“...” ฉันเงียบแล้วถอนหายใจเบาๆ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา
“เธออยากให้ผมช่วยให้เธอหายกลัวไหม?”
“ยังไง?” ฉันย่นคิ้ว ไม่ทันได้ตั้งตัว คนตัวสูงก็ขยับเข้ามาใกล้ เขาปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองแล้วโน้มตัวเข้าหา จนใบหน้าอยู่ในระยะประชิด ปลายจมูกของเขาห่างจากปลายจมูกฉันไม่ถึงคืบ ฉันหดไหล่แล้วขยับถอยเล็กน้อยก่อนจะมองเขาด้วยสายตาอึ้งๆ “อะไร...”
เอสไม่ตอบแต่ใช้มือข้างนึงช้อนคางฉันขึ้นมา ฟันของเขาครูดกับริมฝีปากของฉันในทันที ใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเหมือนกับจะระเบิด นัยน์ตาฉันเบิกโพลง ลืมเรื่องการขับรถอันตรายเมื่อกี้เกือบทั้งหมด
นัยน์ตาสีเข้มตรงหน้าทรงเสน่ห์กว่าที่ฉันคิด จังหวะหายใจเบาๆ ทำเอาฉันกลืนน้ำลาย รู้ทั้งรู้ว่าคนตรงหน้าอันตรายสุดๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขามีอะไรดึงดูดจนน่าประหลาด ผมหน้าม้าของเอสละไล้กับหน้าผากของฉัน ฉันคิดอะไรไม่ออกเมื่อสบตาคนหน้าหวาน
ราวกับต้องมนตร์บางอย่างให้ฉันหยุดนิ่ง ริมฝีปากนุ
