หลังจากแต่งหน้าแต่งตัวเสร็จ ทั้งคู่ก็พากันไปงานรับตำแหน่งใหม่ของท่านรัฐมนตรีชลธี แน่นอนว่าเป็นงานใหญ่และเนืองแน่นไปด้วยนักการเมือง แต่ระหว่างกำลังเดินเข้างาน เขากลับเอาแต่ลอบมองมาที่เธอ ไม่สิ! นี่ไม่ได้เรียกลอบมอง เรียกว่าจ้องกันเลยน่าจะถูกต้องกว่า
“มีอะไรรึเปล่าคะ หรือว่ามันดูแย่มาก” เพราะไม่ใช่แค่มอง แต่พ่อคุณยังทำสัหน้าเคร่งเครียด เลยทำให้คนถูกมองพลอยสูญเสียความมั่นใจไปด้วย
“เปล่า ฉันแค่ไม่มั่นใจว่ามันจะเอาอยู่” สีหน้าเขาดูจริงจังจนเธออดสงสัยไม่ได้
“คะ?”
“ก็นั่นไง” เขาบุ้ยใบ้ไปยังหน้าอกของเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวลสุดกำลัง
“คุณ!” เธอเม้มปากพลางยกแขนกอดอก พร้อมกับเขม่นเขาทางสายตา แต่นั่นก็ไม่อยู่ในความสนใจของเขาเท่ากับหน้าอกของเธอ
“ให้ตายสิ! ฉันไม่ควรเอาชุดนี้ให้เธอใส่ตั้งแต่แรกจริงๆ” ดูเหมือนเขาจะยังข้องใจเรื่องนี้ไม่หาย แน่นอนว่าด้วยขนาดไม่ธรรมดาที่เขาได้สัมผัสด้วยตัวเองมาแล้ว จึงอดไ
