหมือนมีนา แต่ตอนนั้นลูกรักใครเราก็รักด้วย แต่เมื่อเปลี่ยนมาเป็นหนูอัญก็ดีเหมือนกัน”
ภายในห้องแต่งตัวและห้องหอของอิงฟ้ากับสิงห์ราช ที่รูปถ่ายงานแต่งถูกทำลายจากมือเจ้าบ่าว และสั่งคนงานให้เอาไปทิ้ง
‘หนูอัญมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ’
อัญชันมองเงาตนเองในกระจกที่ ช่างแต่งหน้าทำผมให้เป็นเจ้าหญิงแสนสวย ชุดแต่งงานสีขาวถูกสั่งตัดมาให้เหมาะสมตามความชอบของอิงฟ้า แต่อัญชันใส่มันหลวมเล็กน้อย แต่ถูกแก้ไขอย่างรวดเร็ว
“คุณใส่ชุดได้พอดีตัวเลยค่ะ สวยมากๆเลยนะคะ”
เจ้าของร้านพูดและหมุนตัวหญิงสาวไปรอบๆ ก่อนเก็บรายละเอียดเล็กน้อยเสร็จก็พูดขึ้นมาอย่างชื่นชมในตัวเจ้าสาว
“คุณเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยค่ะ เดี๋ยวพี่ออกไปดูข้างนอกก่อนนะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” อัญชันยกมือไหว้คนที่ช่วยแต่งตัวแต่งหน้าให้ แม้จะเป็นคนที่ถูกจ้างมา แต่ก็เป็นคนที่มีอายุมากกว่าเธอ
เอื้องเดินเข้ามาหาลูกสาวคนเล็ก ที่วันนี้ต้องมาทำหน้าที่เจ้าสาวแทนพี่สาว
“แม่ขอบใจหนูมากอีกครั้งนะที่ยอมเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวหนู คุณสิงห์เป็นคนดี เขาจะดูแลหนูเป็นอย่างดี และรักหนูในสักวัน”
“แต่ว่าคุณสิงห์รักพี่ฟ้ามากๆเลยนะคะ”
อัญชันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
คนเป็นแม่สวมกอดลูกสาวแนบอก ลูบหลังไหล่เพื่อปลอบใจลูก
“แม่เชื่อว่าความเป็นคนดีของหนูอัญ ไม่ยากหรอกที่คุณสิงห์จะรักหนูอัญของแม่ อดทนนะลูก”
“ค่ะแม่ อัญจะอดทน”
หลังจากสิงห์ราช ออกตามหาตัวอิงฟ้าไปทั่วไร่ และติดต่อกับเพื่อนๆของเธอ แต่ทุกคนไม่รู้เรื่องว่าหล่อนหายตัวไปไหน เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“ทำไมฟ้าต้องทำอย่างนี้ด้วย ความรักที่พี่มีต่อเธอมันน้อยไปหรือ”
“พอๆได้แล้ว สิงห์ ใกล้เวลาจะขึ้น เวทีกล่าวขอบคุณแขกแล้วนะจ๊ะ” คุณมีนาเดินมาดึงแก้วเหล้าออกจากมือเจ้าบ่าว
“ผมไม่เป็นไรครับคุณแม่ แค่ไม่อยากทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจและเสียหน้าเท่านั้นครับ” เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม และลุกขึ้นเซเล็กน้อย
ก่อนขึ้นเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกส่งตัวมาอยู่ในห้องเดียวกันเพื่อเตรียมตัว หลังจากคนอื่นออกไปหมดแล้วเหลือเพียงคนสองคน
“คืนนี้คนที่จะสวมชุดนี้ควรเป็นอิงฟ้า แต่มันไม่ใช่”
แววตาเกรี้ยวกราดและน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจดังขึ้น
“นายสิงห์เมาใช่ไหมคะเนี่ย” อัญชันพยายามช่วยเขาเมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเธอเซถลาเหมือนจะล้ม
“ฉันไม่เมาแต่มันเจ็บที่นี่ เจ็บตรงนี้ “
เขาทุบที่อกตนเองแรงๆด้วยความคับแค้นใจ
“ฉันผิดอะไร ทำไมพี่สาวเธอทิ้งฉันไปไม่บอกอะไรสักคำ ฉันไม่ดี ตรงไหน เธอช่วยบอกฉันที่”
“พี่ฟ้าคงมีเหตุผลของเธอน่ะคะ”อัญชันเอ่ยเบาๆแต่..
มันกลายเป็นสาดน้ำมันเข้าสู่ก่อไฟ ให้ลุกโชติช่วงขึ้นมาทันที
“เหตุผลอะไร เธอลองบอกให้ฉันเข้าใจหน่อยซิ”
ชายหนุ่มจับแขนอัญชันและบีบอย่างแรงพร้อมเขย่าตัวหญิงสาว
“มันเป็นความเห็นแก่ตัวมากกว่าอะไร ทำอะไรไม่เคยคิดถึงคนอื่น นี่หรือความรักที่เรามีให้กันและกัน อิงฟ้า”
สิงห์ราชเขย่าตัวอัญชันไปสบถด่าไป จนร่างเล็กหัวสั่นหัวคลอน
“นายสิงห์ปล่อยนะคะ หนูอัญเจ็บค่ะ”
หญิงสาวร้องบอกทั้งน้ำตาพานจะไหล เขาปล่อยเธอเหมือนผลักเมื่อได้สติ ทำให้หญิงสาวเซเล็กน้อย
“เธอต้องรับผิดชอบ ในการกระทำของพี่สาวเธอ”
ตาคมจ้องหน้าหญิงสาวเหมือนเป็นศัตรูกันมานานแสนนาน
“นายสิงห์จะให้หนูอัญทำอะไร หนูอัญยอมทุกอย่าง ขอแค่นายสิงห์ อย่าทำอะไรครอบครัวเราแล้วกัน” อัญชันพูดไปลูบแขนตัวเองไป ดีที่ไม่มีรอยนิ้วมือของเขา
“เธอได้ชดใช้แน่ เตรียมรับมือไว้ให้ดีก็แล้วกัน”
สิงห์ราชพูดพร้อมกับชี้หน้าอัญชันไปด้วย น้ำเสียงและแววตาของเขาทำให้เธอกลัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก่อนที่เธอจะโดนเขาเล่นงาน....
“กำลังคุยอะไรกันอยู่หรือจ๊ะลูก ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว”
คุณมีนาเดินมาขัดจังหวะพอดี อัญชันเดินไปเกาะแขนคุณมีนาเหมือนหาที่พึ่ง ซึ่งนางก็ตบลงที่หลังมือเธอเบาๆอย่างปลอบโยน
“คุยเรื่องทั่วไปครับคุณแม่ งั้นพวกเราไปขึ้นเวทีกันดีกว่า”
เขากลายเป็นคนสุภาพขึ้นมาแทนที่เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ สิงห์ราชเดินมาใกล้เจ้าสาว ก่อนจะยื่นมือให้เธอ
อัญชันมองมือหนานั้นสลับกับมองหน้าป้ามีนาของเธอ นางมีนาพยักหน้าให้ว่าที่ลูกสะใภ้ เธอจึงวางมือลงที่มือของสิงห์ราช แล้วเขาจึงเดินจูงมือเธอเดินไป
“แม่ว่าสิงห์กับหนูอัญเหมาะสมกันมากๆเลย แม่เชื่อว่าหนูอัญ จะทำให้สิงห์รักได้”
คุณมีนาพูดกับตัวเองยิ้มๆอย่างมีความสุขกับสิ่งที่เห็น
บนเวทีตกแต่งด้วยดอกไม้ บ่าวสาวยืนเด่นสวมพวงมาลัยมงคลโดยพ่อแม่ของสิงห์ราชและอัญชัน
“พ่อแม่ขอให้ลูกทั้งสองคน มีความสุขกับชีวิตคู่ที่เลือกจะเดินเคียงข้างกันไปนะ”สินธุกล่าวอวยพรเสียงดัง
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”บ่าวสาวยกมือไหว้ของคุณในคำอวยพรของคุณสินธุ
“สิงห์ ลูกเป็นคนเลือกหนูอัญแล้ว ลูกต้องดูแลเธอเป็นอย่างดี เข้าใจใช่ไหม แม่ขอให้ทั้งสองมีความสุขในชีวิตการแต่งงานนะลูก “คุณมีนาเอ่ยเตือนสติบุตรชาย
“ครับแม่/ ขอบคุณค่ะป้ามีนา”
พิธีกรเชิญเจ้าบ่าวเอ่ยขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน เขาเซเล็กน้อยแต่เก็บอาการเมา ใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์สุราไว้ได้
“ทำไมเจ้าสาวไม่ใช่ยายฟ้าอ่ะ ดูจากป้ายชื่องาน หรือป้ายบนเวทีเป็นชื่ออัญชันหมดเลย”เสียงซุบซิบนินทาทั่วงาน
“พูดแล้วเหยียบไว้ตรงนี้เลย ได้ข่าวแว่วๆมานะ ว่ายายฟ้าหนีงานแต่งงานไปกับผู้ชาย เขาตามหากันทั้งอำเภอและจังหวัดไม่เจอเลย”
เพื่อสาวอวบอ้วนช่างเมาท์พูดเสียงเบาๆ
“จริงอ่ะ มันเป็นไปได้ไง ยายฟ้าเกาะคุณสิงห์เหมือนยังกับปลิง ทุกคนก็รู้ ทุกคนก็เห็น มันอยากเป็นคุณนายไร่สิงห์ราชจะตายไป”
คนนั่งข้างๆยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“ก็มันมีที่หมายใหม่ที่ ทั้งหล่อ ทั้งมีชื่อเสียง ทั้งร่ำรวย ระดับจังหวัด ญาติไม่เยอะเหมือนนายสิงห์อยู่ในมือยังไงล่ะ ฉันเห็นมันไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณสิงห์กับตาเลย”
“พอๆได้แล้ว..ลองฟังดูว่าบ่าวสาวจะว่ายังไงกับงานนี้”
สองสาวพยักหน้าหัวเราะเบาๆอย่างสะใจที่หญิงสาวอย่างอิงฟ้าไม่สมหวังในความรักครั้งนี้
“ก่อนอื่นๆ ต้องขอขอบคุณทุกท่าน ที่มาร่วมงานในวันนี้ ผมสัญญาจะดูแลหนูอัญเป็นอย่างดีครับ” เจ้าบ่าวพูดจบ แขกในงานก็ปรบมือให้
“หนูอัญเป็นคนที่ผมเลือกจะใช้ชีวิตคู่ด้วย ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลหญิงสาวได้”
สิงห์ราชจับมืออัญชันแสดงความรักอย่างเปิดเผยต่อแขกผู้มาร่วมงาน เพื่อลดเสียงนินทา สายตามองไปข้างหน้าอย่างมั่งคง
“ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานแสดงความยินดีกับเราสองคนนะคะ”
อัญชันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ มือเย็นเฉียบ อากาศมันช่างหนาวเยือกเย็นจนถึงหัวใจเลยในความรู้สึกเธอ
“ตายแล้วๆ มีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหัน มันเกิดอะไรขึ้น กันนะ” สาวอวบช่างเมาท์จีบปากจีบคอถาม
“หรือว่าเจ้าสาวหนีงานแต่ง”
คนนั่งข้างเป็นลูกคู่ค่อยพยักหน้ารับคำพูดและหัวเราะอย่างสะใจ
“ไหนว่ารักกันนักหนา ยังไม่ทันแต่งงานก็เลิกกันเสียแล้ว”
วงการพูดเรื่องให้ชาวบ้านเสียหายดังทั่วงาน
- ผู้เขียน
