“เพราะผู้หญิงคนนี้คือพริบพราวไง” ไม่พูดเปล่าแต่เขายังหันไปมองเจ้าของชื่ออย่างต้องการจะสื่อความหมายบางอย่างผ่านทางสายตา
“แต่ว่า…” อรอินทร์จะพูดต่อ แต่เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กระตุกแขนแรงๆ ให้เธอหยุดพูด
“เอาเถอะ ถึงเธอจะผิดที่ละเลยคนของฉัน แต่วันนี้ฉันก็อารมณ์ดีเกินกว่าจะลงโทษเธอ เพราะมันยังมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้อยู่ด้วยกัน” ท้ายประโยคเขาก้มลงไปกระซิบข้างๆ หูพริบพราวให้ได้ยินกันสองคน จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกไป ถึงจะไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับเธอ แต่จากท่าทางกระซิบกระซาบกันเมื่อกี้ก็ทำให้ไฟริษยาในตาอรอินทร์ลุกโชนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ กระทั่ง…
“เฮ้อ!” ปิ่นปักถอนหายใจแรงๆ แล้วก็เดินจากไปอีกคน
หลายวันต่อมา
หลายวันมานี้พริบพราวพยายามบ่ายเบี่ยงและหลบเลี่ยงการย้ายเข้าไปอยู่กับเขาได้ตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ไม่รู้ว่าเธอเก่งที่เอาตัวรอดได้ หรือเพราะเขากำลังหลอกล่อให้เธอต
