บทที่ 11

851 คำ

ปกตินวลพรรณจะตื่นเช้ามาเตรียมมื้อเช้า แต่ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เป็นภูเบศที่ทำหน้าที่นี้ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้หญิงสาวรู้ว่าตัวเขานั้นไม่เคยคิดอะไรกับใคร ไม่ว่าจะคนที่แต่งงานด้วยวันนั้น หรือผู้หญิงคนอื่นก็ไม่มีผลต่อหัวใจของเขา ภูเบศเตรียมมื้อเช้าไว้ให้ภรรยาที่ตื่นสาย เพราะเมื่อคืนเขาเอาเปรียบเธอจนเกือบเช้า “ผมไปทำงานแล้วนะนวล” เมื่อทำโจ๊กหมูเสร็จ เขาก็อาบน้ำแต่งตัวและมาเขย่าไหล่คนที่นอนหลับบนเตียงเพื่อบอกเธอ อือ หล่อนครางรับรู้แล้วขยับตัวไล่ความปวดเมื่อยร่างกาย ก่อนจะเบิกตาตื่นเต็มตาเมื่อปากหนานั้นฉวยโอกาสบดจูบปากเธอขณะที่หลับอยู่ “อ่ะ...อื้อ ผมขอรางวัลนะนวล” “รางวัลอะไรของคุณภู” เธอถามพร้อมกับเช็ดปากที่ถูกจูบทั้งๆ ที่เมื่อกี้ตัวเองก็เผลอจูบตอบกลับไป “ก็รางวัลที่ผมทำโจ๊กไว้ให้ไง อย่าลืมทานนะ ผมทำด้วยใจเลยนะนวล” “ใครให้ทำ” “ไม่มีใครใช้ให้ทำ แต่ผมอยากทำให้คุณกับลูกกิน” พอเจอประโยคนี้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม