01

1344 คำ

“โอย...” พริบพราวครางเบาๆ พร้อมสะบัดหน้าแรงๆ อย่างพยายามเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา ขณะกำลังเดินโซเซไปเข้าห้องน้ำ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ช่วยอะไร เมื่อเธอยังคงรู้สึกประคองสติไม่ได้ ทั้งๆ ที่ดื่มไปแค่แก้วเดียว เหตุใดจึงกลับรู้สึกหนักอึ้งราวกับดื่มเข้าไปทั้งขวด อีกทั้งยังรู้สึกร้อนมากขึ้นทุกขณะ เธอจึงรีบก้าวยาวๆ หวังใช้น้ำเย็นๆ ดับร้อนที่มันกำลังปะทุอยู่ข้างใน หญิงสาวผลักประตูที่อยู่เบื้องหน้าและเดินเข้าไปด้านในอย่างรีบเร่ง “เฮือก!” เธอผงะตาโตด้วยความตกตะลึง เมื่อพบว่าในนี้ไม่มีชักโครกหรือแม้แต่อ่างล้างหน้า มีเพียงชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังโอ้โลมกันอยู่ ไม่สิ! ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่พยายามโอ้โลมเอาอกเอาใจด้วยการนั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของผู้ชายซึ่งนั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟา ท่วงท่าน่าหวาดเสียวของหญิงสาวคนดังกล่าวที่กำลังกระเหี้ยนกระหือรือที่จะปลดตะขอกางเกงของผู้ชายคนนั้น ทำเธอถึงกับต้องกลืนน้ำลาย กระทั่งเขาหันขวับมา นั่นเองที่ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าที่นี่ไม่ใช่...ห้องน้ำ และเธอก็กำลังมองภาพอุจาดตานี้นานเกินไปแล้ว สายตาคมกล้านั้นราวกับตรึงขาทั้งสองข้างของเธอไว้ไม่ให้ขยับ สติสัมปชัญญะที่เคยมีก็ค่อยๆ หดหายไปทีละน้อย กระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆ หู “จะเข้ามาสนุกด้วยกันไหมล่ะ” “เฮือก!” เสียงทุ้มๆ ของเพลิง นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังทำเธอสะดุ้งโหยงอีกครั้ง แล้วจึงรีบหันหนีไปอีกทาง เธอสะบัดหน้าแรงๆ อย่างพยายามเรียกสติที่กำลังหลุดลอยไปไกล ก่อนจะพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่แล้วพริบพราวก็ต้องชะงักเพราะเสียงของเขา “จะรีบไปไหนล่ะ” ความตกใจทำให้เธอหันขวับไปยังต้นเสียง “อุ๊ย!” จมูกเธอชนแก้มเขาโดยไม่ตั้งใจ ทำให้พริบพราวผงะถอยพร้อมกับเอามือกุมจมูกด้วยความประดักประเดิด ต่างกับเขาที่ยังคงทำหน้านิ่งไร้ความรู้สึก “ฉะ... ฉัน...” เธอพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ให้ตายเถอะ! สายตาเขามันทำให้พูดไม่ออก สุดท้ายจึงตัดสินใจเดินหนีออกไปดื้อๆ แต่ก็ยังช้ากว่าเขาที่ยื่นมือมากระชากแขนหญิงสาวกลับไปแรงๆ “อุ๊ย!” เธออุทานหน้าตื่นเมื่อแรงกระชากทำให้เซมาปะทะที่อกเขาอย่างจัง ด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้ใบหน้าเธอแทบจมอยู่กับอกแกร่ง ความอุ่นซ่านกอปรกับกลิ่นหอมจางๆ ทำเธอสะท้านไปทั้งตัว อีกทั้งใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง แต่ทันทีที่ได้สบกับดวงตาคู่คมนั้น เธอก็รีบผละถอยด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมปล่อย ทว่าทันใดนั้นเอง พริบพราวก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังขึ้นมา ตามด้วยถ้อยคำก่นด่าเธอ “นังหน้าด้าน! อยู่ๆ จะมาชุบมือเปิบ อย่าคิดนะว่าฉันจะยอม” ดาราสาวหน้าสวยอย่างชลธิชาเดินดุ่มๆ เข้ามาหมายจะกระชากเธอออกไปให้ไกล แต่... “ออกไป” เสียงราบเรียบแต่นัยน์ตาดุกร้าวของเพลิงเอามือของชลธิชาที่ยื่นมาชะงักค้าง แต่ก็ใช่ว่าผู้หญิงที่ทะเยอทะยานอย่างเธอจะยอมแพ้ง่ายๆ “คุณทำแบบนี้หมายความว่าไง ทั้งๆ ที่ชลลี่มากับคุณ แต่คุณกลับสนใจผู้หญิงหน้าไม่อายที่ไหนก็ไม่รู้ ชลลี่ไม่ยอม” ชลธิชาทำท่ากระเง้ากระงอดเรียกร้องความสนใจ เพราะถึงแม้การจับพลัดจับผลูได้มากับเขาจะเหมือนส้มหล่น แต่เธอก็จะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสดีๆ แบบนี้หลุดลอยไป ต่อให้จะต้องงัดวิชาการแสดงทั้งหมดที่มีออกมา ดาราสาวมากฝีมืออย่างเธอก็จะทำ “ดูเหมือนเธอจะลืมข้อตกลงระหว่างเรา ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้เสียเวลา กลับไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” “ชลลี่ไม่ได้จะผูกมัดคุณ ชลลี่แค่หึงคุณมากไปหน่อย แต่ทั้งหมดก็เป็นเพราะชลลี่ชอบคุณ อยากอยู่กับคุณ อยากให้เราได้ใช้เวลาด้วยกัน ชลลี่แค่อยากให้เราได้รู้จักกันลึกซึ้งมากกว่านี้ แต่ถ้าคุณไม่ชอบ_ชลลี่ก็ขอโทษ ให้โอกาสชลลี่สักครั้งนะคะ สัญญาว่าต่อไปชลลี่จะไม่ล้ำเส้นคุณอีก นะคะคุณเพลิง” ชลธิชาแทบจะขอร้องอ้อนวอน เมื่อเห็นว่าโอกาสนั้นกำลังจะหลุดลอยไป “เธอก็รู้ว่าระหว่างเรามันก็แค่เซ็กส์ แค่ความต้องการทางกายที่แลกมาด้วยเงิน เธอพอใจ ฉันพอใจ ทุกอย่างก็จบ ความสัมพันธ์ของเรายังห่างไกลจากคำว่าชอบ เพราะฉะนั้นอย่ามาเรียกร้องในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเธอจะไม่มีวันได้ในสิ่งที่เธอต้องการ หยิบเช็คนั่นแล้วออกไปซะ” ชลธิชาได้แต่กำหมัดแน่น รู้สึกเหมือนถูกตบหน้าฉาดใหญ่ “คุณจะต้องเสียใจที่ทำแบบนี้ ชลลี่ไม่ยอมจบง่ายๆ แน่” ความเจ็บใจอีกทั้งเสียหน้าทำให้ชลธิชาสะบัดหน้าพรึ่ด แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบเช็คก่อนวิ่งออกไป “เกิดอะไรขึ้นครับนาย” มาวินที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเห็นชลธิชาวิ่งออกไปอย่างฉุนเฉียว ก็รีบเข้ามาถาม แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าในอ้อมกอดของนายหนุ่มยังมีผู้หญิงอีกคน แน่นอนว่าบอดีการ์ดหนุ่มแทบไม่รู้เลยว่า ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเจ้านาย เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ด้วยก่อนนั้นตนต้องไปจัดการธุระแทนเจ้านาย ใครจะคิดว่าเวลาเพียงสั้นๆ ที่เดินออกไป จะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น เขาอดคิดไม่ได้ว่าถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ แต่เป็นศัตรู จะเกิดเรื่องอะไรที่ใหญ่โตกว่านี้ขึ้นบ้าง “ขอโทษครับนาย ให้ผมพาผู้หญิงคนนี้ออกไปไหมครับ” หลังคิดได้ว่าทั้งหมดเป็นความบกพร่องของตน มาวินจึงพยายามแก้ไขด้วยการยื่นมือมาหมายจะคว้าตัวผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเจ้านายออกมา “ไม่ต้อง จะไปไหนก็ไป” เขาดึงคนในอ้อมกอดหลบก่อนจะกระชากเสียงใส่ด้วยสีหน้าเอาเรื่อง ทำเอาบอดีการ์ดหนุ่มถึงกับทำหน้างง ก่อนจะกลายเป็นตกตะลึงเมื่อได้เห็นใบหน้าผู้หญิงคนนี้ชัดๆ แน่นอนว่าตอนนี้เขาดูจะเข้าใจความคิดของเจ้านายมากขึ้น จึงเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก “เธอจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไงว่ามา” เพลิงดันตัวเธอออกมาแล้วแสร้งถาม แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นใบหน้าแดงๆ ของเธอ “ฉันร้อน” เธอครางเสียงแผ่วพลางช้อนตามองเขาด้วยนัยน์ตาหยาดเยิ้ม ใบหน้าแดงก่ำ และที่น่าตกใจคือมือที่กำลังลูบไล้บนอกแกร่งของเขา “จะทำอะไร” เขาจับมือซุกซนนั้นไว้ ในขณะที่เธอกลับยังพูดประโยคเดิม “ฉันร้อน” สีหน้าท่าทางของเธอตอนนี้ทำเส้นเลือดบนขมับเขาปูดโปน ก่อนจะสบถออกมา “บัดซบ!” แน่นอนว่าเขาพอจะเดาได้ว่ามันเกิดจากอะไร จึงลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับเปิดน้ำหวังดับร้อนให้ “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับโผเข้ากอดเขาไว้แน่น จากที่คิดว่าจะดับร้อนให้ กลายเป็นเขาที่เป็นฝ่ายร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเธอเอาแต่บดเบียดเนื้อตัวเข้าหา อีกทั้งเสื้อผ้าที่เปียกปอนก็แนบเนื้อจนอวดส่วนเว้าส่วนโค้งก็ดูจะอันตรายเกินไปสำหรับคนความอดทนต่ำอย่างเขา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more